Επιδημιολογική μελέτη των δερματοφυτιάσεων του σκύλου στην περιοχή Θεσσαλονίκης

PDF (English)
Δημοσιευμένα: Jan 31, 2018
DOI: https://doi.org/10.12681/jhvms.15798
Λέξεις-κλειδιά:
Δερματοφυτίαση M. Canis σκύλος κλινικώς υγιείς σκύλοι έδαφος
E. BOURDZI - HATZOPOULOU (Ε. ΜΠΟΥΡΤΖΗ - ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ)
Εργαστήριο Μικροβιολογίας και Λοιμωδών Νοσημάτων, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ.
Περίληψη
Εξετάσθηκαν 480 σκύλοι με δερματικές αλλοιώσεις ύποπτες δερματοφυτίασης, από τους οποίους πάρθηκαν ξέσματα δέρματος και τρίχες, 500 κλινικώς υγιείς σκύλοι με τη μέθοδο της βούρτσας (hairbrush technique) και 92 δείγματα χώματος με τη μέθοδο του δολώματος της τρίχας (hairbaiting method). Χρησιμοποιήθηκε Sabouraud - chloramphenico - cycloheximide agar για την καλλιέργεια, ενώ παράλληλα για τα ξέσματα δέρματος και τις τρίχες χρησιμοποιήθηκε και η απευθείας μικροσκοπική εξέταση με ΚΟΗ 20% και χρώση με κυανό του μεθυλενίου. Από τους 480 σκύλους με συμπτώματα δερματοφυτάσης, θετικοί στην απευθείας μικροσκοπική εξέταση ήταν οι 188 (39,1%), ενώ στην καλλιέργεια οι 220 (45,8%). Απομονώθηκε Μ. canis 87,7%, M. gypseum 7,2%, Τ. mentagrophytes 4,5% και Τ. rubrum 0,4%. Επισημαίνεται ότι τα νεαρά και τα βραχΰτριχα ζώα είναι πιο ευαίσθητα - οι 148 απο τους 220 θετικούς σκύλους είχαν ηλικία μέχρι 24 μηνών, ενώ οι 140 ανήκαν σε βραχΰτριχες φυλές-. Από τους 330 κλινικώς υγιείς σκύλους αστικών και τους 170 αγροτικών περιοχών βρέθηκαν να είναι φορείς δερματοφΰτων 38 (14,5%) και 35 (20,5%) αντίστοιχα. Στα ζώα των αστικών περιοχών κυριαρχούσε το M. canis, ενώ αντίθετα στα ζώα των αγροτικών περιοχών την πρώτη θέση κατείχε το Μ. gypseum και ακολουθούσε το M. terrestre και το Τ. mentagrophytes. Από 30 δείγματα χώματος, αστικών και 62 αγροτικών περιοχών απομονώθηκαν δερματοφυτα από 25 (83%) και από 56 (90,3%) αντίστοιχα. Το δερματόφυτο που απομονώθηκε συχνότερα και από τις δυο περιοχές ήταν το Μ. gypseum. Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, ότι 2 στελέχη Τ. mentagrophytes και 2 Μ. gypseum, που απομονώθηκαν από κλινικώς υγιή ζώα και από το έδαφος, ήταν παθογόνα για τα πειραματόζωα, καθώς και η σημασία του M. canis για τη δημόσια υγεία, με αφορμή τον αριθμό των ιδιοκτητών των ζώων που προσβλήθηκαν.
Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Research Articles
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.

Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης.

Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 Non Commercial και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Οι συγγραφείς μπορούν να καταθέσουν το άρθρο σε ιδρυματικό ή άλλο αποθετήριο ή/και να το δημοσιεύσουν σε άλλη έκδοση, με υποχρεωτική την αναφορά πρώτης δημοσίευσης στο J Hellenic Vet Med Soc

Οι συγγραφείς ενθαρρύνονται να καταθέσουν σε αποθετήριο ή να δημοσιεύσουν την εργασία τους στο διαδίκτυο πριν ή κατά τη διαδικασία υποβολής και αξιολόγησής της.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Ajello L. Present day concepts of the dermatophytes. Mycop. et Mycol. Appi. 1962,17: 315-323.
Kaplan W. Epidemiology and public health significance of ringworm in animals. Arc. Der. 1967, 96: 404-408.
Mantovani A. The role of animals in the epidemiology of the mycoses. Mycopathologia 1978, 65: 61-66.
Knoll R, Reinel D. Dermatophytoses in the region of Hamburg Military Hospital. Zeitschrift fuer Hautkrankheiten, 1989, 64: 675-676.
Rippon JW. Forty four years of dermatophytes in a Chicago clinic (1944-1988). Mycopathologia, 1992,119: 25-28.
Alvaerz D, Luque A, Bracalenti B. Influence of ecological factors on isolation of dermatophytes and geophilickeratiniphilic fungi. Rev. Microbiol. 1986, 28: 351-354.
Caretta G, Manciati F, Ajello A. Dermatophytes and keratinophilic fungi in cats and dogs. Mycoses, 1989, 32:620-626.
Randentz W H. Fungal skin infections associated with animal contact. Amer. Family Physician. 1991, 43: 1253- 1256.
Katoh T. Nishioka K, Sano TA mycological study of pets as a source of human infection due to M. canis. Jap. J. of Med. Mycol. 1993, 34: 325-330.
Marcelou-Kinti U, Kanellis P. Determination of 720 strains of dermatophytes isolated in Greece. Ann. Soc. Beige Med. Trop. 1964, 44: 1005-1012.
Παπαγεωργίου Α. Αι δερματοφυτίαι. Ιατρ. Επιθ. Εν. Δυν. 1973, 7: 494-500.
Devliotou - Panagiotidou D, Koussidou - Eremonti Τ, Karakatsanis G, Minas A, Chryssomalis F, Badillet G. Dermatophytoses due to Trichophyton rubrum in Northern Greece during the decate 1981-1990. Mycoses, 1992, 35: 375-380.
Μπουρτζή - Χατζοπούλου Ε. Ζωοανθρωπονόσοι στην Ελλάδα. Συμβολή στη μελέτη της επιδημιολογίας των δερματοφυτιάσεων. Διδακτορική διατριβή, 1979, Επιστημ. Επετ. Κτην. Σχολής. Παρατ. 7 του 19ου Τόμου.
Μπουρτζή - Χατζοπούλου Ε, Κοντός Β. Περιπτώσεις δερματοφυτιάσεως σε σκύλους και ημιόνους οφειλόμενες στο Μ. gypseum. Ελλ. Κτηνιατρική, 1984, 27: 77-84.
Muller G, Kirk R. Small Animal Dermatology. 1976. The C.V. Mosby. Co St. Louis.
Baxter M. Ringworm due to M. canis in cats and dogs in New Zealand. N.Z. Vet. Med. J. 1973, 21: 33-37.
Μαρσελου - Κιντή Ο. Ιατρική Μυκητολογία, pp 298-340, 1686, Αθήνα.
Vanbreuseghem R. Technique biologique pour Γ isolement des dermatophytes de sol. Ann. Soc. Belge Med. Trop. 1952, 32: 173-178.
Vanbreuseghem R, De Vroey C, Takashio M. Guide pratique de Mycologie Medicale et Vétérinaire. 2eme éd. Masson, Paris 1978, 239-240.
Mackenzie D, Loeffler W, Mantovani A, Fujikura T. Guidelines for the diagnosis, prevention and control of dermatophytosis in man and animals. World Health
Organization, 1992, 5-28.
Bianchi M, Robles A, Arechavala A. Survey of species causing dermatophytoses at the Hospita "Francisco Javier Muniz" Revista Argentina de Miclogia. 1992,11: 24-26.
Faggi E, Saponetto Ν, Sagone M. Dermatophytes isole's des carnivores domestiques a Florence (Italie). 1989, 16: 297-301.
Pereiro Miguens M, Pereiro M, Pereiro M Jr. Review of dermatophytoses in Galina from 1951 to 1987 and comparison with other areas of Spain. Mycopathologia, 1991,113: 65-78.
Δεβλιώτου - Παναγιωτίδου Δ. Νοσοκομείο Αφροδισίων και Δερματικών Νόσων, Θεσσαλονίκη. 1995, Προσωπική επικοινωνία.
Μαράκη Σ, Τσελεντης Ι. Δερματοφυτώσεις στην Κρήτη κατά τη χρονική περίοδο 1992-1995. 17ο Εθνικό Συνέδριο Μικροβιολογίας Ιατρικής Βιοπαθολογίας, 26-28 Απριλίου, 1996, Θεσσαλονίκη.
Otcenacek M. Ecologie of the dermatophytes. Mycopathologia, 1988, 75: 67-72.
Yamada C, Hasagava A, Ono K, Pal M, Khamura C. Trichphyton rubrum infection in a dog. Jap. J. Med. Myc. 1991, 32: 67-71.