Ο «κόσμος» ως «τεύχειν»: Ανθρωπολογικές διαστάσεις της σκέψης του Κώστα Παπαϊωάννου
Περίληψη
Ἐπιδίωξή μας στὴν παρούσα μελέτη εἶναι ἡ ἀνάδειξη τῶν ἐσωτερικῶν νοηματικῶν ἀρθρώσεων τῆς φιλοσοφικῆς σκέψης τοῦ Νεοέλληνα φιλοσόφου Κώστα Παπαϊωάννου, ἀναφορικὰ μὲ τὰ κριτήρια ποὺ μορφοποιοῦν τὴν ἀνθρώπινη πράξη καὶ συγκροτοῦν τὸ πεδίο τοῦ Πολιτικοῦ. Σύμφωνα μὲ τὸν Παπαϊωάννου, ὁ ἀρχαιοελληνικὸς πολιτισμὸς ἑδραζόταν στὴν ἑνότητα ἀνθρώπου-φύσης, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ αὐτόβουλη παρουσία τοῦ ἀνθρωπίνου ὑποκειμένου νὰ νοηματοδοτεῖ τὸ «τεύχειν» ὡς ἀέναη δημιουργικὴ καὶ ἐνσυνείδητη παραγωγὴ νοήματος, δηλαδὴ φανέρωση ἀτομικὴ καὶ πραγμάτωση συλλογικὴ στὸ πεδίο τοῦ κοινωνικῶς ὑπάρχειν. Μέσα ἀπὸ τὸ θεωρητικὸ αὐτὸ πρίσμα, εἴμαστε σὲ θέση νὰ κατανοήσουμε τὴν καταλυτικὴ κριτικὴ τοῦ Παπαϊωάννου τόσο στὸν «μηδενισμὸ» ποὺ ἀναδύθηκε στὴν εὐρωπαϊκὴ σκέψη κατὰ τὸν ὕστερο 19οαἰώνα, ὅσο καὶ στὸν σοβιετικὸ μαρξισμό.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
-
Πέτσιος Κ. Θ. (2023). Ο «κόσμος» ως «τεύχειν»: Ανθρωπολογικές διαστάσεις της σκέψης του Κώστα Παπαϊωάννου. Ηθική. Περιοδικό φιλοσοφίας, (16-17), 16–25. https://doi.org/10.12681/ethiki.33673
- Τεύχος
- Αρ. 16-17 (2023)
- Ενότητα
- Άρθρα
- Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.
- Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
- Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).