Ήθη και έθιμα της σουλιώτικης κοινωνίας. Το έθιμο της αντεκδίκησης-βεντέτας


Publicado: Δεκ 31, 2021
Φρειδερίκη-Αλίκη Νάσση
Resumen

Το έθιμο της αντεκδίκησης-βεντέτας, μία μορφή του οποίου είναι γνωστή και στην αρχαία ελληνική εποχή ως αυτοδικία, επισημαίνεται ως κυρίαρχο στοιχείο εθιμικού δικαίου στη λειτουργία της σουλιώτικης κοινωνίας. Οι ρίζες του είναι βαθιές και ανάγονται στην ομηρική1 αλλά και την προομηρική2 ακόμα εποχή, ενώ καταγράφεται με διάφορες μορφές ως εκδίκηση αιματηρή για τον θάνατο αγαπημένου προσώπου, τόσο στην ελληνική όσο και στην ξένη μυθολογία.

Article Details
  • Sección
  • Κύρια άρθρα
Descargas
Los datos de descargas todavía no están disponibles.
Biografía del autor/a
Φρειδερίκη-Αλίκη Νάσση

Η Νάσση Φρειδερίκη-Αλίκη γεννήθηκε στο Καστρί του δήμου Πάργας της Πρέβεζας με καταβολές και από την Λάκκα Σουλίου και το χωριό Νάσσιαρη (Άσσο).
Είναι φιλόλογος, τ. διευθύντρια του Γυμνασίου Θεσπρωτικού του Δήμου Ζηρού, από το οποίο και συνταξιοδοτήθηκε.
Είναι αντιπρόεδρος της ομάδας «Παρέμβαση για τα ζώα» της Πρέβεζας και αγωνίζεται για τα δικαιώματα αυτών των ανυπεράσπιστων πλασμάτων.
Είναι μέλος της ομάδας συντακτών της ιστοσελίδας books and style, στην οποία δημοσιεύει άρθρα ποικίλου περιεχομένου.
Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί σε συνέχειες στην εφημερίδα «Τοπική Φωνή» της Πρέβεζας, καθώς και το παιδικό παραμύθι με θέμα τη ζωοφιλία και τίτλο «Με λένε Μπόμπι. Εσένα;». Στην εφημερίδα αυτή δημοσιεύονται επίσης άρθρα της, ορισμένα εκ των οποίων φιλοξενούνται και στο περιοδικό «Ήπειρος –Άπειρος χώρα» , καθώς και σε άλλες ιστοσελίδες.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της ως διευθύντριας της σχολικής μονάδας, συνέγραψε θεατρικά έργα, τα οποία παρουσιάστηκαν από τους μαθητές και στην τοπική κοινωνία. Σκοπός αυτής της συγγραφής ήταν να διδάξει στους μαθητές της την ανάγκη καταπολέμησης των παντοδύναμων προκαταλήψεων και τον σεβασμό προς την ετερότητα σε όλες της τις μορφές, καθώς και προς τα ζώα.
Με τον ίδιο σκοπό αλλά και επιπλέον στόχο την εκμάθηση της Μυθολογίας, της Ιστορίας και της λαογραφίας του τόπου μας, συγγράφει και παιδικά παραμύθια, τα οποία, με τη βοήθεια της κόρης, του γιου και των εγγονών της, προβάλλονται στο youtube.
Ορισμένα από αυτά παρουσιάστηκαν και από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Βιέννης «Ήφαιστος» της Αυστρίας από την ηθοποιό Ινώ και την κόρη της Ίριδα.
Η συγγραφική της δραστηριότητα ξεκίνησε το 2003 με την έκδοση του βιβλίου της «Η ομοιότητα της αλβανικής με την αρχαία ελληνική γλώσσα». Είναι ένα βιβλίο γλωσσολογικού περιεχομένου, με το οποίο απέδειξε την ομοιότητα-ταύτιση των δύο γλωσσών και το οποίο σκοπεύει και να επανεκδώσει με συμπληρώσεις και διορθώσεις.
Ακολούθησε η συγγραφή της Τριλογίας με τον γενικότερο τίτλο «Στη σκιά της Περσεφόνης». Το πρώτο μέρος αυτής της Τριλογίας «Τα Καθημερινά» και το δεύτερο «Τα Κατοχικά-Φανάρι Πρέβεζας», έχουν ήδη εκδοθεί, ενώ το τρίτο με τίτλο «Της ξενιτιάς- Οι Μότρουμες» τελεί υπό έκδοση. Για τη συγγραφή του βιβλίου της «Τα Κατοχικά» και τη δράση του 98ου συντάγματος της 1ης μεραρχίας ορεινών καταδρομών στο Φανάρι της Πρέβεζας, περιοχή καταγωγής της, της παραχωρήθηκαν στοιχεία και από τον διάσημο Γερμανό συγγραφέα Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, τον οποίο και βοήθησε και η ίδια στη συγκέντρωση στοιχείων για τη δράση της 1ης μεραρχίας ορεινών καταδρομών στο Νομό της Πρέβεζας (βλ Χέρμαν Φρανκ Μάγερ «Αιματοβαμμένο Εντελβάις» εισαγωγή και σελίδα 290).
Υπό έκδοση βρίσκεται και το βιβλίο «Στοιχεία Τοπικής Ιστορίας-Λάκκα Σουλίου», μία σύνοψη της Ιστορίας της περιοχής Λάκκας Σουλίου από την αρχαιότητα έως και σήμερα.
Γνωρίζει γερμανικά, αγγλικά, αρβανίτικα και αλβανικά, λόγω της αρβανίτικης καταγωγής της.
Η μεγάλη αγάπη της για το παραδοσιακό τραγούδι, το οποίο διδάχτηκε από τον πατέρα της, την παρακίνησε μαζί με άτομα με την ίδια αγάπη από την Λάκκα Σουλίου να συγκροτήσουν την μουσική ομάδα «Λακκασουλιώτες» και να τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια σε εκδηλώσεις πνεύματος και πολιτισμού του τόπου τους.
Είναι μητέρα δύο παιδιών και γιαγιά δύο εγγονών.
Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για τον τόπο της και το Σούλι (έχει δημοσιεύσει ενδιαφέροντα άρθρα, όπως για την ετυμολογία του ονόματος, την μπέσα και την αντεκδίκηση), και τα τελευταία χρόνια αναζητά στοιχεία για την καταγωγή τόσο των Αρβανιτών του Φαναρίου όσο και των κατοίκων της Λάκκας και του Σουλίου, ενώ παράλληλα ερευνά και την αρβανίτικη γλώσσα των προγόνων της, επιχειρώντας να αποδείξει την μεγάλη ιστορική της σπουδαιότητα και σημασία.