Συμπτώσεις, καλή τύχη και ξεροκεφαλιά

Abstract

Αυτοβιογραφικό κείμενο που αφηγείται την επιστημονική πορεία του Giovanni Sartori μέσα από τις αντιξοότητες του πολέμου και τις ιδιαιτερότητες της ιταλικής ακαδημαϊκής ζωής. Αναφέρεται στην κίνησή του από τη φιλοσοφία στην πολιτική επιστήμη, στις βασικές συνιστώσες της συμβολής του (τη δημοκρατική θεωρία, τη θεωρία των κομμάτων και τη μεθοδολογία) και τον κομβικό ρόλο της συγκριτικής μεθόδου. Ο μεταπολεμικός συμπεριφορισμός διαχειρίστηκε με ελλιπή (και εξ αυτού ατελέσφορο) τρόπο το επιστημονικό αίτημα. Παρέκαμψε τη σχέση έρευνας-πράξης και επιδίωξε μια πρωθύστερη πο- σοτικοποίηση χωρίς επαρκή λογική και μεθοδολογική θεμελίωση. Οι εξελίξεις αυτές υπήρξαν ιδιαίτερα έντονες στην περίπτωση της αμερικανικής πολιτικής επιστήμης (παρά τις εξαιρέσεις) όπου ο Sartori μεταπήδησε στα χρόνια της επιστημονικής του ωριμότητας. «Μου είχε γίνει απολύτως σαφές», γράφει, «ότι η αμερικανική πολιτική επιστήμη είχε μπει σε ένα μονοπάτι [...] υπερβολικής εξειδίκευσης (και συνεπώς στενότητας) [...] υπερβολικής ποσοτικοποίησης και, με την ίδια λογική, ένα μονοπάτι που οδηγούσε -κατά την άποψή μου- στη στειρότητα και την έλλειψη συνάφειας».