In vitro comparison of hydrolysis of different starches along the digestive tract of teleosts important for aquaculture

Περίληψη

Κατά τn διαδικασία κατάρτισης σιτηρεσίων για εκτρεφόμενους ιχθυες, ιδιαίτερα όσον αφορά στα σαρκοφάγα είδη, δίδεται ιδιαίτερη έμφαση ώστε το επίπεδο και το είδος των παρεχόμενων υδατανθράκων να χρησιμοποιείται για μεταβολικές διεργασίες, έτσι ώστε οι παρεχόμενες με το σιτηρέσιο πρωτείνες (που αποτελούν και το ακριβότερο συστατικό) να χρησιμοποιούντα ιόσο το δυνατόν περισσότερο για την ανάπτυξη. Κατά την παρούσα εργασία μελετήθηκε in vitro η επίδραση της προέλευσης του αμύλου του σιτηρεσίου (από γεώμηλα, αραβόσιτο, σόργο, σίτο,όρυζα, καθώς και ενός υποπροϊόντος της βιομηχανίας της ζυθοποιίας-brewer's spent grain, παρασκευασμένου από σίτο και κριθή με δυο διαφορετικές τεχνικές) στη δραστικότητα των ολικών καρβοϋδρασών (ανάλυση ολικών καρβοϋδρασών σε pH 7.6 με χρήσηρυθμιστικού διαλύματος κιτρικού οξέος και φωσφωρικου άλατος,με άμυλο ως υπόστρωμα και επώαση για 4h στους 37° C) κατά μήκος του γαστρεντερικου σωλήνα του λαβρακιου, Dicentrarchus labrax (σαρκοφάγο είδος του οποίου η τροφή περιλαμβάνει ακόμα και άλλους ιχθυες, η=10, 116.7±30.0 g), της τσιπούρας Spamsaurata (σαρκοφάγο είδος με έμφαση στα ασπόνδυλα, η=10,105.0±13.5 g) και της τιλάπιας, Oreochromis aureus (φυτοφάγο είδος,η=10, 92.0±20.0 g). Κατά τη δειγματοληψία απομονώθηκαν, ζυγίστηκαν, ομογενοποιήθηκαν και μελετήθηκαν το πρόσθιο και οπίσθιο τμήμα εντέρου για όλα τα εξεταζόμενα είδη και ο στόμαχος και τα πυλωρικά τυφλά μόνο στα S. aurata και D. Labrax (δεδομένου ότι η τιλάπια δεν διαθέτει στόμαχο και πυλωρικά τυφλά). Διάλυμα γλυκόζης χρησιμοποιήθηκε ως standard και τα αποτελέσματα εκφράστηκαν ως mg γλυκόζης παραχθέντα ανά g ιστού ανάλεπτό επώασης. Τα αποτελέσματα στην τιλάπια επέδειξαν σημαντικά αυξημένα επίπεδα υδρόλυσης για το άμυλο γεώμηλων σε σχέση με τα άλλα εξεταζόμενα άμυλα, ενώ τα επίπεδα υδρόλυσης γιατο άμυλο σόργου και όρυζας ήταν σημαντικά αυξημένα απ'ότι στο σίτο και στο υποπροϊόν της βιομηχανίας της ζυθοποιίας Α, αλλά όχι και στον αραβόσιτο. Επίσης, για κανένα εξεταζόμενο άμυλο δεν υπήρξε διαφορά στα επίπεδα υδρόλυσης ανάμεσα στο πρόσθιο καιτο οπίσθιο τμήμα του εντέρου της τιλάπιας. Στην τσίπουρα τα επίπεδα υδρόλυσης ήταν υψηλότερα για το άμυλο σόργου (Ρ>0.05)και χαμηλότερα για το υποπροϊόν της βιομηχανίας της ζυθοποιίας D (Ρ<0.05), ενώ τα επίπεδα υδρόλυσης ήταν ενδιάμεσα για το σόργο και στο υποπροϊόν της βιομηχανίας της ζυθοποιίας Α. Επίσης, υπάρχουν διαφοροποιήσεις στα επίπεδα υδρόλυσης του υποπροϊόντος της βιομηχανίας της ζυθοποιίας D στο πρόσθιο και οπίσθιο τμήμα του εντέρου. Στο λαβράκι παρατηρήθηκαν υψηλότερα επίπεδα υδρόλυσης για το άμυλο σόργου και όρυζας(Ρ<0.05) μόνο στο οπίσθιο τμήμα του εντέρου και όχι στο πρόσθιο τμήμα του εντέρου και τα πυλωρικά τυφλά. Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι οι διαπιστωμένες από τη βιβλιογραφία διαφορές ανάμεσα στους αμυλόκοκκους (μέγεθος, περιεκτικότητα σε αμυλόζη κ.α.) των διαφόρων εξεταζόμενων αμύλων είναι πιθανώςικανές να οδηγήσουν σε διαφορετικά επίπεδα πέψης σε συνδυασμό με το είδος του ιχθύος και την περιοχή του γαστρεντερικου σωλήνα. Επίσης, το υποπροϊόν της ζυθοποιίας αποδείχθηκε in vitro ότι είναι μια άριστη και φθηνή πηγή υδατανθράκων διαφορετικών μοριακών βαρών και πολυπλοκότητας. Τα αποτελέσματα της παρούσης εργασίας, σε συνδυασμό με πρόσφατες παρατηρήσεις, οι οποίες συσχετίζουν τα παρατηρούμενα υψηλότερα επίπεδα συγκεκριμένων καρβοϋδρασών, όπως η γλυκοσιδάση (ένζυμο πουυδρολυει τους δισακχαρίτες) με υψηλότερα επίπεδα παρεχόμενωνυδατανθράκων στο σιτηρέσιο, υποδεικνύουν, πιθανώς, την αυξημένη σημασία των υδατανθράκων κατά την κατάρτιση σιτηρεσίων για εκτρεφόμενους ιχθυες. Συνεπώς, η επιλογή του κατάλληλου, για κάθε είδος ιχθύος, υδατάνθρακα (προέλευση, μοριακόβάρος, κόστος παραγωγής, παρουσία αντιδιαιτητικών παραγόντων και κόστος επεξεργασίας) πιθανώς να είναι μια σημαντική και σαφώς περισσότερο πολύπλοκη διαδικασία απ' ότι ήταν μέχρι τώρα γνωστό κατά τη διαδικασία κατάρτισης σιτηρεσίων για Τελεόστεους ιχθυες, ιδιαίτερα για τα σαρκοφάγα είδη.