Φυλογενετική ανάλυση των εμβολιακών και των «άγριων» Ευρωπαϊκών στελεχών του καλυκοϊού της γάτας

PDF (English)
Δημοσιευμένα: Νοε 22, 2017
DOI: https://doi.org/10.12681/jhvms.14967
Λέξεις-κλειδιά:
Καλυκοϊός γάτας γενετική ποικιλομορφία φυλογενετική ανάλυση άγρια εμβολιακά στελέχη
R. RAUE
Pfizer Animal Health, Biologicals Development, United Kingdom
T. KANELLOS
Pfizer Animal Health, Biologicals Development, United Kingdom
M. KOLIGAS (Μ. ΚΟΛΥΓΑΣ)
Pfizer Animal Health, Biologicals Development, United Kingdom
E. XYLOURI (Ε. ΞΥΛΟYPH)
Εργ. Ανατομίας & Φυσιολογίας Αγροτικών Ζώων, Τμήμα Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής και Υδατοκαλλιεργειών, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Περίληψη

Η λοίμωξη από τον καλυκοιό της γάτας (Feline Calici Virus, FCV) θεωρείται ως μία από τις πιο συχνές λοιμώξεις της ανώτερης αναπνευστικής οδούστις γάτες, παρά την ευρείας κλίμακας εφαρμογή εμβολιασμών. Τα κλινικά συμπτώματα περιλαμβάνουν πταρμό, οφθαλμική και ρινική καταρροή, δύσπνοια, βήχα, στοματικές εξελκώσεις και προσωρινή χωλότητα. Τα πλήρως αναρρώσαν τα ζώα μπορούν να ζουν ως ασυμπτωματικοί φορείς της νόσου για πολλά χρόνια. Εκτός από την "επίμονη" μόλυνση και την υψηλή ανθεκτικότητα του ιού στο περιβάλλον, ο καλυκοϊός εμφανίζει μεγάλη γενετική παραλλακτικότητα, γεγονός που αποτελεί ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του. Στον καλυκοιό της γάτας, όπως και στους περισσότερους RNA ιούς, οι μεταλλάξεις είναι συχνές κατά την αντιτυπία τους, που ως επακόλουθο μπορεί να έχουν την αντιγονική ανεπάρκεια των εμβολίων. Ο εμβολιασμός είναι ο μοναδικός τρόπος ελέγχου της νόσου και ταυτόχρονα ο πιο αμφισβητούμενος για το κατά πόσο τα εμπορικά διαθέσιμα εμβολιακά σκευάσματα είναι αποτελεσματικά έναντι των στελεχών των καλυκοϊών που κυκλοφορούν στους πληθυσμούς των ζώων. Η παρούσα μελέτη σχεδιάστηκε για να συμβάλει στην εμβάθυνση της γνώσης στην ποικιλομορφία των ευρωπαϊκών στελεχών καλυκοϊού γάτας, που απομονώθηκαν σχετικά πρόσφατα. Συνολικά 83 απομονωθέντα στελέχη του καλυκοϊού επιλέχθηκαν τυχαία από διαγνωστικά δείγματα προερχόμενα από την Αυστρία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιταλία κατά τη χρονική περίοδο 2000 - 2005. Τα στελέχη του ιοΰ που απομονώθηκαν πολλαπλασιάστηκαν σε κύτταρα Crandall-Rees Feline Kidney (CRFK) και εξετάστηκαν για παρουσία ερπητοϊοΰ γάτας (Feline herpesvirus, FHV) με PCR. Από τα 83 αρχικά δείγματα μόνο από τα 49 (ήταν απαλλαγμένα από ερπητοϊό) απομονώθηκαν αμιγή στελέχη καλυκοϊού. Το τμήμα του γονιδίου του καψιδίου του καλυκοϊοΰ με μεγάλη γενετική παραλλακτικότητα επεκτάθηκε με R T - PCR, αναλύθηκε η γονιδιακή αλληλουχία των νουκλεοτιδίων του και απεικονίστηκε σε φυλογενετικό δέντρο μαζί με τις δημοσιευμένες αλληλουχίες νουκλεοτιδίων. Με βάση το αναλυμένο τμήμα αλληλουχίας νουκλεοτιδίων, που δείχνει > 20% ποικιλομορφία σε επίπεδο νουκλεοτιδίων, ταυτοποιήθηκαν 21 (7 απομονωθέντα στελέχη από τη Γερμανία, 6 από το Η. Βασίλειο, 5 από την Αυστρία και 3 από την Ιταλία) διαφορετικά στελέχη καλυκοϊού. Όλα τα Ιταλικά στελέχη προέρχονταν από τη Νότιο Ιταλία, επομένως ήταν πιο "συγγενή" μεταξύ τους σχετικά με εκείνα των άλλων κρατών. Αν και τα περισσότερα από τα στελέχη της Νοτίου Ιταλίας ομαδοποιήθηκαν στο φυλογενετικό δέντρο, δεν παρατηρήθηκε ομαδοποίηση τους με βάση την περιοχή από την οποία προήλθαν. Τα παρατιθέμενα αποτελέσματα δείχνουν ότι η γενετική εξέλιξη των στελεχών του καλυκοϊού της γάτας είναι απολύτως τυχαία και δεν επηρεάζεται από τη γεωγραφική περιοχή.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Research Articles

Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης.

Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 Non Commercial και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Οι συγγραφείς μπορούν να καταθέσουν το άρθρο σε ιδρυματικό ή άλλο αποθετήριο ή/και να το δημοσιεύσουν σε άλλη έκδοση, με υποχρεωτική την αναφορά πρώτης δημοσίευσης στο J Hellenic Vet Med Soc

Οι συγγραφείς ενθαρρύνονται να καταθέσουν σε αποθετήριο ή να δημοσιεύσουν την εργασία τους στο διαδίκτυο πριν ή κατά τη διαδικασία υποβολής και αξιολόγησής της.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Akers TG, Smith AW, Latham AB, Watkins HM (1974) Calicivirus antibodies in California gray whales (Eschrichtius robustus) and Steller sea lions (Eumetopias jupatus). Arch Gesamte Virusforsch; 46(l-2):175-7.
Barlough JE, Berry ES, Skilling DE, Smith AW, Fay FH (1986)Antibodies to marine caliciviruses in the pacific walrus (Odobenus Rosmarus divergens Illiger). J Wildl Dis. Apr; 22 (2):165-168.
Clarke IN and Lambden PR (1997) Viral zoonoses and food of animal origin: caliciviruses and human disease. Arch Virol Suppl.; 13:141-52.
Glenn M, Radford AD, Turner PC, Carter M, Lowery D, DeSilver DA, Meanger J, Baulch-Brown C, Bennett M, Gaskell RM (1999) Nucleotide sequence of UK and Australian isolates of feline calicivirus (FCV) and phylogenetic analysis of FCVs. Vet Microbiol.; 67(3):175-93.
Holland JJ, Juan Carlos De La Torre, Clarke DK, Duarte E (1991) Quantitation of Relative Fitness and Great Adaptability of Clonal Populations of RNA Viruses. Journal of Virology, June; 2960-2967.
Holland J J (1993) Replication error, quasispacies populations and extreme evolution rates of RNA viruses. J Vet Med Sci. 203-217.
In: Emerging Viruses. Morse SS, Editor. Oxford: Oxford University Press; 1999; 61(3):299-301.
Lauritzen A, Jarrett O, Sabara M (1997) Serological analysis of feline calicivirus isolates from the United States and United Kingdom. Vet Microbiol.; 56(l-2):55-63.
Makino A, Shimojima M, Miyazawa T, Kato K, Tohya Y, Akashi H (2006) Junctional adhesion molecule 1 is a functional receptor for feline calicivirus. J Virol.; 80(9): 4482-90.
Pedersen NC, Elliott JB, Glasgow A, Poland A, Keel Κ (2000) An isolated epizootic of hemorrhagic-like fever in cats caused by a novel and highly virulent strain of feline calicivirus. Vet Microbiol.; 73(4):281-300.
Radford AD, Coyne KP, Dawson S, Porter CJ, Gaskell RM (2007) Feline calicivirus. Vet Res. Mar - Apr; 38 (2):319-35.
Smith AW and Boyt PM (1990) Caliciviruses of ocean origin: a review. The journal of zoo Wildlife Medicine; 21:3-23.
Stuart AD and Brown TD (2007) Alpha2, 6-linked sialic acid acts as a receptor for Feline calicivirus. J Gen Virol.; 88(Pt 1): 177-86.
Sykes JE and Browning GF (1997) Differential sensitivity of culture and the polymerase chain reaction for detection of feline herpesvirus 1 in vaccinated and unvaccinated cats. Arch Virol;142:65-78.
Thiel HJ and König M (1999) Caliciviruses: an overview. Vet Microbiol.; 69 (1-2): 55-6
Williams ES, Mills K, Kwiatkowski DR, Thome ET (1994) Plague in a black-footed ferret (Mustela nigripes). J Wildl Pis 30:581-585