Στο παρόν άρθρο εστιάζω στο ζήτημα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης των ιατρών. Η προσέγγιση μου εμπνεέται από το πεδίο των σπουδών Επιστήμης, Τεχνολογίας και Κοινωνίας. Πιο συγκεκριμένα, προσπαθώ να αναδείξω τη σημασία της τεχνολογίας ως κρίσιμου μεσολαβητικού παράγοντα με ρυθμιστική/ελεγκτική, αλλά και διαμορφωτική επίδραση επί της συνταγογραφικής και γενικότερα ιατρικής πράξης. Το άρθρο είναι δομημένο σε τρία μέρη. Στο πρώτο ανασυγκροτώ τον τρόπο με τον οποίο η συνταγογραφική συμπεριφορά των ιατρών κατέστη πρόβλημα και μία από τις βασικότερες αιτίες για τις υψηλές δημόσιες δαπάνες υγείας στην Ελλάδα. Η συγκεκριμένη προβληματοποίηση έθεσε τους όρους και τις γενικές κατευθύνσεις για τον σχεδιασμό του Συστήματος Ηλεκτρονικής Συνταγογράφησης (ΣΗΣ) ως λύσης στο συγκεκριμένου πρόβλημα. Στο δεύτερο μέρος αντλώ έννοιες, κυρίως από το έργο του Michel Foucault και του Bruno Latour (ορθολογικότητα της διακυβέρνησης, ανάθεση, σενάριο ή πρόγραμμα δράσης), προκειμένου να αναδείξω τη σημασία της τεχνολογίας για τις στρατηγικές της διακυβέρνησης των ιατρών. Τέλος, στο τρίτο μέρος εστιάζω στις συγκεκριμένες λειτουργικότητες του ΣΗΣ και τους ιδιαίτερους τρόπους με τους οποίους αυτές περιορίζουν, μπλοκάρουν, οριοθετούν ή προάγουν προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις τη συνταγογράφηση των ιατρών. Καθώς η πράξη της συνταγογράφησης αποτελεί δομικό μέρος της ιατρικής πράξης, συμπεραίνουμε ότι το ΣΗΣ την ελέγχει και την καθοδηγεί με κοινωνικοτεχνικούς τρόπους που κυμαίνονται μεταξύ της αδιαπραγμάτευτης πειθάρχησης στις ρυθμίσεις του έως πιο έμμεσες παρεμβάσεις που αφήνουν στους ιατρούς μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας και αλληλεπίδρασης με το ΣΗΣ. Πέρα από τον έλεγχο και τη ρύθμιση, το ΣΗΣ επαναπροσδιορίζει, ταυτόχρονα,  την ίδια τη φύση της ιατρικής πράξης, στη βάση μιας συγκεκριμένης αντίληψης για την ιατρική, δηλαδή στη βάση του παραδείγματος της ιατρικής της βασισμένης σε ενδείξεις (evidence based medicine).