Réflexions sur l'essor commercial et industriel de Thessalonique, effectué depuis le XVIIIe siècle jusqu'a nos jours

Περίληψη

Κατά τή διάρκεια τής δεύτερης πενηνταετίας τού 18ου αιώνα, ή Θεσσα­λονίκη παρουσίαζεν άσυνήθιστη εύημερία, καί οί κυριότερες λειτουργίες της ήταν ή περιοχική (δηλαδή ή λειτουργία της ώς κέντρου εφοδιασμού τής περιοχής της μέ τρόφιμα καί πρώτες ϋλες καί άπορροφήσεως των προϊόντων πού παρήγε ή περιοχή) καί ή εμπορική λειτουργία της. Σχετικά μέ τήν πρώ­ τη θεωρώ σκόπιμο νά υπενθυμίσω ότι τό Hinterland τής Θεσσαλονίκης περι­λάμβανε όλη τήν τότε Ευρωπαϊκή Τουρκία. Ώς πρός τήν εμπορική λειτουρ­γία, θά έπρεπε νά ύπογραμμισθή ότι ή πόλη ήταν κέντρο εντατικού έμπορίου, πού διεξαγόταν τόσο μέ τις διάφορες επαρχίες τής Τουρκίας όσο καί μέ τή δυτική καί τήν κεντρική Ευρώπη καί μέ τις πιό σημαντικές πόλεις τών ακτών τής Μεσογείου.

Οί πόλεμοι τής άνεξαρτησίας πού έγιναν τό 1912-13 είχαν ώς συνέπεια νά σχηματισθούν στή Βαλκανική Χερσόνησο τά εθνικά κράτη. Έτσι, κατά τή διάρκεια τού μεσοπολέμου, τό Hinterland τής Θεσσαλονίκης περιορίζεται σημαντικά, καί ή εμπορική λειτουργία τής πρωτεύουσας τής ελληνικής Μα­κεδονίας γίνεται λιγότερο ενδιαφέρουσα. ’Αντίθετα, τονώνεται ή λειτουργία τής Θεσσαλονίκης ώς βιομηχανικού κέντρου, ιδίως όταν ήρθαν κι έγκαταστάθηκαν σ’ αυτήν οί πρόσφυγες τής Μικράς ’Ασίας καί τής ’Ανατολικής Θράκης.

Στή σύγχρονη εποχή, ή περιοχική καί ή έμπορική λειτουργία τής Θεσ­ σαλονίκης τονώθηκαν, κι αυτό ήταν συνέπεια τής οικονομικής άναπτύξεως τόσο του δικού της Hinterland όσο καί τής προαγωγής τού παγκόσμιου έμπο­ρίου. Εκείνο όμως πού απέκτησε μεγαλύτερη σημασία είναι ή βιομηχανική λειτουργία τής πρωτεύουσας τής Μακεδονίας. Αύτό όφείλεται κυρίως στις προσπάθειες πού κατέβαλε ή ελληνική κυβέρνηση γιά νά έπιταχύνη τό ρυθμό έκβιομηχανίσεως τής χώρας καί νά έπιτύχη μιά σχετικά ικανοποιητική άποκέντρωση τής οικονομικής ζωής της.

Μετά τήν ανάλυση τών βαθύτερων λόγων πού έπέφεραν τή μεταβολή τής σημασίας κάθε μιας άπό τις τρεις λειτουργίες τής Θεσσαλονίκης, κατα­βάλλεται προσπάθεια νά προσδιορισθοΰν τά μέτρα οικονομικής πολιτικής πού πρέπει νά ληφθοΰν σέ επίπεδο εθνικό καί διεθνές, μέ σκοπό νά ένισχυ- θούν οί λειτουργίες αύτές πρός όφελος όλων τών ένδιαφερομένων χωρών.