Η Θήβα κέντρο εμπορίου και επικοινωνιών το 12ο αιώνα
Περίληψη
Maria Gerolymatou
Thèbes, centre de commerce et de communications au 12e s.
Thèbes était une des étapes les plus importantes sur l'axe terrestre transversal qui assurait la communication entre le Péloponnèse et la Grèce centrale et septentrionale. Cet axe qui passait par Corinthe, Thèbes, Zètouni, Larissa et aboutissait à Thessalonique où il faisait jonction avec la Via Egnatia, a acquis une grande importance à partir du Xle siècle, lorsque le danger bulgare fut écarté du sud des Balkans. Il était souvent préféré à la voie maritime pour les déplacements des marchands entre Corinthe, Thèbes, Thessalonique et parfois même Constantinople. Conséquence de la revalorisation de la route terrestre fut le développement de nouveaux centres de commerce et d'échelles maritimes à des endroits où l'axe se rapprochait du littoral.
La floraison de l'artisanat de soie à Thèbes a entraîné le développement dans cette ville d'une classe aisée d'artisans, différenciée nettement de l'aristocratie locale. Les Vénitiens étant les seuls marchands Italiens qui aient pu obtenir la permission impériale de faire commerce à Thèbes, il est possible que les nouveaux centres de commerce n'aient pas seulement répondu à l'impératif de trouver de nouveaux marchés d'approvisionnement ou de nouveaux débouchés commerciaux; ils ont sans doute permis aux autres marchands étrangers, auxquels l'accès au marché de soieries de Thèbes était interdit, de contrecarrer l'interdiction et de se procurer par les Vénitiens des tissus de soie dans les autres marchés de l'espace géographique de la Grèce centrale où ils pouvaient se rendre sans difficultés et où ils entretenaient même des quartiers. C'était probablement le cas d'Halmyros, à l'entrée du golfe Pagasètikos.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
-
ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ Μ. (1997). Η Θήβα κέντρο εμπορίου και επικοινωνιών το 12ο αιώνα. Βυζαντινά Σύμμεικτα, 11, 97–112. https://doi.org/10.12681/byzsym.826
- Τεύχος
- ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ 11
- Ενότητα
- Άρθρα
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0.
Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στα ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης. Άρθρα που δημοσιεύονται στα ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, χωρίς δικαίωμα τροποποίησης (δημιουργία παράγωγου έργου) με αναφορά στο συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς(άδεια Creative Commons 4.0). To Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών διατηρεί το δικαίωμα να δημοσιεύει, να αναπαραγάγει, να παρουσιάζει στο κοινό, να διανέμει και χρησιμοποιεί άρθρα που δημοσιεύονται στα ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ σε οποιοδήποτε μέσο και μορφή είτε μεμονωμένα είτε ως μέρη συλλογικών έργων, για όλο το χρόνο διάρκειας προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας και για όλες τις χώρες του κόσμου. Αυτό περιλαμβάνει ενδεικτικά και όχι αποκλειστικά, το δικαίωμα δημοσίευσης των άρθρων σε τεύχη του περιοδικού ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ, αναπαραγωγής και διανομής μεμονωμένων αντιγράφων των άρθρων, αναπαραγωγής ολόκληρων των άρθρων σε άλλη έκδοση του ΕΙΕ, και αναπαραγωγής και διανομής των άρθρων ή περίληψης αυτών με χρήση πληροφορικού συστήματος αποθετηρίου.