ΓΕΩΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΟΡΜΟΥ ΠΑΛΑΜΑΡΙΟΥ (ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΣΚΥΡΟΣ) ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΟΛΟΚΑΙΝΟ


Δημοσιευμένα: Juli 23, 2018
Κ. Παυλόπουλος
Ε. Καρύμπαλης
Π. Καρκάνας
Λ. Παρλαμά
Ι. Μάνος
Μ. Τριαντάφυλλου
M. Θεοχάρη
Περίληψη

Ο όρμος Παλαμαρίου βρίσκεται στις βορειοανατολικές ακτές της Σκύρου. Πρόκειται για μια αρχαιολογικά σημαντική περιοχή, λόγω του προϊστορικού οικισμού που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στο βόρειο τμήμα του όρμου. Για τη διερεύνηση της γεωμορφολογικής εξέλιξης της περιοχής πραγματοποιήθηκε η χαρτογράφηση των γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών της παράκτιας και της υποθαλάσσιας ζώνης του όρμου, σε κλίμακα 1:5000. Για την παλαιογεωγραφική αναπαράσταση του όρμου μελετήθηκε η στρωματογραφία των αποθέσεων του Ολόκαινου της αλλουβιακής παράκτιας πεδιάδας που βρίσκεται δυτικά του όρμου και έγινε μικροπαλαιοντολογική - παλυνολογική ανάλυση σε συνδυασμό με τη ραδιοχρονολόγηση δειγμάτων από επιλεγμένους ορίζοντες ώστε να προσδιοριστούν οι παλαιο-περιβαλλοντικές συνθήκες απόθεσης. Το κύριο μορφολογικό χαρακτηριστικό της παράκτιας ζώνης είναι δύο σειρές beachrock από τις οποίες η πρώτη εκτείνεται σχεδόν σε όλο το μήκος του όρμου από την ακτογραμμή μέχρι βάθος -1.70 m ενώ η δεύτερη είναι βυθισμένη και εντοπίζεται στο νότιο μισό του όρμου σε βάθη από -1.90 m έως -2.90 m. Η μελέτη της μικροπανίδας και των γυρεόκοκκων οδήγησε στη διάκριση δύο στρωματογραφικών ενοτήτων. Η ανώτερη αντιπροσωπεύει ένα χερσαίο περιβάλλον απόθεσης και κυριαρχείται από την παρουσία αιολικών άμμων και ποτάμιων ιζημάτων. Η κατώτερη ενότητα αντιστοιχεί σε ένα υφάλμυρο περιβάλλον λιμνοθάλασσας που επικοινωνούσε με την ανοιχτή θάλασσα ενώ ήταν ταυτόχρονα προστατευμένη από ένα αμμώδες φράγμα. Η ραδιοχρονολόγηση έδειξε ότι η λιμνοθάλασσα αυτή λειτούργησε σίγουρα το χρονικό διάστημα από 3700 έτη ΒΡ έως 700 έτη ΒΡ, ενώ είναι πολύ πιθανό η ύπαρξη της να συνεχίστηκε και μεταγενέστερα

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Θαλάσσια Γεωλογία και Ωκεανογραφία
Λήψεις
Αναφορές
Baltatzis Ε. 1988. Distribution of elements between coexisting phengite and chlorite from low grade rocks from Skyros island, Greece. Bull. Geol. Soc. Greece, XX/2, 293-303.
Desruelles S., Fouache E.. Pavlopoulos Κ., Dalongeville R., Peulvast J.P., Coquinot Y. & Potdevin J.L. 2004.
Beachrock and recent sea-level changes on Mykonos, Delos and Rhenia islands (Cyclades, Greece). Géomorphologie, 1, 5-18.
Ζέρβας Σ. & Παντζίρης Δ. 1978. Εφαρμογή γεωχημικής διασκοττήσεως ιζημάτων υδρογραφικού δικτύου εκ της περιοχής «Μαυρώνα» Ν Σκύρου. Annales Géologiques des pays Helléniques, XXIX/2, 463-476.
ΙΓΜΕ. 1989. Γεωλογικός χάρτης της Ελλάδας κλίμακας 1:50000. Φύλλο Σκύρος.
Kissel C, Laj C, Poisson Α., Savascin Y., Simeakis K. & Mercier J. L. 1986a. Paleomagnetic evidence for Neogene rotational deformation in the Aegean domain. Tectonics, 5(5), 783-795.
Kissel C, Laj C. & Mazaud A. 1986b. First paleomagnetic results from Neogene formations in Evia, Skyros and the deformation of central Aegean. Geophysical Research letters, 13(13), 1446-1449.
Melentis J. 1973. The geology of Skiros. Bull. Geol. Soc. Greece, X(2), 298-322.
Ψιλοβίκος, A. & Συρίδης, Γ., 1997. Η αρχαϊκή πόλη των Αβδήρων Α: Γεωμορφολογικές Έρευνες Πρακτικά 2ου Διεθνούς Συνεδρίου Θρακικών Σπουδών, II, 707-714.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)