THE MONASTERIES OF METEORA DURING THE OTTOMAN PERIOD AND THE PRACTICE OF MONASTIC CONFINEMENT

Περίληψη

Ο μοναστικός περιορισμός ως πειθαρχικό μέτρο έχει μακρά ιστορία στη χριστιανική παράδοση και συνέχισε να εφαρμόζεται από τους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως κατά την οθωμανική περίοδο. Αν και οι γνώσεις μας για τους προηγούμενους αιώνες είναι περιορισμένες, υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες για τις περιπτώσεις μοναστικής εξορίας του 18ου και 19ου αιώνα, κυρίως χάρη στα μητρώα καλεντέμ, καθώς και σε άλλα σχετικά οθωμανικά έγγραφα. Η αύξηση των στοιχείων ίσως συνδέεται με τον αυξανόμενο ρόλο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως κατά τον 18ο αιώνα σε ζητήματα που αφορούσαν τους Ελληνορθόδοξους υπηκόους έναντι της οθωμανικής διοίκησης. Μέχρι αυτή την περίοδο, ο μοναστικός περιορισμός εφαρμόστηκε εντός του οθωμανικού νομικού πλαισίου της εξορίας. Εκτός από το Άγιο Όρος, τα μοναστήρια του Βαρλαάμ και του Μεγάλου Μετεώρου ήταν επίσης σημαντικά κέντρα μοναστικού περιορισμού. Εκτός από τα έγγραφα της κεντρικής οθωμανικής γραφειοκρατίας, τα μοναστικά αρχεία μπορούν επίσης να συμβάλουν στις γνώσεις μας για την εφαρμογή του περιορισμού σε συνεργασία με την οθωμανική διοίκηση κατά την περίοδο αυτή. Με αυτή την έννοια, οι περιπτώσεις μοναστικού περιορισμού φωτίζουν μια σχετικά ασαφή πτυχή της ορθόδοξης εμπειρίας υπό την οθωμανική κυριαρχία.