Grèce, le prix d'un enfant/ Public Sénat, 7/3/2016. H γαλλική οπτική της ελληνικής παρένθετης μητρότητας: κριτικές επισημάνσεις, θεωρητικές προεκτάσεις


Μαρίνα Μαροπούλου (Marina Maropoulou)
Abstract

Το παρόν κείμενο επιδιώκει μια επανεκτίμηση της νομικής υπόστασης της παρένθετης μητρότητας, εντός του περιβάλλοντος της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και εντός του κύκλου των ανθρώπων με τους οποίους θεωρείται , ως εκ της φύσεώς της, πως βρίσκεται σε σχέση. Διερευνά, μέσα από μια πολυπρισματική προοπτική, το ισχύον ρυθμιστικό πλαίσιο της παρένθετης μητρότητας στην αποδεκτή από τον ελληνικό νόμο εκδοχή της (αλτρουιστική παρένθετη μητρότητα).
Η ανεπάρκεια του νόμου να κατανοήσει τη φύση της προσφοράς και το ρόλο της παρένθετης μητέρας, η καταλυτική ισχύς παραδοσιακών αντιλήψεων περί έμφυλων ρόλων εντός του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου, τις οποίες προϋποθέτει ως ισχυρές, καθώς και η αποκλειστική του εστίαση στην προστασία του αναπαραγωγικού δικαιώματος και του γονεακού status των προσώπων που προσφεύγουν στις μεθόδους της τεχνητής αναπαραγωγής, και το οποίο αντιστοιχίζεται στο κανονιστικό μοντέλο της πυρηνικής οικογένειας, έχουν ως αποτέλεσμα την αδυναμία να υπαχθεί η παρένθετη μητέρα σε κάποια από τις αναγνωριζόμενες από το δίκαιο ταυτότητες και, επομένως, να εξοπλισθεί με τα αντίστοιχα δικαιώματα (μητέρα, εργαζόμενη, πολίτις, ισότιμο συμβαλλόμενο μέρος σε μια έννομη σχέση κλπ).
Αυτή η απουσία αναγνώρισης συντελεί στην παραγωγή και αναπαραγωγή ενός φαύλου κύκλου: οι υποψήφιες παρένθετες μητέρες στρατολογούνται από τους κόλπους μιας ήδη ευάλωτης και εκτός του προστατευτικού κύκλου των δικαιωμάτων κοινωνικής κατηγορίας γυναικών, των φτωχών μεταναστριών. Εγκλωβίζονται, έτσι, σε καθεστώς αφάνειας και μη ορατότητας, διασφαλίζοντας τη δυνατότητα αναπαραγωγής του χώρου από τον οποίο στρατολογούνται.
Ακολούθως, η παρένθετη μητρότητα επαναπροσεγγίζεται ως βιο-ηθικό ζήτημα, από μια ευαίσθητη σε θέματα φύλου οπτική. Εγείρεται το ερώτημα αν μέσω αυτής της πρακτικής τα γυναικεία πρόσωπα μετατρέπονται σε απλό, ανώνυμο βιολογικό υλικό. Τίθεται το ερώτημα αν η πρακτική αυτή συνιστά μια μορφή ακρωτηριασμού της γυναικείας ανθρώπινης οντότητας, αν συνιστά μια μορφή πραγμοποίησης του γυναικείου προσώπου και του ανθρωπίνου σώματος, επομένως αν θίγονται από αυτήν την πρακτική θεμελιώδεις έννοιες που συγκροτούν τον πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Συνηγορώντας υπέρ μιας βιο-ηθικής που θα λαμβάνει υπόψιν τις ιδιαίτερες εμπειρίες των γυναικών, το κείμενο απευθύνει αίτημα για μια πιο διευρυμένη έμφυλη αναπαραγωγική δικαιοσύνη και μια κοινωνική δικαιοσύνη για την παρένθετη μητρότητα.

Article Details
  • Rubrik
  • Original Articles
Downloads
Keine Nutzungsdaten vorhanden.