Ενσωματώνοντας σχετικά πορίσματα σύγχρονων ερευνών, η παρούσα εργασία εστιάζει στη σχέση των νέων με την πολιτική στην Ελλάδα σήμερα. Αφού επισημάνει ορισμένες μεθοδολογικές δυσκολίες που αφορούν την επιστημονική μελέτη του θέματος, προβαίνει σε μια ευρύτερη ερμηνευτική προσέγγιση θεωρώντας τις διαγενεακές διαφορές όχι απλώς ως κοινωνικές διαφορές αλλά ως ανθρωπολογικές. Αναφέρεται στην αμφίθυμη σχέση των νέων με την πολιτική, στη δύσκολη και τραυματική κατάσταση διπλού δεσμού αφενός με τάσεις ρήξης-φυγής-ανεξαρτησίας-ελευθερίας, αφετέρου με τάσεις αναζήτησης ασφάλειας σε θεσμούς και δεσμούς. Εξετάζει τα στοιχεία ενός παροντισμού που εμπεριέχει δραματικότητα και συγχρόνως πνεύμα-αξίες, συνθήκη που εφοδιάζει τους νέους με μια πολιτική ευθυκρισία. Στη συμπερασματική ενότητα η εργασία παρατηρεί ότι η πολιτική έχει ήδη αλλάξει ακριβώς λόγω των νέων συνθηκών ζωής των νεότερων γενεών και συνοψίζει μεσοπρόθεσμες προτάσεις δημοκρατικής πολιτικής μη θεσμικού αλλά και θεσμικού χαρακτήρα εκ μέρους των φορέων και του κράτους.