A re-assessesment of the shallow paleomagnetic inclinations of the Western Cyclades, Greece

Περίληψη

Στις Μεσο-Μειοκαινικές λιμναίες αποθέσεις και τα δακιτικά ηφαιστειακά πετρώματα της λεκάνης Κύμης-Αλιβερίου έχουν παρατηρηθεί σταθερά μικρές εγκλίσεις σε παλαιομαγνητικές μετρήσεις οι οποίες έχουν αναφερθεί ως αποδεικτικό στοιχείο είτε για τοπική γεωμαγνητική ανωμαλία είτε για μετατόπιση προς βορρά της περιοχής του Αιγαίου. Παρουσιάζονται νέα δεδομένα μετρήσεων παλαιομαγνητισμού σε λιμναία στρώματα τα οποία δεν παρουσιάζουν μικρές εγκλίσεις και είναι συμβατά με απόθεση κοντά στο σημερινό γεωγραφικό πλάτος τους. Οι ιδιαίτερα μικρές εγκλίσεις και αποκλίσεις προς τα ανατολικά που έχουν αναφερθεί στις ηφαιστειακές διεισδύσεις του Οξύλιθου είναι αποτελέσματα ακατάλληλης διόρθωσης ως προς οριζόντιο άξονα. Οι υπερβολικά μικρές παλαιομαγνητικές εγκλίσεις που έχουν αναφερθεί στα πλουτώνια σώματα της Μυκόνου και τη Νάξου, Μέσο-Μειοκαινικής ηλικίας παραμόρφωσης, είναι συμβατές με επαναπροσανατολισμό μιας αρχικής θερμο-παραμένουσας μαγνήτισης που προέκυψε κατά την ψύξη τους κάτω από 580°C την οποία ακολούθησε ιξωδοελαστική παραμόρφωση σε θερμοκρασίες 400-500°C. Δευτερεύουσες μαγνητίσεις που παρατηρήθηκαν στα πετρώματα αυτά αντικατοπτρίζουν, πιθανότατα, τη διαδικασία μίας σταθερής -χημικής προέλευσης- παραμένουσας μαγνήτισης, παράλληλα με την προϋπάρχουσα μαγνήτιση υψηλής θερμοκρασίας, ως αποτέλεσμα της δημιουργίας μαγκεμίτη σε χαμηλή θερμοκρασία (<350°C). Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να βρούμε ικανοποιητικές αποδείξεις είτε για τοπική μαγνητική ανωμαλία ή μετακίνηση του Αιγαίου προς βορρά είτε για περιστροφή των μικρής κλίσης κανονικών ρηγμάτων που συνθέτουν το σύστημα αποκόλλησης των Βορείων Κυκλάδων.