Surveillance, social punishment, and the viability of Homo Virtualis
Περίληψη
As emerging encryption technology results in widespread freedom from detection of online activity, Homo Virtualis might usefully be considered as Homo sapiens without a gun to its head—a highly evolved species experiencing, for the first time on a massive scale, a home environment in which the individual who engages in acts that harm others is not identifiable. This renders the punishment of antisocial behavior in this context impossible, clearing the warning signals for retribution and crippling this ancient and brutal method for limiting the occurrence of antisocial or unwanted behavior. If Homo Virtualis is to retain this newfound freedom from threat and invigilation, prosocial behavior must continue to prevail in the absence of credible threat of punishment for the antisocial. The prospects are far from certain, and an attendant spike in the frequency of misdeed would be sure to evoke a crackdown on encryption tech. On the bright side, a widespread failure of punishment to inhibit malice and malfeasance online might finally evoke serious consideration of how H. sapiens might ensure a low frequency of antisocial behavior absent the threat of dire consequence for transgression, via the positive reinforcement of prosocial conduct, rendering interpersonal and community sensitivity and service pleasurable rather than obligatory. Encryption technologies can provide valuable support for such a comprehensively humanistic effort to reduce malfeasance by eliminating threats of public censure for current and budding offenders’ own efforts to address their problematic proclivities.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
-
Mellon, R. C. (2019). Surveillance, social punishment, and the viability of Homo Virtualis. Homo Virtualis, 2(1), 101–107. https://doi.org/10.12681/homvir.20290
- Ενότητα
- Ερευνητικές Εργασίες
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού 4.0.
Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης.
Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.
Οι συγγραφείς μπορούν να καταθέσουν το άρθρο σε ιδρυματικό ή άλλο αποθετήριο ή/και να το δημοσιεύσουν σε άλλη έκδοση, με υποχρεωτική την αναφορά πρώτης δημοσίευσης στο περιοδικό
Οι συγγραφείς ενθαρρύνονται να καταθέσουν σε αποθετήριο ή να δημοσιεύσουν την εργασία τους στο διαδίκτυο πριν ή κατά τη διαδικασία υποβολής και αξιολόγησής της.
