From Michael VIII to Andronikos II. The two first Palaiologoi’s different approaches towards the church

pdf (English)
Δημοσιευμένα: Sep 9, 2024
DOI: https://doi.org/10.12681/byzsym.37001
Λέξεις-κλειδιά:
Michael VIII Palaeologos Andronicos II arseniate schism union of the churches
Phoebe-Irene GEORGIADI
Περίληψη

Ένας από τους βασικούς στόχους του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου μετά το 1261 ήταν η ενίσχυση των επαφών με τη Δύση που θα απέτρεπαν μία σταυροφορία εναντίον της Κωνσταντινούπολης. Σε αυτό το πλαίσιο, διαπραγματεύτηκε την ένωση της βυζαντινής και της ρωμαϊκής εκκλησίας και προσπάθησε να την επιβάλει στην αυτοκρατορία, η οποία τότε ήταν ήδη διχασμένη λόγω του Αρσενιατικού σχίσματος που είχε προκύψει μετά τον σφετερισμό του θρόνου από τον ίδιο. Μετά τον θάνατό του, ο διάδοχός του Ανδρόνικος Β΄ είχε ως πρωταρχικό μέλημα τις εκκλησιαστικές υποθέσεις, τις οποίες προσπάθησε να ρυθμίσει ανατρέποντας τις αποφάσεις του πατέρα του: ο νέος αυτοκράτορας απέρριψε επίσημα την Ένωση και προσπάθησε να κατευνάσει τους Αρσενιάτες επιλέγοντας πατριάρχες που πίστευε ότι θα γίνονταν αποδεκτοί από αυτούς. Καθώς ακολούθησε μία πιο συμβιβαστική πολιτική, παρατηρήθηκε μία αξιοσημείωτη αλλαγή στην ιστορία της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Άρθρα
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0.

Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στα  ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης. Άρθρα που δημοσιεύονται στα ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, χωρίς δικαίωμα τροποποίησης (δημιουργία παράγωγου έργου) με αναφορά στο συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς(άδεια Creative Commons 4.0). To Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών διατηρεί το δικαίωμα να δημοσιεύει, να αναπαραγάγει, να παρουσιάζει στο κοινό, να διανέμει και χρησιμοποιεί άρθρα που δημοσιεύονται στα ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ σε οποιοδήποτε μέσο και μορφή είτε μεμονωμένα είτε ως μέρη συλλογικών  έργων, για όλο το χρόνο διάρκειας προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας και για όλες τις χώρες του κόσμου. Αυτό περιλαμβάνει ενδεικτικά και όχι αποκλειστικά, το δικαίωμα δημοσίευσης των άρθρων σε τεύχη του περιοδικού ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ, αναπαραγωγής και διανομής μεμονωμένων αντιγράφων των άρθρων, αναπαραγωγής ολόκληρων των άρθρων σε άλλη έκδοση του ΕΙΕ, και αναπαραγωγής και διανομής των άρθρων ή περίληψης αυτών με χρήση πληροφορικού συστήματος αποθετηρίου.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
R. MacrIdes, Emperor and Church in the Last Centuries of Byzantium, Studies in Church History 54 (2018), 123-143.
D. Angelov, Imperial Ideology and Political Thought in Byzantium, 1204-1330, Cambridge 2007
A. Kaldellis, The Byzantine Republic: People and Power in New Rome, Cambridge, MA 2015, 165-167
I. Karayannopoulos, Η Πολιτική Θεωρία των Βυζαντινών, Βυζαντινά 2 (1970), 37-61.
D. J. Geanakoplos, Church and State in the Byzantine Empire: A Reconsideration of the Problem of Caesaropapism, ChHist 34.4 (1965), 381-403
A. Papanikolaou, Byzantium, Orthodoxy, and Democracy, Journal of the American Academy of Religion 71.1 (2003), 75-98.
G. Dagron, Emperor and Priest: The Imperial Office in Byzantium, Cambridge 2003.
A. PapadakIs, J. meyendorFF, The Christian East and the Rise of the Papacy: The Church 1071-1453 A.D., New York 1994, 212.
M. Angold, A Byzantine Government in Exile: Government and Society under the Laskarids of Nicaea (1204-1261), Oxford 1975
Ι. G iarenis, Η συγκρότηση και η εδραίωση της αυτοκρατορίας της Νίκαιας. Ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Α΄ Κομνηνός Λάσκαρις, Athens 2008
I. karayannopoulos, Το Βυζαντινό Κράτος, Thessaloniki 2001, 230, 234-239.
A. ChrIstofIloPoulou, Ἐκλογή, Ἀναγόρευσις καὶ Στέψις τοῦ Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορος, Athens 1956
A. Failler, La proclamation impériale de Michel VIII et d’ Andronic II, REB 44 (1986), 237-251.