Οὐσιαστικὰ οὐδέτερα εἰς -ού

Abstract

Το άρθρο εξετάζει τα ουδέτερα αφηρημένα ουσιαστικά σε -οὺ όπως: το καθισιού, το κοιμησιού, το κολασιού κλπ. Το ονόματα αυτά δηλώνουν ρηματική ενέργεια ή κατάσταση και προέρχονται είτε από την Ελληνική είτε από την Ιταλική. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι ελληνικοί τύποι είναι κυρίως ουδετέρα. Οι ιταλογενείς τύποι εμφανίζονται άλλοτε ως ουδέτερα και άλλοτε ως θηλυκά (πβ. ἡ κολατσιούν, τὸ κολατσιό). Η κατάληξη των ιταλογενών τύπων ανάγεται στην Λατινική η οποία περνά στην Ελληνική μέσω της γενουατικής (πβ. -onem > -on/ -om/-un/-um με κλειστό /o/ από όπου και το ελληνικό /u/). Η αβεβαιότητα ως προς το γένος εξηγείται για τους ιταλικούς τύπους στον τρόπο προσαρμογής των καταλήξεων -on/-un στην Ελληνική (πβ. colazion > colazio = κολατσιό, colaziun > colaziu = κολατσιούν) ή στην νοηματική αντιστοιχία με ελληνικούς τύπους (πβ. τὸ λατού (= λευκοσίδηρος) κατά το μέταλλο, κλπ). Οι ελληνικοί τύποι ερμηνεύονται από φράσεις όπως: ἄθρωπος τ’ ἀβαρεσιοῦ > τὸ ἀβαρεσιοὺ με επανερμηνεία της γενικής ως ονομαστικής.