Το ζήτημα της απόφασης και της ισχύος στον Παναγιώτη Κονδύλη

PDF
Δημοσιευμένα: Mar 25, 2020
DOI: https://doi.org/10.12681/ethiki.22689
Νίκος Χ. Ντόλας
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Περίληψη
Δεν διατίθεται περίληψη
Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Άρθρα
Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:

  1. Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.

  1. Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.

  1. Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Βιογραφικό Συγγραφέα
Νίκος Χ. Ντόλας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τμήμα Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια
Αναφορές
Παναγιώτης Κονδύλης, Η Ηδονή, Η Ισχύς, Η Ουτοπία, εκδ. Στιγµή, Αθήνα, 2000, σσ. 51-55.
Παναγιώτης Κονδύλης, Ισχύς και Απόφαση, εκδ. Στιγμή, Αθήνα, 2001, σελ. 23.
Ὁ.π., σελ. 29.
Ό.π., σελ. 47.
Αντίστοιχη συλλογιστική μπορούμε να διακρίνουµε και στο έργο του J. Habermas, όπου ο Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος κατέστησε το αξιολογικό ερώτηµα επικοινωνιακό, µε στόχο να συγκεράσει το «εγώ» µε το «εμείς». Προτείνει τα δικαιώµατα και τις υποχρεώσεις να µην τα αντιμετωπίζουμε από µία εγκλείουσα οπτική, αλλά να τα θέτουµε εντός μιας συγκεκριμένης βιοϊστορίας, µιας ιδιαίτερης µορφής ζωής. Προτείνει
ως ποιοτική αρχή το «εγώ» που δεν υποαξιολογείται μπαίνοντας στην υπηρεσία του συνόλου, απλώς το σύνολο είναι το µέσο της ποιοτικής ανέλιξης του «εγώ». Βλ. J. Habermas,, Η Ηθική της Επικοινωνίας, εισαγ. - μτφρ. Κ. Καβουλάκος, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα, 1997.
W. James, Πραγματισµός, μτφρ. Χρ. Σταµατελάτος, εκδ. Εκκρεμές, Αθήνα, 2006, σσ. 61-70.
Παναγιώτης Κονδύλης, Επιστήμη, Ισχύς και Απόφαση, εκδ. Στιγµή, Αθήνα, 2001, σσ 9-10.
Ό.π., σσ. 30-31.
Είναι σαφής η επιρροή του Κονδύλη απὀ το σκεπτικό της Ηanna Arendt, η οποία διακρίνει τα φαινόμενα βία και ισχύ, όπως ο ίδιος την ισχύ και την αντικειµενικότητα, μολονότι τη µέμφεται µε το αιτιολογικό πως εξοβελίζει την ενδιάµεση βαθµίδα της εξουσίας, η οποία δεν µπορεί να υπάρξει ούτε χωρίς νομιμοποίηση, αλλά ούτε χωρίς βία. Βλ. Εισαγωγή, Β. Νικολαΐδου - Κυριανίδου, σελ. 43 στο Ηanna Arendt, Περί βίας, εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2000.
Παναγιώτης Κονδύλης, Ισχύς και Απόφαση, σελ. 156.
Παναγιώτης Κονδύλης, Επιστήμη, Ισχύς και Απόφαση, σελ.61.
Παναγιώτης Κονδύλης, Ισχύς και Απόφαση, σσ. 213-216, 224.
Οι διαψευσιοκράτες υποστηρίζουν ότι για να αποτελέσει τµήµα της επιστήµης µία υπόθεση, οφείλει να είναι διαψεύσιµη και μάλιστα ότι οι διαψεύσεις αποτελούν τα ορόσημα και τα επιτεύγµατα, τους κύριους σταθμούς, µε ἀλλα λόγια, της προόδου της επιστήμης. Ενδιαφέρουσα μάλιστα είναι η άποψη του Ροpper, που µας λέει πως όσο περισσότερους ισχυρισμούς ενέχει µια θεωρία, τόσο περισσότερες ευκαιρίες δίνει στο να αποδειχθεί ότι ο κόσμος δεν συμπεριφέρεται στην πραγματικότητα µε τον τρόπο που αυτή προσδιορίζει. Βλ. Α. F. Chalmers, Τι είναι αυτό που το λέμε επιστήµη;, µτφρ. Γ. Φουρτουνής, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο, 2003, σσ. 57-75.
Παναγιώτης Κονδύλης, Επιστήμη, Ισχύς και Απόφαση, σελ. 62-63.
Είναι ξεκάθαρη η διαφορά οπτικής μεταξύ Κονδύλη και Ηabermas στο σηµείο αυτό, αφού ο δεύτερος εκπόνησε ένα πρόγραµµα που διασφαλίζει τη διάδραση διανθρώπινων συλλογικών υποκειμένων, θεωρώντας πως το πρόγραµµα της νεωτερικότητας δεν έχει ολοκληρωθεί και οι προσδοκίες των Νέων Χρόνων που βασίζονταν στις απεριόριστες δυνατότητες του υποκειμένου μπορούν να αντικατασταθούν απὀ µια θεωρία της καθολίκευσης.
Παναγιώτης Κονδύλης, Η Ηδονή, Η Ισχύς, Η Ουτοπία, σσ 109-110.
Ό.π., σελ. 113-114.