Ετυμολογικά της δυτικής κρητικής διαλέκτου

Abstract

The author examines the origin of the following words: αβλέμμο­νας, αγγέλαμος, αγκάβανος, αγκούτσακας, αγκυνάρι, αγκυvίδα, αγοΐζω, (α)ζιγαvεύω, αλυσαvτρίστικα, άμπα, αμπούρανος, αvαβλαντίζω, αvαμούρ­δαλος, ανατζουλώνω, αvατζουτζουλώνω, απάκι, άρτυκας, όρτυκας, ασβά­χια, αφορόζης, βάγκα, βερτζί, βλασερός, βουvτέ(α), γουvτέ(α), μουντέ(α), γάγγλα, γεργερές, γίγλα, γιορντανές, γούλος, ζάκα, ζενές, ζομπονιάρης, τζομπονιάρης, ζουρειό, ζουρίδα, καβούσι, κακομάζαλος, κακομάτζαλος, καλιμεvτεύομαι, καναβίτσα, καvαβός, καvούπα, καράκα, κάσα, κάσας, κι­λύφι, κούμος, κουράδι, κουρκουζάvης, κουστούκι, μαγκίρι, μαγκλάβι, μα­ζάνα, ματζάvα, μοιράσι, μπεσταχτάς, μπόλκα, μποτζεργάτης, μπούζ(ι)ου­νας, μπουμπουλές, μπουρού, μπουτσώvομαι, μπροστελίνα, ντένι, vτερεφός, παπούρας, παπουρές, πατσούρα, ρέτζακας, ρετζάκα, σαλιαδόρος, σεισορά, σεισοράδα, συχριντί, ταΐvι, τσουράς, χίτσια, χούμελη.