Είμαστε μόνοι στο συμπάν; Οι μετεωρίτες δίνουν απαντήσεις;
Περίληψη
Ο άνθρωπος, παρά τα τεράστια άλματα τεχνολογικής ανάπτυξης που έχει κάνει, δε διαθέτει ακόμα τη δυνατότητα για να πραγματοποιήσει ταξίδια ρουτίνας σε κοντινά ουράνια σώματα. Ωστόσο, η θεμελίωση της Διαστημικής Επιστήμης είναι προ-ετών μία πραγματικότητα. Οι Αποστολές Apollo, που έλαβαν χώρα κατά το χρονικό διάστημα 1969-1972, περιελάμβαναν την προσελήνωση, τον περίπατο των αστροναυτών και τη συλλογή πολύτιμων δειγμάτων. Έκτοτε, δεν έχει πραγματοποιηθεί άλλο όμοιο ταξίδι του ανθρώπινου είδους. Η πιθανότητα πραγματοποίησης μελλοντικών αποστολών όπως η επιστροφή στη Σελήνη, ή στον πλανήτη Άρη, ή σε κάποιο αστεροειδή (π.χ. Εστία), φαντάζει αρκετά μικρή ώστε να υλοποιηθεί ακόμα και τις επόμενες δεκαετίες. Παρολαυτά, η φύση, έχει το μηχανισμό και τις διαδικασίες επίλυσης αυτού του προβλήματος, καθώς «στέλνει» εξω-γήϊνα κομμάτια πετρώματος με τη μορφή μετεωρίτη, στη Γη. Η πτώση μετεωριτών στη Γη αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός, καθώς αποκαλύπτουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τα αρχέγονα στάδια σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, την ηλικία και τη διαδικασία δημιουργίας άλλων πλανητών. Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα, αν φιλοξενούν ή μπορούν να φιλοξενήσουν ίχνη που υποδηλώνουν ζωή απασχολεί τους ερευνητές τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η επιστημονική ομάδα υπό την αιγίδα του καθηγητή McKay το 1996 στα πλαίσα μελέτης του μετεωρίτη ALH 84001 με προέλευση τον πλανήτη Άρη, υποστήριξε ότι ανακάλυψε δομές που αντιστοιχούν σε νανοβακτήρια. Στην παρούσα εργασία εστιάζουμε στους μετεωρίτες με προέλευση τον πλανήτη Άρη, παρουσιάζοντας την ιστορία από τη γέννεση των πρωτολίθων τους, μέχρι και τη στιγμή που προσκρούουν στη γη. Γίνεται προσπάθεια να κατανοηθεί ο τρόπος δημιουργίας ενός μετεωρίτη χρησιμοποιώντας ορυκτολογικά-πετρολογικά-γεωχημικά στοιχεία, και η τοποθέτηση του κάθε γεγονότος στο χρόνο με βάση σύγχρονα γεωχρονολογικά δεδομένα. Σε πρόσφατες μελέτες του μετεωρίτη Tissint, έχοντας επίσης προέλευση από τον πλανήτη Άρη, υποστηρίζεται ότι ανακαλύφθηκαν δομές πλούσιες σε άνθρακα και οξυγόνο. Επίσης πρόσφατες επιτόπιες παρατηρήσεις από το διαστημικό όχημα Curiosity, υποδεικνύουν την ύπαρξη επιφανειακού νερού που έρεε κατά το παρελθόν στην επιφάνεα του πλανήτη Άρη. Με βάση τα προηγούμενα, καταλήγουμε ότι ο πλανήτης Άρης ίσως να μην αποτελεί ένα «νεκρό» πλανήτη. Αποδεικνύουμε όμως ότι πολλά από τα πετρώματα που φθάνουν στη Γη, έχουν υποστεί μία πολύπλοκη ιστορία η οποία συνδέεται με την ανάπτυξη εξαιρετικά μεγάλων πιέσεων και θερμοκρασιών στην επιφάνεια του πλανήτη από τον οποίο προέρχονται, ικανών να καταστρέψουν οποιοδήποτε ίχνος ζωής πριν από αυτές. Αποτέλεσμα αυτού είναι η αξιολόγηση των μελετών να γίνεται με σύνεση πριν αναντίρρητα αποδειχθεί το γεγονός ύπαρξης ζωής.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
-
Μπαζιώτης Ι., & Taylor, L. A. (2013). Είμαστε μόνοι στο συμπάν; Οι μετεωρίτες δίνουν απαντήσεις;. Δελτίο της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρείας, 47(1), 32–50. https://doi.org/10.12681/bgsg.10897
- Ενότητα
- Εναρκτήριες Ομιλίες
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.
Οι συγγραφείς θα πρέπει να είναι σύμφωνοι με τα παρακάτω: Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης. Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 Non Commercial και σύμφωνα με την οποία μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς. Οι συγγραφείς μπορούν να: Μοιραστούν — αντιγράψουν και αναδιανέμουν το υλικό με κάθε μέσο και τρόπο, Προσαρμόσουν — αναμείξουν, τροποποιήσουν και δημιουργήσουν πάνω στο υλικό.
