Ορυκτολογική σύσταση και φυσικά χαρακτηριστικά μαργάΐκών εδαφών Ηράκλειου Κρήτης

PDF (English)
Δημοσιευμένα: janv. 1, 2001
DOI: https://doi.org/10.12681/bgsg.17097
Λέξεις-κλειδιά:
μαργαϊκά εδάφη ορυκτολογική σύσταση φυσικά χαρακτηριστικά Ηράκλειο Κρήτη
Α. ΤΣΙΡΑΜΠΙΔΗΣ
Τμήμα Γεωλογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Θ. ΠΑΠΑΛΙΑΓΚΑΣ
Τμήμα Πολιτικών Έργων Υποδομής, Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης
Περίληψη

Τα μαργαϊκά εδάφη παρουσιάζονται κυρίως με λευκοκίτρινο χρώμα. Στα ακατέργαστα δείγματα κατά σειρά αφθονίας επικρατούν τα ορυκτά: ασβεστίτης (31-59%), αργιλικά ορυκτά (20-34%) και χαλαζίας (12-20%). Στο αργιλικό κλάσμα (<2 μιη) κατά σειρά αφθονίας επικρατούν, σε αμιγείς και ενδοστρωματωμένες φάσεις, τα αργιλικά ορυκτά: ιλλίτης, σμεκτίτης και βερμικουλίτης. Ο χλωρίτης και ο καολινίτης απουσιάζουν. Σύμφωνα με το Ενοποιημένο Σύστημα Κατάταξης Εδαφών κατά ASTM, τα εξεταζόμενα εδάφη ανήκουν κυρίως στις ομάδες ΜΗ και CH (ανόργανες ιλΰες και ανόργανες άργιλοι αντίστοιχα, με μεγάλη πλαστικότητα και όριο υδαρότητας >50%), καθώς και στην ομάδα CL (ανόργανες άργιλοι με χαμηλή πλαστικότητα και όριο υδαρότητας <50%). Ο βαθμός συνεκτικότητας και αποσκλήρυνσης, καθώς και ο βαθμός συμπαγοποίησης αυτών των εδαφών είναι μέτριος. Περιέχουν σε σημαντικές ποσότητες αμιγή ή ενδοστρωματωμένο σμεκτίτη και παρουσιάζουν κυρίως υψηλό ως πολΰ υψηλό δυναμικό διόγκωσης και ενεργότητα μεταξύ 0,5 και 2,0. Συμπεραίνεται ότι πρέπει να παίρνονται ειδικά προστατευτικά μέτρα, όταν είναι αναπόφευκτη η θεμελίωση διάφορων έργων πάνω σε αυτά τα μαργαϊκά εδάφη, γιατί διογκώνονται και συρρικνώνονται εκτεταμένα.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Ορυκτολογία και Κρυσταλλογραφία
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.

Οι συγγραφείς θα πρέπει να είναι σύμφωνοι με τα παρακάτω: Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης. Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 Non Commercial και σύμφωνα με την οποία μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς. Οι συγγραφείς μπορούν να: Μοιραστούν — αντιγράψουν και αναδιανέμουν το υλικό με κάθε μέσο και τρόπο, Προσαρμόσουν — αναμείξουν, τροποποιήσουν και δημιουργήσουν πάνω στο υλικό.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
AMERICAN SOCIETY FOR TESTING AND MATERIALS 1985. D 2487, Classification of Soils for Engineering Purposes. Annual Book of ASTM Standards, v. 04.08, pp. 395-408.
AMERICAN SOCIETY FOR TESTING AND MATERIALS 1993. D 4318, Test Method for Liquid Limit, Plasticity Limit, and Plasticity Index of Soils. Annual Book of ASTM Standards, v. 04.08, pp. 488-496.
ARKIN, Y 1988. Disintegration of marl slopes in Israel. Envir. Geol. Water Sci. 11, 5-14.
BATES, R.L. & JACKSON, J.A. 1980. Glossary of Geology, 2nd ed. American Geological Institute, Falls Church, Virginia, 752 pp.
BEZES, C. 1992. Hydrology of the Tylissos area, Heraklion pr. Municipality of Heraklion. Heraklion.
EL AMRANIPAAZA, N., LAMAS, F., IRIGARAY, C. & CHACON, J. 1998. Engineering geological characterization of Neogene marls in the Southeastern Granada Basin, Spain. Eng. Geol. 50, 165-175.
EL AMRANI PAAZA, N., LAMAS, F, IRIGARAY, C, CHACON, J. & OTEO, C. 2000. The residual shear strength of Neogene marly soils in the Granada and Guadix basins, southeastern Spain. Bull. Eng. Geol. Env. 58, 99-105.
FASSOULAS, CH. 2000. The tectonic development of a Neogene basin at the leading edge of the active European margin: the Heraklion basin, Crete, Greece. /. Geodyn. 31, 49-70.
FOLK, R.L., ANDREWS, P.B. & LEWIS, D.W. 1970. Detrital sedimentary rock classification and nomenclature for use in N. Zealand. N.Z.J. Geol. Geophys. 13, 937-968.
FRYDAS, D. 1998. Upper Pliocene diatoms and silicoflagellates from section Fortessa, central Crete, Greece. Bull. Geol. Soc. Greece 32/2, 93-100.
HOSSAIN, D., MATSAH, M.I. & SADAQAH, B. 1997. Swelling characteristics of Madinah clays. Quart. J. Eng. Geol. 30, 205-220.
ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ 1996. Γενικός Γεωλογικός Χάρτης Ελλάδος (φΰλλο Ηράκλειο, κλίμακα 1:50.000). Ι.Γ.Μ.Ε., Αθήνα.
JACKSON, M.L. 1979. Soil Chemical Analysis - Adv. Course, 2nd ed., 11th printing. Madison, WI, 895 pp.
MEULENKAMP, J.E., DERMITZAKIS, M., GEORGIADOU-DIKEOULIA, E., JONKERS, H.A. & BOEGER, H. 1979. Field Guide to the Neogene of Crete. Pubi. Dept. Geol. & Paleont., Univ. Athens, series A, 32 pp.
MOORE, D.M. & REYNOLDS, R.C., JR. 1997. X-ray Diffraction and the Identification and Analysis of Clay Minerals, 2nd edn. Oxford Univ. Press, New York, 384 pp.
PERRY, E. & HOWER, J. 1970. Burial diagenesis in Gulf coast pelitic sediments. Clays Clay Miner. 18, 165-177.
PETTIJOHN, F J. 1975. Sedimentary rocks, 3nd ed. Harper & Row, New York, 526 pp.
SCHULTZ, L.G. 1964. Quantitative interpretation of mineralogical composition from X-ray and chemical data for the Pierre Shale. U.S. Geol. Surv. Sp. Paper 391-C, 33 pp.
SHAKOOR, A. & SARMAN, R. 1997. Significance of Geological Characteristics in Predicting the Swelling Behavior of Mudrocks. Assoc. Eng. Geol. Sp. Pubi., 9.
SOIL SURVEY DIVISION STAFF 1993. Soil survey manual. U.S. Dept. Agri. Handbook No. 18, 437 pp.
ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ, M. & ΣΚΟΥΝΑΚΗΣ, Σ. 1994. Η εμφάνιση φωσφορικών αποθέσεων στη Νεογενή λεκάνη του Καρτεροΰ Ηρακλείου Κρήτης. Δελτ. Ελλ. Γεωλ. Εταιρ. 30/3, 341-350.
ΤΣΙΑΜΠΑΟΣ, Γ. 1988. Τεχνικογεωλογικοί χαρακτήρες των μάργων Ηρακλείου Κρήτης. Διδακτορική Διατριβή, Τμήμα Γεωλογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, 358 σ.
VAN DER MERWE, D.H. 1975. Contribution to specialty session B, current theory and practice for building on expansive clays. In: Proc. 6th Regional Conf. Africa on Soil Mechanics and Foundation Engineering, Durban, 2, pp. 166-167.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)