Απόψεις περί της ουσίας και του δικαίου του Πολέμου

PDF
Δημοσιευμένα: Μαρ 25, 2020
DOI: https://doi.org/10.12681/ethiki.22636
Νίκος Προγούλης
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Περίληψη
Δεν διατίθεται περίληψη
Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Άρθρα
Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:

  1. Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.

  1. Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.

  1. Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Βιογραφικό Συγγραφέα
Νίκος Προγούλης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τμήμα Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια
Αναφορές
Αν η Φιλελεύθερη παράδοση του Just war δεν είναι απλώς μια ακαδημαϊκή άσκηση και δεν αποτελεί μια υποκρισία, τι βαθύτερο μπορεί να είναι; Είναι ίσως μία έκφραση υπεροχής. Όντας κάποιος πολύ ισχυρότερος του αντιπάλου του, μπορεί να παραιτηθεί από την ακραία βία (χωρίς φυσικά να κινδυνεύσει να ηττηθεί) αφήνοντας την χρήση της στον αντίπαλό του που έτσι απαξιώνεται ηθικά. Να θυμηθούμε ότι κατά τον Νίτσε, η ακρότατη μορφή υπεροχής είναι η ηθική υπεροχή. Για παράδειγμα, όταν επικρατήσεις τελειωτικά του αντιπάλου σου, το τελευταίο βήμα που θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την υπεροχή σου είναι να δείξεις επιείκεια.
Με άλλα λόγια, αν αντιπαραβάλλουμε τα παραπάνω με την άποψη του Χόμπς, βλέπουμε ότι ο άνθρωπος δημιουργώντας κοινωνίες ουδόλως παραιτήθηκε από την ενστικτώδη εγωιστική διεκδίκηση. Απλώς αυτή πήρε συλλογική μορφή και εκφράστηκε πολιτικά.
Ας επισημανθεί ότι, όταν ο Ναίηγκελ μιλάει για προστασία των αμάχων έχει υπόψιν του τις αγριότητες των Αμερικανών εναντίον των αμάχων στο Βιετνάμ. Έχει δηλαδή υπόψιν του μία περίπτωση όπου η πολεμική ισχύς του ενός μέρους έδινε τη δυνατότητα διαφορετικής διεξαγωγής του πολέμου. Ο ίδιος διακρίνει ως οριακή περίπτωση τη βία εναντίον αμάχων από μέρους του ανίσχυρου. Όμως μετά τον Β᾽ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτές οι «οριακές περιπτώσεις» είναι συχνότατες.