Physokermes hemicryphus (Dalman) Ένα Μελιτογόνο Έντομο του Έλατου


Δημοσιευμένα: Jan 8, 1988
L.A. Santas
Περίληψη

Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Μελισσοκομικών Οργανώσεων, κάθε χρόνο, πάνω από το 65% της συνολικής παραγωγής μελιού της χώρας μας προέρχεται από τις μελιτώδεις εκκρίσεις των εντόμων. Από το μέλι αυτό, 5-10% υπολογίζεται ότι προέρχεται από τα μελιτώματα εντόμων που παρασιτούν τα διάφορα είδη του έλατου (Abies spp.). Στα έλατα της χώρας μας έχουν βρεθεί να παράγουν μελιτώδεις εκκρίσεις, που τις εκμεταλεύονται οι μέλισσες, πέντε είδη εντόμων που είναι τα κοκκοειδή Physokermes hemicryphus (Daim.) και Eulecanium sericeum (Lind.), αμφότερα της οικογένειας Coccidae, και οι αφίδες Mindarus abietinus Koch., Cinara abieticola (Cholodk.) και Cinara pectinatae Nördl. που και οι τρεις ανήκουν στην οικογένεια Aphididae. Από αυτά τα μελιτογόνα
έντομα, το πιο σημαντικό είναι το κοκκοειδές Ρ. hemicryphus, που ενδημεί σε όλα σχεδόν τα ελατοδάση της χώρας, όμως κυρίως παρασιτεί πάνω στο είδος Abies cephalonica Loud. και σε μικρότερο βαθμό πάνω στο είδος Abies borisii-regis Mattf.

Οι μέλισσες εκμεταλλεύονται τις μελιτώδεις εκκρίσεις του εντόμου αυτού από τα μέσα Απριλίου έως τις αρχές Αυγούστου. To P. hemicryphus διαπιστώθηκε ότι έχει μια γενιά το χρόνο. Διαχειμάζει ως «νύμφη» δευτέρου σταδίου. Τα μεν θηλυκά κυρίως στους ακραίους κόμβους των κλάδων του έλατου, ενώ τα αρσενικά στα βελονοειδη φύλλα. Τα ακμαία εμφανίζονται την άνοιξη και οι πρώτες έρπουσες τον Ιούλιο. Οι φαινολογικές παρατηρήσεις δείχνουν ότι τον Αύγουστο ο πληθυσμός του P. hemicryphus αποτελείται κυρίως από σταθεροποιηθείσες «νύμφες» πρώτου σταδίου. Οι πρώτες «νύμφες» δευτέρου σταδίου εμφανίζονται τον Αύγουστο και μέχρι τέλους Οκτωβρίου όλος ο πληθυσμός του κοκκοειδούς εισέρχεται στο δεύτερο στάδιο αναπτύξεως του και διαχειμάζει. Οι πληθυσμοί του P. hemicryphus εμφανίζουν περιοδικές διακυμάνσεις που οφείλονται σε αβιοτικούς και βιοτικούς παράγοντες. Κατά τη διάρκεια της εργασίας αυτής βρέθηκαν να παρασιτούν το P. hemicryhus τέσσερα
παράσιτα τα Pseudorhopus lestaceus (Ratz.) (Hym.: Encyrtidae), Microterus lunatus (Dalman) (Hym.: Encyrtidae), που αναφέρονται για πρώτη φορά στην πανίδα της Ελλάδας, Coccophagus lycimnia Walker (Hym.: Aphelinidae) και το Coccophagus insidiator Dalman (Hym.: Aphelinidae). Επίσης βρέθηκαν να θηρεύουν το κοκκοειδές αυτό επτά αρπακτικά από τα οποία το Brachytarsus sp. (Col.: Anthribidae) είναι το σπουδαιότερο.
Παρατηρήθηκε ότι η συνύπαρξη στο ίδιο έλατο του Ρ. hemicryphus με το επίσης κοκκοειδές Eulecanium sericeum και με την αφίδα Mindarus abietinus, των οποίων οι μελιτώδεις εκκρίσεις προσελκύουν τα μυρμήγκια, εμποδίζει τις επισκέψεις των μελισσών στα δένδρα αυτά.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Articles
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Bodenheimer, F.S. and M. Schiffer. 1952. Mathematical studies in animal population. LA mathematical study of insect parasitism. Acta Biotheoretica 10: 23-56.
Cirnu, I. 1971. Mierea de Mana Biblioteca Apicultorului Editura "Apimondia" Bucuresti. 176 pp.
De Bach, Paul, E.J. Dietrick and CA. Fleschner. 1951. Ants vs. biological control of citrus pests. California Citrograph 36:312, 347-348.
Ermin, R. 1950. Untersuchungen zur Honigtau-und Tannenhonigtrage in der Türkei. Rev. Fac. sci. Univ. Istanbul 15:185-224.
Haragsim, O. 1963. Medovice a jeji velarske vyuziti. Ved. Prace vyskam. ustav. Vcelar. (sazu. 3:277-321).
Kailidis, D.S. and R. Georgevits. 1971. Insects of Abies (Biology, Importance, Control). Inst. For. Research No. 38, 82 pp. (in Greek).
Loyttyniemi, K. 1971. On the occurrence of Physokermes Targ. species (Horn.: Lecaniidae) and Sacchiphantes abietis L. (Horn.: Adelgidae) on various local races of Picea abies in Finland. Ann. Ent. Fenn. 37:60-64.
Müller. H. 1967. Die biologischen Grundlagen der Honigtautracht. In "Die Bieneweide'* von Berner U., Verlag Ulmer, Stuttgart.
Pechhacker, H. 1977a. Neue Ergebnisse der Honigtauforschung. Anz. Schadlingskde, Pflanzenschutz, Umweltschutz 50:45-47.
Pechhacker, H. 1977b. Über die auswirkung von unwelteinflüssen auf die populations-entwicklung der Physokermes-Arten. Apidologie 8:451-457.
Pechhacker. H. 1988. Zur langfristigen vorhersage der Physokermes-Fichtentracht. Apidologie 19:73-84.
Santas, L.A. 1981. Insects useful to apiculture in Greece. XXVIIth Intern. Congr. of Apiculture in Athens, pp. 404-407. Apimondia Publishing House, Bucharest. Romania.
Santas, L.A. 1983. Insects producing honeydew exploited by bees in Greece. Apidologie 14(2):93-103.
Santas, L.A. 1985. Anapulvinaria pistaciae (Bod.), a pistachio tree scale producing honeydew foraged by bees in Greece. Entomologia Hellenica 3(l):29-33.
Schmutterer, H. 1956. Zur Morphologic Systematik und Bionomie der Physokermes-Asten an Fichte (Homopt. Cocc). Z. ang. Ént. 39:445-466.
Schmutterer, H. 1965. Zur Ökologie und wirtschaftlichen Bedeutung der Physokermes- Arten (Homopt.: Coccoidea) an Fichte in suddeutschland. Z. ang. Ent. 56:300-325.
Sorauer, P. 1957. Handbuch der Pflanzenkrankheitem. Band V. 4 Lieferung Homoptera II Teil. P. Parey, Berlin, 577 pp.
Vasseur, R. et D. Schwester. 1957. Biologie et ecologie du Pou de San Jose (Quadraspidiotus perniciosus Comst.) en France. Ann. I.N.R.A.. (Sec. C) Epiph. 38:5-66.
Williams, M.L., M. Kosztarab. 1972. Morphology andSystematics of the Coccidae of Virginia, with notes on their biology (Homoptera: Coccoidea). Va Polytech
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)