Life expectancy from Prehistoric times to the 21st Century

Περίληψη

Το προσδόκιμο επιβίωσης από την Προϊστορική εποχή μέχρι τον 21ον αιώνα.

Ο σκοπός του άρθρου αυτού είναι η διερεύνηση των παραγόντων που συμβάλλουν στην βελτίωση της μακροζωίας για την χρονική περίοδο από τους προϊστορικούς χρόνους έως τον 21ο αιώνα. Εξετάζοντας ιστορικές πηγές και δεδομένα, παρατηρούμε μια σημαντική βελτίωση στο προσδόκιμο ζωής από 20 χρόνια κατά την διάρκεια των προϊστορικών χρόνων στα 85 χρόνια το 2023. Οι κοινωνικοοικονομικοί και υγειονομικοί παράγοντες που έχουν συμβάλει στη βελτίωση αυτή αποδίδονται: στις συνθήκες διαβίωσης, υγιεινή διατροφή, στέγαση, εκπαίδευση, πρόληψη, ιατρική τεχνολογία, περιβάλλον και οικονομική ανάπτυξη. Αναλύοντας τις ιστορικές τάσεις μπορούμε να διακρίνουμε επτά ενδεικτικές περιόδους. Την προϊστορική εποχή, όπου οι πρωτόγονες συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης, η περιορισμένη πρόσβαση σε βασικούς υγειονομικούς και οικονομικούς πόρους, τα υψηλά ποσοστά ατυχημάτων και μολυσματικών ασθενειών είχαν ως αποτέλεσμα το προσδόκιμο επιβίωσης να κυμαίνεται μεταξύ 20 και 30 ετών. Κατά την αρχαιότητα, πολλές ιστορικές πηγές από την Αίγυπτο, την Ελλάδα και τη Ρώμη εκτιμούν την μακροζωία να κυμαίνεται από 20 έως 35 χρόνια. Οι πόλεμοι, οι μολυσματικές ασθένειες, ο υποσιτισμός και τα υψηλά ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας καταγράφονται ως οι κύριοι παράγοντες για τη σύντομη διάρκεια ζωής. Τον Μεσαίωνα (500–1500 μ.Χ.) οι μεγάλοι δολοφόνοι όπως οι Πανούκλες (Μαύρος Θάνατος) και άλλες μολυσματικές ασθένειες είχαν σημαντικό αντίκτυπο στη μείωση του πληθυσμού. Το προσδόκιμο ζωής κυμάνθηκε γύρω στα 30 με 40 χρόνια. Η Πρώιμη Σύγχρονη Περίοδος (1500–1800 μ.Χ.) χαρακτηρίζεται με την εγκαθίδρυση της αγροτικής επανάστασης, η οποία πάρα τη βελτίωση στη διατροφή και τις συνθήκες υγιεινής δεν επηρέασαν σημαντικά το προσδόκιμο ζωής που παραμένει στα 30 έως 40 χρόνια. Η Βιομηχανική Επανάσταση (18ος–19ος αιώνας) αύξησε το προσδόκιμο ζωής στα 40-50 χρόνια. Η πρόοδος του 20ου αιώνα στην ιατρική περίθαλψη, την υγιεινή, τις συνθήκες διαβίωσης, τη διατροφή, τις μεταρρυθμίσεις στα συστήματα υγείας, η καλύτερη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, και η συμβολή της ιατρική τεχνολογίας στην διάγνωση και θεραπεία, διπλασίασαν το προσδόκιμο ζωής ξεπερνώντας τα 70 χρόνια, κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες. Ο 21ος αιώνας χαρακτηρίζεται από συνεχή βελτίωση του προσδόκιμου ζωής που φθάνει τα 85 χρόνια, αλλά ταυτόχρονα καταγράφονται σημαντικές ανισότητες στην υγεία μεταξύ των κρατών, γεωγραφικών περιοχών και των κοινωνικοοικονομικών ομάδων. Το Χάσμα Eπιβίωσης μεταξύ των εθνών έφτασε τα 33,5 χρόνια το 2022. Η μικρότερη τιμή στο προσδόκιμο επιβίωσης καταγράφηκε στο Τσαντ, τη Νιγηρία και την Κεντρική Αφρική (52,5 χρόνια) και η υψηλότερη στο Μονακό, το Χονγκ Κονγκ και την Ιαπωνία. (86 χρόνια)