Διδασκαλία ως φαινόμενο χωροχρονικής αποπλαισίωσης και ο ρόλος των νέων και ψηφιακών Μέσων για το σχεδιασμό της

Abstract

Το άρθρο επικεντρώνεται στις διαφοροποιήσεις που λαμβάνουν χώρα στο φαινόμενο της διδασκαλίας και επηρεάζουν προφανώς την διευθέτηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τόσο στη δια ζώσης όσο και σε μικτές μορφές εκπαίδευσης. Η ανάλυση εστιάζει στη σχέση που υπάρχει μεταξύ Διδασκαλίας, Μέσων και Κοινωνίας η οποία τεκμηριώνεται σε τρεις ενότητες. Η πρώτη παρουσιάζει τέσσερα στάδια εξέλιξης της διδασκαλίας σε κοινωνίες με διαφορετικό τρόπο οργάνωσης και πολιτισμικά τεχνουργήματα. Η δεύτερη σκιαγραφεί τη χωροχρονική αποπλαισίωση των περιβαλλόντων μάθησης κάνοντας αναφορά στο μετρικό και στο ψηφιακό χώρο καθώς επίσης και σε μορφές ηλεκτρονικής και διαδικτυακής μάθησης. Η τρίτη εστιάζει στη σημασία  της ολιστικής παιδαγωγική θεώρησης των ηλεκτρονικών περιβαλλόντων. Στο τέλος διατυπώνονται συμπεράσματα για την παιδαγωγικά τεκμηριωμένη ένταξη ψηφιακών μέσων στην εκπαιδευτική διαδικασία.