Γνωστικές πτυχές της προφορικής παιδικής ποίησης στο πλαίσιο της νεοελληνικής παραδοσιακής κοινωνίας

Abstract

Στο παρόν άρθρο εξετάζουμε τον γνωστικό χαρακτήρα της προφορικής ποίησης των παιδιών στα πλαίσια της νεοελληνικής παραδοσιακής κοινωνίας. Η προφορική ποίηση αξιοποιώντας μια σειρά από μνημοτεχνικούς μηχανισμούς λειτουργούσε για πολλούς αιώνες ως φορέας γνώσεων, ιδεών και πρακτικών/τεχνικών. Για τον λόγο αυτό αξιοποιήθηκε στις προφορικές παραδοσιακές κοινωνίες ως  ένα άτυπο παιδαγωγικό μέσο. Μέσω αυτής το παιδί γίνεται μέτοχος σε μια πολυσύνθετη μαθητεία που καλύπτει παράλληλα την γλωσσική, την αισθητική και την γνωστική καλλιέργεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παιδική ποίηση της νεοελληνικής προφορικής παράδοσης. Σημαντική διάσταση καταλαμβάνει ο γνωστικός χαρακτήρας ο οποίος βοηθά το παιδί να συγκρατήσει τις απαραίτητες γνώσεις για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ζωής. Μερικά από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του γνωστικού χαρακτήρα της παραδοσιακής παιδικής ποίησης είναι ότι βασίζεται σε  ένα αισθησιοκρατικό, φυσιοκρατικό και παράλληλα σε ένα εμπειρικό και βιωματικό πνεύμα. Πίσω από το γνωστικό αυτό χαρακτήρα μπορεί να αναγνωρίσει κανείς στοιχεία μιας γενικότερης παραδοσιακής παιδαγωγικής με παγκόσμιες και διαχρονικές προεκτάσεις.