The refugees, the economic crisis and the collapse of Venizelist hegemony, 1929-1932

Abstract

Ή εργασία εξετάζει τήν πολιτική των βενιζελικών κυβερνήσεων τής περιόδου
1929-1932 άπέναντι στον προσφυγικό πληθυσμό καί ειδικότερα στο
ζήτημα τής εγκατάστασης των Μικρασιατων προσφύγων στα εδάφη του
έλληνικοΰ κράτους. Έπισημαίνεται ή σημασία πού άπέδιδε ό Βενιζέλος
στήν αγροτική άποκατάσταση των προσφύγων με τή διανομή σέ αύτούς
γεωργικών κλήρων για νά αποφευχθούν εκδηλώσεις κοινωνικού ριζοσπαστισμού
μεταξύ τού τμήματος αΰτοΰ τού πληθυσμού. Οί σταθεροποιητικές
προσπάθειες των κυβερνήσεων Βενιζέλου όμως κατά τήν κρίσιμη τελευταία
πρωθυπουργία του ύπονομεύθηκαν άπό τήν οικονομική κρίση τού 1929 καί ή
άποτυχία νά κερδηθεΐ ή «μάχη τής δραχμής» είχε γενικότερες επιπτώσεις ώς
προς τήν κλιμάκωση των άντιθέσεων στήν ελληνική κοινωνία. Οί εξελίξεις
αυτές έστρεψαν σημαντικό τμήμα τού άγροτικοΰ προσφυγικοΰ πληθυσμού
κατά τού Βενιζέλου, μέ άποτέλεσμα τήν τελική κατάρρευση τής βενιζελικής
ήγεμονίας στήν πολιτική ζωή.