Γεωγραφική Παραλλακτικότητα στην Πρόκληση και Περάτωση της Διάπαυσης του Ακάρεως Tetranychus urticae

PDF (English)
Δημοσιευμένα: Jan 7, 1998
DOI: https://doi.org/10.12681/eh.14013
D. S. Koveos
Laboratory of Applied Zoology and Parasitology, Aristotle University of Thessaloniki, Thessaloniki 540 06, Greece
A. Veerman
Institute of Systematic s and Population Biology, Section Population Biology, University of Amsterdam, Kruislaan 320, 1098 SM Amsterdam, The Netherlands
Περίληψη

Σε οκτώ φυλές του ακάρεως Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae) που προέρχονταν από διαφορετικές περιοχε'ς της Ευροόπης, η κρίσιμη φωτόφαση για την πρόκληση και περάτωση της διάπαυσης ήταν σχεδόν η ίδια σε κάθε φυλή, αλλά διέφερε ανάλογα με τη γεωγραφική προέλευση της φυλής. Η κρίσιμη φωτόφαση είχε μικρότερη διάρκεια σε φυλές που προέρχονταν από μικρά γεωγραφικά πλάτη και μεγαλύτερη διάρκεια σε φυλές από μεγάλα γεωγραφικά πλάτη. Η ένταση της διάπαυσης, μετρούμενη ως η απαιτούμενη περίοδος έκθεσης των διαπαυόντοον ατόμιον σε χαμηλές θερμοκρασίες για την περάτωση της διάπαυσης, διέφερε επίσης και ήταν μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερο ήταν το γεωγραφικό πλάτος προέλευσης της φυλής. Κατ' εξαίρεση δυο φυλές
που προέρχονταν από ορεινές περιοχές, είχαν μεγαλύτερη τιμή κρίσιμης φωτόφασης και μεγαλύτερη ένταση διάπαυσης από ότι αναμενόταν με βάση το γεωγραφικό πλάτος προέλευσης τους. Ο αριθμός των φωτοπεριοδικών κΰκλοιν με μεγάλη διάρκεια φωτόφασης που απαιτούνταν για την περάτοιση της διάπαυσης στο 50% των ατόμων μετά από ορισμένη περίοδο ψύξης, ήταν μεγαλύτερος στις βόρειες και μικρότερος στις νότιες φυλές. Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι γεωγραφικές φυλές του Τ. urticae μπορεί να διαφέρουν σε αξιόλογο βαθμό ως προς τα χαρακτηριστικά της διάπαυσης, κάτι που προφανούς αποτελεί μηχανισμό προσαρμογής σε τοπικές κλιματικές συνθήκες. Η μεγάλη πλαστικότητα των χαρακτηριστικών της διάπαυσης μπορεί, μεταξύ άλλων
παραγόνων, να είναι υπεύθυνη για την ευρεία γεωγραφική διάδοση του είδους αυτού.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Articles
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0.

Authors who publish with this journal agree to the following terms:

Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons 4.0 license.

Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g. post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal. Authors are permitted and encouraged to post their work online (preferably in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Beach. R. 1978. The required day number and timely induction of diapause in geographic strains of the mosquito Aedes atropalpus. J. Insect Physiol. 24: 449- 455.
Beck, S.D. 1980. Insect Photoperiodism. Second Edn. Academic Press, New York.
Bondarenko. N.V 1958. Diapause peculiarities in Tetranychus urticae Koch. Zoologicheskii Zhurnal 37: 1012-1023 (in Russian).
Bondarenko, N.V. and Kuan Khay-Yuan 1958. Peculiarities in the origin of diapause in different geographical populations of the spider mite. Doklady Akademii Nauk SSSR 119: 1247-1250.
Bradshaw, W.E. and CM. Holzaphel 1983. Life cycle strategics in Wyeomyia smilhii: seasonal and geographic adaptations. In: V.K. Brown and I. Hodek (Eds): Diapause and Life Cycle Strategies in Insects: 167- 185. Junk. The Hague.
Danks. H.V 1987. Insect Dormancy: An Ecological Perspective. Biological Survey of Canada (Terrestrial Arthropods), Natural Museum of Natural Sciences, Ottawa.
Danilevskii. A.S. 1965. Photoperiodism and Seasonal Development of Insects. First English Edn. Oliver & Boyd, Edinburgh and London.
Gotoh, T. and T. Shinkaji 1981. Critical photoperiod and geographical variation of diapause induction in the two spotted spider mite, Tetranychus urticae Koch (Acarina: Tetranychidae), in Japan. Japanes. J. Appi. Entomol. Zool. 25: 113-118.
Koveos, D.S. 1995. Geographic variation in photoperiodic induction and termination of diapause in the spider mite Tetranychus urticae. PhD Thesis. University of Amsterdam.
Koveos D.S., A. Kroon and A. Veerman 1993a. The same photoperiodic clock controls induction and maintenance of diapause in the spider mite Tetranychus urticae. J. Biol. Rhythms 8: 265-282.
Koveos D.S.. A. Kroon and A. Veerman 1993b. Geographic variation of diapause intensity in the spider mite Tetranychus urticae. Physiol. Entomol. 18: 50-56.
Koveos D.S. and A. Veerman 1994. Accumulation of photoperiodic information during diapause development in the spider mite Tetranychus urticae. J. Insect Physiol. 40:701-707.
Krysan J.L. and T.F. Branson 1977. Inheritance of diapause intensity in Diabrotica virgifera. Journal of Heredity 68:425-417.
Lankinen. P. and J. Lummc 1984. Genetic analysis of geographical variation in photoperiodic diapause and pupal eclosion rhythm in Drosophila lateralis. In: R. νPorter and G.M. Collins (Eds): Photoperiodic Regulation of Insect and Molluscan Hormones: 97-114. Ciba Foundation Symposium 104. Pitman, London.
Masaki. S. 1961. Geographic variation of diapause in insects. Bull. Fac. Agric. Hirosaki Univ. 7: 66-98.
Masaki, S. 1984. Unity and diversity in insect photoperiodism. In: R. Porter and G.M. Collins (Eds): Photoperiodic Regulation of Insect and Molluscan Hormones: 101-112. Ciba Foundation Synposium 104. Pitman. London.
Nechols. J.R.. M.J. Tauber and CA. Tauber 1987. Geographical variability in ecophysiological traits controlling dormancy in Chrysopa oculata (Neuroptera: Chrysopidae). J. Insect Physiol. 33: 627-633.
Parr. W.J. and N.W. Hussey 1966. Diapause in the glasshouse red spider mite (Tetranychus urticae Koch): a synthesis of present knowledge. Horticultural Research 6: 1-21.
Sauer, K.P.. H. Spieth and C Grüner 1986. Adaptive significance of genetic variability of photoperiodism in Mecoptera and Lepidoptera. In: F. Taylor & R. Karban (Eds): The Evolution of Insect Life Cycles: 153-172.
Springer-Verlag, New York-Berlin. Saunders, D.S. 1982. Insect Clocks. Second edn. Pergamon Press, Oxford.
Sims, S.R. 1982. Larval diapause in the eastern tree-hole mosquito, Aedes lriserialus. Latitudinal variation in induction and intensity. Ann. Entomol. Soc. Am. 75: 195-200.
Takafuji, A. 1994. Variation in diapause characteristics and its consequences on population phenomena in the two spotted spider mite, Tetranychus urticae Koch. In: H.V. Danks (Ed.): Insect Life-Cycle Polymorphism: Theory. Evolution and Ecological Consequences for Seasonality and Diapause Control: 113-132. Kluwer Academic
Publishers. Dordrecht-Boston-London.
Tauber. M.J.. CA. Tauber and S. Masaki 1986. Seasonal Adaptations of Insects. Oxford University Press, New York, Oxford.
Vaz Nunes M., D.S. Koveos and A. Veerman 1990. Geographical variation in photoperiodic induction of diapause in the spider mite (Tetranychus urticae): a
causal relation between critical nightlength and circadian period? J. Biol. Rhythms 5: 47-57.
Veerman, A. 1977. Photoperiodic termination of diapause in spider mites. Nature 266: 526-527.
Veerman, A. 1985. Diapause. In: W. Helle and M.W. Sabelis (Eds): Spider Mites: Their Biology, Natural Enemies and Control. World Crop Pests Vol. 1A: 279- 316. Elsevier, Amsterdam.
Veerman, A. 1994. Photoperiodic and thermoperiodic control of diapause in plant-inhabiting mites: a review. Neth. J. Zool. 44: 139-155.
Veerman, A. and M. Vaz Nunes 1987. Analysis of the operation of the photoperiodic counter provides evidence for hourglass time measurement in the spider mite Tetranychus urticae. J. Comp. Physiol. 160: 421- 430.
Veerman A. and D.S. Koveos 1989. Separation of photoperiodic and circadian effects on the termination of diapause in the spider mite Tetranychus urticae.
Experientia 45: 1143-1146.