The neomartyr's message

Abstract

Τά αγιολογικά κείμενα, τις περισσότερες φορές έργα μοναχών ή κληρικών,
τα όποια διαβάζονταν μέσα στα μοναστήρια καί στις έκκλησίες, περιέ-
κλειναν πάντα ένα δίδαγμα προς τό χριστιανικό ποίμνιο. Συνήθως ή ζωή καί
τά έργα τοϋ αγίου, πού έξιστοροϋνται μέσα σ’ ένα κείμενο, άποτελοϋν ένα
παράδειγμα πού ή Εκκλησία παρουσιάζει προς τούς πιστούς. Κατά τήν
περίοδο τής τουρκικής έξάπλωσης (13ος-15ος αί.) καί, αργότερα, κατά τήν
τουρκοκρατία παρουσιάζεται στήν αγιολογία ό τύπος τού Χριστιανού, ό
όποιος, γιά διάφορους λόγους, άσπάσθηκε τόν Μωαμεθανισμό άλλά άργότε-
ρα μετανόησε καί θέλησε νά ξαναγυρίσει στήν παλαιά του θρησκεία. Επειδή
όμως ή ίσλαμική νομοθεσία άπαγορεύει μέ θάνατο τήν άποστασία άπό
τόν Μωαμεθανισμό, ό έξισλαμισμένος Χριστιανός ύποχρεώθηκε νά πάρει
τόν δρόμο τού μαρτυρίου καί νά αγιάσει (π.χ. ό "Αγιος Μιχαήλ ό Νέος, ό
"Αγιος Θεόδωρος ό Νέος, ό "Αγιος Μάρκος ό Νέος).
Ή ’Ορθόδοξη Εκκλησία, προέβαλλε τήν περίπτωση αύτών τών αγίων,
έπειδή προσπαθούσε νά προφυλάξει τό ποίμνιο άπό τόν έξισλαμισμό τονίζοντας
πώς μέσα στήν ’Οθωμανική Αύτοκρατορία ή έπιστροφή στον Χριστιανισμό
σήμαινε μαρτυρικό θάνατο.