Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Γυμνασιάρχης μας: ένας μαθητής θυμάται

Abstract

Μια συνηθισμένη ανάμνηση των «μεγάλων» παιδιών είναι η καταφυγή και η επιστροφή στα παιδικά χρόνια και, κατά τις συγκυρίες των γεγονότων, στα μαθητικά χρόνια. Έτσι, είναι αναπόφευκτο και στη σύγχρονη εκπαιδευτική επικαιρότητα και συζήτηση οι παλιοί μαθητές να αναμοχλεύουν παλιές μαθητικές αναμνήσεις με διαδρομές, σε μια πορεία που συνδέθηκε με χώρους, με
ανθρώπους, με γεγονότα, με συναισθήματα, με τη γνώση και Παιδεία μιας αρκετά παλιάς εποχής, η οποία προσδιόρισε και δρομολόγησε την προσωπική εξέλιξη και κοινωνική και επαγγελματική παράσταση καθενός μας. Μαθητής του Γυμνασίου Πρεβέζης και εγώ, θα επιχειρήσω μια τέτοια αναδρομή και έναν αναστοχασμό αναμνήσεων, ενθυμήσεων, προσώπων και γεγονότων, όπως τα έζησε η γενιά μου, η οποία βγήκε από τον παγκόσμιο πόλεμο με τραυματικές εμπειρίες και με ένα αβέβαιο μέλλον που σκιαζόταν από μια άλλη ανώμαλη περίοδο, η οποία μας βρήκε στα θρανία του Γυμνασίου. Χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια, αλλά με μόνη την αυτονόητη πολιτική επικαιρότητα, έρχεται σύνδρομο σε αυτόν τον διαλογισμό μου το όνομα του τότε Γυμνασιάρχη μας, Ευκλείδης Τσακαλώτος, με μια αίσθηση μνημοσύνης και χρέους, και εκτίμησης του έργου του ως καθηγητή των Μαθηματικών, ως Γυμνασιάρχη, ως Παιδαγωγού και ως Ανθρώπου.