Quattro poeti Greci ammiratori di Dante

Abstract

Η σημαντικότερη ελληνική μετάφραση της Θείας Κωμωδίας είναι αυτή που φιλοτέχνησε ο Νίκος Καζαντζάκης, ο οποίος φαίνεται ότι είχε θελχτεί ιδιαίτερα από το 26^ο άσμα της Κόλασης. Σε αυτό, ο μεγαλύτερος θαλασσοπόρος όλων των εποχών εκμυστηρεύεται δήθεν στον Φλωρεντινό ποιητή τη μοιραία και ολέθρια απόφαση που πήρε να μην επιστρέψει στην Ιθάκη αλλά να συνεχίσει το ταξίδι του προς τον Νότο, πέρα από τις Ηράκλειες στήλες. Η απόφασή του αυτή τον οδήγησε στον θάνατο, γιατί έφθασε εν αγνοία του στο νησί του Καθαρτηρίου. Η τιμωρία του είναι άμεση: βυθίζεται αύτανδρο το πλοίο του. Από τη δαντική παραλλαγή του μύθου του Οδυσσέα εμπνεύσθηκε όχι μόνον ο Καζαντζάκης (τη δική του Οδύσεια), αλλά και ο Κωνσταντίνος Καβάφης (ο οποίος μετέφρασε το 26^ο άσμα και συνέθεσε δύο ομόθεμα ποιήματα, τη «Δευτέρα Οδύσσεια» και την «Ιθάκη». Τον θαυμασμό τους για τον δαντικό Οδυσσέα θα εκφράσουν δύο άλλοι σημαντικοί Έλληνες ποιητές του 20^ού αιώνα, ο Κωστής Παλαμάς και ο Γιώργος Σεφέρης.