«Ενοικίαση» εργαζομένων και οικονομική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ελλάδα
Δημοσιευμένα:
Μαρ 3, 2019
Λέξεις-κλειδιά:
Ενοικιαζόμενοι Επιχείρηση/-ήσεις Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ) Ευρωπαϊκή Οδηγία Κίνητρα Εργασιακές Σχέσεις
Περίληψη
Το παρόν άρθρο αποσκοπεί στη μελέτη της «ενοικίασης» εργαζομένων μέσω Επιχειρήσεων Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ). Παρουσιάζονται τα κίνητρα των εργοδοτών και των εργαζομένων που αναζητούν ή προσφέρουν, αντίστοιχα, εργασία μέσω ΕΠΑ. Επιχειρείται η σε βάθος μελέτη των βασικών χαρακτηριστικών του φαινομένου τα οποία παίζουν καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία του, καθώς και στην οργάνωση των εργασιακών σχέσεων. Γίνεται επισκόπηση στο θεσμικό πλαίσιο, όπως και στα δικαιώματα των «ενοικιαζόμενων» που κατοχυρώνονται βάσει της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/104/ΕΚ στους εθνικούς νόμους. Τέλος, εξετάζεται η έκτασή τους στην ΕΕ την περίοδο της κρίσης αλλά και μετά από αυτήν.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
-
Rompoti, E., & Ioannides, A. (2019). «Ενοικίαση» εργαζομένων και οικονομική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ελλάδα. Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 151, 99–135. https://doi.org/10.12681/grsr.19836
- Τεύχος
- 2018: 151
- Ενότητα
- Άρθρα
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.
Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στην Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης. Άρθρα που δημοσιεύονται στην Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.
Το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών διατηρεί το δικαίωμα να δημοσιεύει, να αναπαραγάγει, να παρουσιάζει στο κοινό, να διανέμει και χρησιμοποιεί άρθρα που δημοσιεύονται στην Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών σε οποιοδήποτε μέσο και μορφή είτε μεμονωμένα είτε ως μέρη συλλογικών έργων, για όλο τον χρόνο διάρκειας προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας και για όλες τις χώρες του κόσμου. Αυτό περιλαμβάνει ενδεικτικά και όχι αποκλειστικά το δικαίωμα δημοσίευσης των άρθρων σε τεύχη της Επιθεώρησης Κοινωνικών Ερευνών, αναπαραγωγής και διανομής μεμονωμένων αντιγράφων των άρθρων, αναπαραγωγής ολόκληρων των άρθρων σε άλλη έκδοση του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, καθώς και αναπαραγωγής και διανομής των άρθρων ή περίληψης αυτών με χρήση πληροφορικού συστήματος αποθετηρίου.
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Βλαστός, Σ. (2013). Αλλαγές στις ατομικές και στις συλλογικές εργασιακές σχέσεις συνεπεία της οικονομικής κρίσεως. Αθήνα: Σάκκουλας.
Ζερδελής, Δ. (2017). Ο κατ’ επάγγελμα δανεισμός εργαζομένων. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.
Κουκιάδης, Ι. (1974). Τριμερείς σχέσεις εκ παροχής εργασίας. Θεσσαλονίκη: Σάκκουλας.
Κουκιάδης, Ι. (2005). Εργατικό Δίκαιο. Ατομικές εργασιακές σχέσεις και το δίκαιο της ευελιξίας. Αθήνα-Θεσσαλονίκη: Σάκκουλας.
Κουκιάδης, Ι. (2012). Εργατικό Δίκαιο. Ατομικές εργασιακές σχέσεις και το δίκαιο ευελιξίας της εργασίας. Αθήνα: Σάκκουλας.
Κουκιάδης, Ι. (2013). Εργατικό Δίκαιο. Συλλογικές σχέσεις εργασίας. Αθήνα: Σάκκουλας.
Κυνηγοπούλου, Σ. (2015). Προσωρινή απασχόληση. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.
Ληξουριώτης, Ι. (2013). Διάγραμμα Εργατικού Δικαίου. Το Εργατικό Δίκαιο σε πίνακες. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.
Ληξουριώτης, Ι. (2015). Εργατική νομοθεσία. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.
Λεβέντης, Γ. (2001). Ο κατ’ επάγγελμα δανεισμός εργαζομένων και οι εταιρείες προσωρινής απασχόλησης κατά τον Ν. 2956/2001. ΔΕΝ. σελ. 1505 επ.
Λεβέντης, Γ. (2001). Δανεισμός εργαζομένων. Επιθεώρηση Εργατικού Δικαίου, 60, (21-22), σελ. 1119 επ.
Λεβέντης, Γ. (2017). Σύμβαση έργου που υποκρύπτει δανεισμό εργαζομένων. Γνωμοδότηση. ΔΕΝ, σελ. 177 επ.
Λυμπεράκη, Α. και Δενδρινός, Γ. (2010). Ευέλικτη εργασία: Νέες μορφές και ποιότητα απασχόλησης. Αθήνα: Εκδόσεις Κέρκυρα.
Μοίρα, Π. και Μυλωνόπουλος, Δ. (2014). Εργασιακές σχέσεις. Θεσμοί – Πολιτικές – Εφαρμογές. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.
Παπαδημητρίου, Κ. (2007). Η προσωρινή απασχόληση. Ο κατ’ επάγγελμα δανεισμός. Αθήνα: Σάκκουλας.
Ρομποτή, Ε. και Φερώνας, Α. (2016). Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην αγορά εργασίας των χωρών υπό το καθεστώς δημοσιονομικής προσαρμογής: Μια συγκριτική ανάλυση. Κοινωνική Πολιτική, 5, σελ. 38-63.
Στρατούλης, Δ. (2005). Οι εργασιακές σχέσεις στη δίνη του νεοφιλελεύθερου τυφώνα. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Amuedo-Dorantes, C. (2000). Work transitions into and out of involuntary temporary employment in a segmented market: Evidence from Spain. Industrial and Labor Relations Review, 53 (2), pp. 309-325.
Arrowsmith, J. (2006). Temporary agency work in an enlarged European Union. Dublin-Ireland: European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions.
Arrowsmith, J. (2009). Temporary agency work and collective bargaining in the EU. Dublin-Ireland: European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions (Eurofound).
Atkinson, J. (1985). Flexibility, Uncertainty and Manpower Management. Brighton: Institute of Manpower Studies.
Autor, D. (2008). The economics of labor market intermediation: an analytical framework. NBER Working Paper Series. Working Paper No 14348, pp. 1-30. http://www.nber.org/papers/w14348.
Autor, D. and Houseman, S. (2010). Do temporary-help jobs improve labor market outcomes for low-skilled workers? Evidence from “Work First”. American Economic Journal: Applied Economics 2 (3), pp. 96-128.
Booth, A. et al. (2002). Temporary jobs: Stepping stones or dead ends?. The Economic Journal, 112(480), pp. 189-213.
Clauwert, S. (2000). Survey of Legislation on Temporary Agency Work. Brussels: ETUI.
CIETT, (2014-2017). International Confederation of Private Employment Agencies. Economic Reports. Brussels: CIETT.
CIETT/ECORYS-NEI, (2002). Rationale of agency work. European labour suppliers and demanders’ motives to engage in agency work. Labour and Social Policy. Rotterdam: CIETT.
Doeringer, P. and Piore, M. (1971). Internal Labor Markets and Manpower Analysis. Mass: DC Heath.
Eichhorst, W., Braga M. et al (2013). The role and activities of Employment Agencies. Germany: IZA.
Esping Andersen, G. (1990). The three worlds of welfare capitalism. Oxford: Policy Press [ελλ. έκδ.: Esping-Andersen, G. (2006). Οι τρεις κόσμοι του καπιταλισμού της ευημερίας (μτφ: Ά. Γολέμη, επιμ.: Μ. Πετμεζίδου). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα].
ETUI (2013-2017). The crisis and national labour law reforms: a mapping exercise. Countries Reports. Brussels: ETUI.
European Commission, (2014). Report from the commission to the European parliament, the Council, the European Economic and Social Committee and the Committee of the regions. On the application of Directive 2008/104/EC on temporary agency work. Final Report. Brussels, 21.3.2014 COM (2014) 176 final.
Eurostat (2007-2017). Temporary Agency Workers (annual average).
Forde, C. and Slater, G. (2005). Agency working in Britain: Character, Consequences and Regulation. British Journal of Industrial Relations, 43(2), pp. 249-271.
Gangl, M. (2003). The only way is up? Employment protection and job mobility among recent entrants to European labour markets. European Sociological Review, 19 (5), pp. 429-449.
Hakansson, K. and Isidorsson, T. (2012). Work organizational outcomes of the use of temporary agency workers. Organization Studies, 33 (4), pp. 487-505.
Heery, E (2004). The trade union response to agency labour in Britain. Industrial Relations Journal, 35(5), pp.434-450.
Hveem, J. (2013). Are temporary work agencies stepping stones into regular employment? IZA Journal of Migration, 2(21), pp. 1-27.
ILO (2009). Private Employment Agencies, temporary agency workers and their contribution to the labour market. Geneva: ILO.
ILO (2011). Decent work country profile. Geneva: ILO.
IZA (2013). The Role and Activities of Employment Agencies. Germany: IZA.
ILO (2013). Towards the ILO centenary: Realities, renewal and tripartite commitment. Report of the Director – General Report 1(A), International Labour Conference, 102nd Session. Geneva: ILO.
ILO, (2015). Non – standard forms of employment. Geneva: ILO.
OECD, (2000). Employment Outlook. Paris: OECD.
Schomann, I. and Guedes, C. (2012). Temporary agency work in the European Union. Implementation of Directive 2008/104/EC in the Member States. Brussels: ETUI.
Storrie, D. (2002). Temporary Agency Work in the European Union. Luxembourg: European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions.
Ulber, J. (2013). AUG Kommentar. Germany: Bund-Verlag.
Voos, E., Vitolos, K. et al (2013). Temporary Agency Work and Transitions in the Labour Market. Institutional frameworks, empirical evidence, good practice and the impact of social dialogue. Brussels: Eurociett.
Νομοθεσία – Φορείς
Ευρωπαϊκή Οδηγία 2008/104/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου & του Συμβουλίου περί της εργασίας μέσω εταιρείας προσωρινής απασχόλησης (19 Νοεμβρίου 2008).
Εθνική Επιτροπή Για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (2002). Απόφαση για την Προσωρινή Απασχόληση.
Ν. 2956/2001 (ΦΕΚ258/Α). Αναδιάρθρωση ΟΑΕΔ και άλλες διατάξεις.
Ν. 3845/2010 (ΦΕΚ 65/Α). Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ.
Ν. 2190/1994 (ΦΕΚ 28/Α). Σύσταση Ανεξάρτητης Αρχής για την επιλογή προσωπικού και ρύθμιση θεμάτων διοίκησης.
Ν. 2527/1997 (ΦΕΚ 206/Α). Τροποποίηση και συμπλήρωση των διατάξεων του Ν. 2190/94 και άλλες διατάξεις.
Ν. 4052/2012 (ΦΕΚ 41/Α). Νόμος αρμοδιότητας Υπουργείων Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για εφαρμογή του Νόμου «Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, κ.λπ.».
Ν. 4093/2012 (ΦΕΚ 222/Α). Έγκριση μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016. Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του Ν. 4046/2012 και του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016.
Ν. 4254/2014 (ΦΕΚ 85/Α). Μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο εφαρμογής του Ν. 4046/2012 και άλλες διατάξεις.
Υπουργείο Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (2017). Λίστα αδειοδοτηθεισών Ε.Π.Α., Αθήνα.
