Προσδιορισμός καταλοίπων τυλοσίνης σε μυς και νεφρούς με υγροχρωματογραφία υψηλής απόδοσης


Δημοσιευμένα: Ιαν 31, 2018
Λέξεις-κλειδιά:
κατάλοιπα τυλοσίνη μακρολίδια αντιβιοτικά υγροχρωματογραφία
A. D. TSIGOURI (Α.Δ. ΤΣΙΓΟΥΡΗ)
A. E. TYRPENOU (Α.Ε. ΤΥΡΠΕΝΟΥ)
E. H. GOUTA (E.H. ΓΟΥΤΑ)
Περίληψη
Η τυλοσίνη (αντιβιοτικό που ανήκει στα μακρολίδια) χρησιμοποιείται ευρέως, και θεραπευτικώς, αλλά και ως προσθετικό ζωοτροφών για την αύξηση των αποδόσεων των παραγωγικών ζώων. Τα ανώτατα επιτρεπτά όρια καταλοίπων τυλοσίνης στους μυς, το ήπαρ και τους νεφρούς βοοειδών, χοίρων και πτηνών είναι 100 μί*/1^ [Κανονισμός (ΕΟΚ) 1442/95]. Για τον προσδιορισμό των καταλοίπων τυλοσίνης στους μυς και τους νεφρούς εφαρμόσθηκε, με μικρές τροποποιήσεις, η μέθοδος των Chan και συν. (1994), η οποία αποδείχθηκε ότι  είναι απλή, γρήγορη και ακριβής. Η εκχύλιση του δείγματος γίνεται με ακετονιτρίλιο και φωσφορικό ρυθμιστικό διάλυμα (pH 2,5) και ο καθαρισμός του εκχυλίσματος με εκχύλιση στερεάς φάσης σε μικροστήλη Bond Elut C18. Η τυλοσίνη εκλούεται με Ο,ΙΜ διάλυμα οξικού αμμωνίου σε μεθανόλη. Ο προσδιορισμός επιτυγχάνεται με RP-HPLC και UV ανίχνευση στα 287 nm. Ο χρωματογραφικός διαχωρισμός πραγματοποιείται σε στήλη Symmetry C18 (150 x 3,9 mm, 5μ) και με κινητή φάση το μίγμα: Ο,ΙΜ διάλυμα μυρμηκικού αμμωνίου (pH 5,0) / ακετονιτρίλιο (70/30) σε ροή 0,8 ml/min. Τα δείγματα επιβεβαιώνονται εύκολα με σύγκριση των φασμάτων των ύποπτων κορυφών με το φάσμα της κορυφής της πρότυπης ουσίας. Η ανάκτηση της μεθόδου είναι 86,70 ±0,95%, για δείγματα επιβαρυμένα με 40-500 μg/kg και το όριο ποσοτικού προσδιορισμού είναι 40 μg/kg.
Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Research Articles
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
ΕΟΦ. Κτηνιατρικό συνταγολόγιο, Πρώτο μέρος. Εκδόσεις Φαρμέτρικα, Αθήνα, 1995:47-51.
Ε.Ε. Κανονισμός 1442/95 σχετικά με την τροποποίηση των παραρτημάτων Ι, II, III και IV του κανονισμού (ΕΟΚ) 2377/90 του Συμβουλίου για τη θέσπιση κοινοτικής διαδικασίας για τον καθορισμό ανώτατων ορίων καταλοίπων κτηνιατρικών φαρμάκων στα τρόφιμα ζωικής προέλευσης. Εφημερίδα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, 1995, L 143:26-30.
MacNeil JD, Ellis RL. Regulatory overview of antibiotic use in food - producing animals in north America and current methods of detection and analysis. In: Chemical analysis for antibiotics used in agriculture. AOAC International, Arlington, 1995:1-29.
Horie M. Chemical analysis of macrolide antibiotics. In: Chemical analysis for antibiotics used in agriculture. AOAC International, Arlington, 1995:165-205.
CNEVA Laboratoire des Medicaments Vétérinaires, Document/ UCM 90/01/Rev.l
Roets E, Beirinckx P, Quintens I, Hoogmartens J. Quantitative analysis of tylosin by column liquid chromatography. J. Chromatogr. 1993,630:159-166.
FAO Food and Nutrition Paper 41/4. Residues of some veterinary drugs in animals and foods. 1991:109.
Chan W, Gerhardt GC, Salisbury CDC. Determination of tylosin and tilmicosin residues in animal tissues by reversed - phase liquid chromatography. Journal of AOAC International 1994,77:331-333.
WHO Tech. Rep. Ser., 1991, No 815.
Petersen HW, Nielsen MB, Orntoft I, Rasmussen AS, Piechnic V. Method validation of a new HPLC method for the detection of spiramycin and tylosin in pigs muscle. In: Proceedings of the Euroresidue III conference. Veldhoven, 1996:791-794.
Keukens HJ, Tomassen MJH, Boekestein A. Liquid chromatographic method for the simultaneous determination of spiramycin and tylosin in milk. In: Proceedings of the Euroresidue III conference. Velbhoven, 1996:616-619.
Their HP and H. Zeumer (ed.) Manual of pesticide analysis. DFG, Deutsche Forschungsemeinschaft., VCH Publishers, Weinheim, Germany, 1987, Vol. 1:37-45.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)