Μουσικές εναλλακτικές δημοσιότητες (counterpublics): ήχοι διαφωνίας στη μουσική του Γιάννη Αγγελάκα

PDF (English)
Δημοσιευμένα: Jan 16, 2018
DOI: https://doi.org/10.12681/grsr.15817
Λέξεις-κλειδιά:
εναλλακτικές δημοσιότητες διαφωνία επιτελεστικότητα υποκειμενοποίηση δημοφιλές τραγούδι
Dafni Tragaki
University of Thessaly
https://orcid.org/0000-0002-9768-4116
Περίληψη

Το άρθρο διερευνά την πολιτική διαφωνία (dissensus) στη μουσική οντολογία του Γιάννη Αγγελάκα και την ανάδυση εναλλακτικών δημοσιοτήτων (counterpublics), όπως έχουν θεωρητικοποιηθεί από τον M. Warner στην επικράτεια της μουσικής επιτέλεσης. Εστιάζει σε μια εθνογραφικά θεμελιωμένη συζήτηση για τις διαχρονικά δημοφιλείς αναμεσοποιήσεις του τραγουδιού «Δε χωράς πουθενά», οι οποίες κατανοούνται ως ευ-αισθησίες εναντίωσης που αμφισβητούν τον «μερισμό του αισθητού» όπως διατυπώνεται από τον JacquesRancière. Το «Δε χωράς πουθενά» επιτελεί μια μορφή αυτό-εξόριστης υποκειμενοποίησης, η οποία διευθετείται στα πλαίσια και, ταυτόχρονα, ενάντια στην κρίση της δημοκρατίας. Πρόκειται για μία οντολογία εκτοπισμού στο «πουθενά» όπου υλοποιούνται ουτοπικές αντιλήψεις της πολιτειότητας  μέσα στις συναισθηματικές οικονομίες της πανκ-ροκ αισθητικής. Η μουσική διαφωνία του Αγγελάκα διερευνάται επιπλέον μέσα από τις μνημονικές διαδικασίες και τις σχεσιακά παραγόμενες ιστορίες-ζωής στα πλαίσια της εθνογραφικής συνάντησης. Η συζήτηση  ενισχύεται από την ανάλυση  του τραγουδιού «Αιρετικό» και της επιτελεστικής ανάδυσης συναισθηματικών «εναλλακτικών δημοσιοτήτων» που αντιπαρατίθενται στους πειθαρχικούς μηχανισμούς υποκειμενοποίησης στη δημόσια σφαίρα.

 

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Άρθρα
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.

Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στην Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης. Άρθρα που δημοσιεύονται στην Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών διατίθενται με άδεια  Creative Commons 4.0 και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών διατηρεί το δικαίωμα να δημοσιεύει, να αναπαραγάγει, να παρουσιάζει στο κοινό, να διανέμει και χρησιμοποιεί άρθρα που δημοσιεύονται στην Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών σε οποιοδήποτε μέσο και μορφή είτε μεμονωμένα είτε ως μέρη συλλογικών έργων, για όλο τον χρόνο διάρκειας προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας και για όλες τις χώρες του κόσμου. Αυτό περιλαμβάνει ενδεικτικά και όχι αποκλειστικά το δικαίωμα δημοσίευσης των άρθρων σε τεύχη της Επιθεώρησης Κοινωνικών Ερευνών, αναπαραγωγής και διανομής μεμονωμένων αντιγράφων των άρθρων, αναπαραγωγής ολόκληρων των άρθρων σε άλλη έκδοση του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, καθώς και αναπαραγωγής και διανομής των άρθρων ή περίληψης αυτών με χρήση πληροφορικού συστήματος αποθετηρίου.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Βιογραφικό Συγγραφέα
Dafni Tragaki, University of Thessaly
Phd in Ethnomusicology, Assistant Professor, University of Thessaly
Αναφορές
Barthes, R. (1977). Image, music, text. London: Fontana Press.
Bourdieu, P. (1993). The field of cultural production. Cambridge: Polity Press.
Dolar, M. (2006). A Voice and Nothing More. Cambridge, MA: MIT Press.
Drott, E. (2015). Resistance and social movements. In J. Sepherd and K. Devine (eds), The Routledge Reader on the Sociology of Music (pp. 171-179). Routledge.
Jameson, F. (2000). Globalization and political strategy. New Left Review, (4), pp. 49-68.
McCabe, E. (2011). Depressive realism. An interview with Laurent Berlant. Hypocrite Reader, Issue5: Realism (published online June 2011) http://hypocritereader.com/5/depressive-realism (home page), accessed 29 July 2015.
Negus, K. (2006). Rethinking creative production away from the cultural industries. In J. Curan and D. Morley (eds), Media and Cultural Theory (pp. 197-208), London / NY: Routledge.
Rancière, J. (2004). The politics of aesthetics. The distribution of the sensible. London: Continuum International Publishing Group.
_______. (2008). Aesthetic separation, aesthetic community. Scenes from the aesthetic regime of art. Art & Research. A Journal or Ideas, Contexts and Methods, 2 (1),http://www.artandresearch.org.uk/v2n1/ranciere.html.
_______. (2010). Dissensus. On politics and aesthetics (ed. and transl. by St. Corcoran). New York: Continuum.
Tragaki, D. (2015). Rebetikopast, performativity and the political: The music of YiannisAngelakas. Acta Musicologica, LVXXXII, pp. 99-115.
_______. (2018). “A head full of gold”: A discussion with Yiannis Angelakas. In D. Tragaki (ed.), Made in Greece. Studies in popular music. London, NY: Routledge.
Warner, M. (2002). Publics and counterpublics (abbreviated version). Quarterly Journal of Speech, 88 (4), pp. 413-425.