Early-Middle Miocene from Kotaphi hill section (Nicosia, Cyprus): preliminary biostratigraphy and paleoceanographic implications

PDF (English)
Δημοσιευμένα: Δεκ 2, 2013
DOI: https://doi.org/10.12681/bgsg.10899
Λέξεις-κλειδιά:
Αγροκηπία Σχηματιμός της Πάχνας Κύπρος Sphenolithus heteromorphus Κλιματικό Βέλτιστο Μέσου Μειόκαινου
M. Athanasiou
National and Kapodistrian University of Athens, Faculty of Geology and Geoenvironment
M. Triantaphyllou
National and Kapodistrian University of Athens, Faculty of Geology and Geoenvironment
M. Dimiza
National and Kapodistrian University of Athens, Faculty of Geology and Geoenvironment
A. Gogou
Hellenic Centre for Marine Research, Institute of Oceanography, 190 13 Anavyssos, Attiki
I. Bouloubassi
Laboratoire d’Océanographie et du Climat, Expérimentation et Approche Numérique, Université Pierre et Marie Curie, Paris Cedex 05, France
E. Tsiolakis
Geological Survey Department of Cyprus, 1 Lefkonos Street, 2064 Strovolos Lefkosia Cyprus
G. Theodorou
National and Kapodistrian University of Athens, Faculty of Geology and Geoenvironment
Περίληψη

Η βιοστρωματογραφική ανάλυση με βάση τα ασβεστολιθικά ναννοπολιθώματα που διεξήχθη στην τομή Κοτάφι επέτρεψε τον προσδιορισμό βιοζωνών του Μειόκαινου, καθώς και το συσχετισμό με τη θερμή φάση του Κλιματικού Βέλτιστου του Μέσου Μειόκαινου (Middle Miocene Climate Optimum, MMCO). Η τομή Κοτάφι βρίσκεται στον οικισμό Αγροκηπιά (Λευκωσία, Κύπρος) και αποτελείται από θαλάσσια ιζήματα με έντονη κυκλικότητα του Σχηματισμού της Πάχνας. Η υψηλής ανάλυσηςδειγματοληψία που πραγματοποιήθηκε, περιλαμβάνει συνολικά 84 δείγματα. Τα πρώτα αποτελέσματα επέτρεψαν την αναγνώριση διαδοχικών συμβάντων του ασβεστολιθικού ναννοπλαγκτού. Η υψηλή αφθονία του είδους Discoaster druggii και η ανώτερη παρουσία (HO) του είδους Sphenolithus procerus παραπέμπουν στη βιοζώνη NN2 ενώ, η βάση της βιοζώνης ΝN3 αναγνωρίστηκε με τη κατώτερη παρουσία (LO) του είδους Sphenolithus belemnos. Επιπλέον, το όριο των βιοζωνών ΝN3-ΝΝ4 προσδιορίστηκε με βάση τη κατώτερη συχνή παρουσία (LCO) του είδους Sphenolithus heteromorphus. Η βιοζώνη NN4 χαρακτηρίζεται από την υψηλή αφθονία του είδους S. heteromorphus ενώ στα ανώτερα στρώματα της τομής, η πλήρης απουσία αυτού σε συνδυασμό με τη κατώτερη παρουσία (LO) του είδους Helicosphaera walbedorfensis σηματοδοτούν το κατώτερο όριο του διαστήματος παρακμής (PB) του S. heteromorphus. Η αφθονία των θερμών αντιπροσώπων Discoasterids, S. heteromorphus, S. moriformis και Helicosphaera carteri που καταγράφεται, πιθανόν να αντανακλά τη θερμή φάση του MMCO.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Παλαιοντολογία, Στρωματογραφία και Ιζηματολογία
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.

Οι συγγραφείς θα πρέπει να είναι σύμφωνοι με τα παρακάτω: Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης. Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 Non Commercial και σύμφωνα με την οποία μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς. Οι συγγραφείς μπορούν να: Μοιραστούν — αντιγράψουν και αναδιανέμουν το υλικό με κάθε μέσο και τρόπο, Προσαρμόσουν — αναμείξουν, τροποποιήσουν και δημιουργήσουν πάνω στο υλικό.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Aubry M.P. 1984, 1988, 1989, 1990, 1999. Handbook of Cenozoic Calcareous Nannoplankton, Vol. 1-5, Micropress, American Museum of Natural History, New York.
Bukry D., 1972. Coccolith stratigraphy Leg 1, Init. Rep. DSDP 14, 487–494.
Coccioni R., Montanari A., Fornaciari E., Rio D. and Zevenboom D. 1997. Potential integrated stratigraphy of the Aquitanian to Upper Burdigalian section at Santa Croce di Arcevia (NE Apennines, Italy), in: Montanari, A., Odin, G.S., Coccioni, R., (Eds), Mioc. Stratigr. An
Integrated Approach, pp. 275–295.
Di Stefano A., Foresi L.M., Lirer F., Iaccarino S.M., Turco E., Amore F.O., Mazzei R., Morabito S., Salvatorini G. and Abdul Aziz H. 2008. Calcareous plankton high resolution bio–magnetostratigraphy for the Langhian of the Mediterranean area, Riv. Ιtal. Paleontol.Stratigr., 114(1), 51–76.
Di Stefano A., Verducci M., Cascella A. and Iaccarino S.M. 2011. Calcareous plankton events at the Early/MiddleMiocene transition of DSDP Hole 608: comparison with Mediterranean successions for the definition of the Langhian GSSP, Stratigr., 8, 89–110.
Follows E.J. and Robertson A.H.F., 1990. Sedimentology and structural setting of Miocene reefal limestones in Cyprus, in: Moores, E., et al., (Eds), Ophiolites and Oceanic Lithosphere, Proc. Int, Symp., Nicosia, Cyprus, Oct. 1987, pp. 207–215.
Fornaciari E. and Rio D. 1996. Latest Oligocene to early Middle Miocene quantitative Calcareous Nannofossil Biostratigraphy in the Mediterranean region, Micropaleont., 42 (1), 1–36.
Fornaciari E., Di Stefano A., Rio D. and Negri A., 1996. Middle Miocene quantitative calcareous nannofossil biostratigraphy in the Mediterranean region. Micropaleont., 42 (1), 37–63.
Hsü K.J., 1973. The desiccated deep basin model for the Messinian events, in: Drooger, C.W., (Ed.), Messinian Events in the Mediterranean, North-Holland, Amsterdam, pp. 60-70.
Hüsing S.K., Cascella A., Hilgen F.J., Krijgsman W., Kuiper K.F., Turco E. and Wilson D. 2010. Astrochronology of the Mediterranean Langhian between 15.29 and 14.17 Ma, Earth Planet. Sci. Lett., 290, 254–269.
Ivanov D., Ashraf A.R., Mosbrugger V. and Palamarev E. 2002. Palynological evidence for Miocene climate change in the Forecarpathian Basin (Central Paratethys, NW Bulgaria), Palaeogeogr., Palaeoclimatol., Palaeoecol., 178, 19–37.
Jiménez-Moreno G. 2006. Progressive substitution of a subtropical forest for a temperate one during the middle Miocene climate cooling in Central Europe according to palynological data from cores Tengelic-2 and Hidas-53 (Pannonian Basin, Hungary), Review of Palaeobot. and Palynol., 142, 1–14.
Lourens L., Hilgen F., Shackleton N.J., Laskar J. and Wilson J. 2004. The Neogene period, in: Gradstein, F.M., et al., (Eds), A Geologic Time Scale 2004, Cambridge University Press, pp. 409–440.
Martini E. 1971. Standard Tertiary and Quaternary calcareous nannoplankton zonation. In: Farinacci, A., (Ed.), Proceedings of the Second International Conference on Planktonic Microfossils, Roma, Rome, Ed. Tecnosci, vol. 2, pp. 739–785.
Melinte M.C. 2005. Oligocene palaeoenvironmental changes in the Romanian Carpathians, revealed by calcareous nannofossils, in: Tyszka, J., Oliwkiewicz-Miklasinska, M., Gedl, P.,Kaminski, M.A., (Eds), Methods and Applications in Micropalaeont.. Studia Geologica
Polonica, vol. 124, pp. 341–352.
Negri A. and Villa G., 2000. Calcareous nannofossil biostratigraphy, biochronology and paleoecology at the Tortonian/Messinian boundary of the Faneromeni section (Crete), Palaeogeog. Palaeoclim., Palaeoecol., 156, 195–209.
Olafsson G. 1989. Quantitative calcareous nannofossil biostratigraphy of upper Oligocene to Middle Miocene sediment from ODP hole 667A and Middle Miocene sediments from DSDP Site 754, Proc. ODP Sci. Results, 108, 9–22.
Olafsson G. 1991. Quantitative calcareous nannofossil biostratigraphy and biochronology of early through late Miocene sediments from DSDP Hole 608, Medd. Stockholm Univ. Inst. Geol. Geok., 203 (4), 28 pp.
Perch-Nielsen K. 1985. Cenozoic calcareous nannofossils, in: Bolli, H.M., Saunders, J.B., Perch-Nielsen, K., (Eds), Plankt. Stratigr., Cambridge Earth Science Series, pp. 427–554.
Raffi I., Mozzato C.A., Fornaciari E., Hilgen F.J. and Rio D. 2003. Late Miocene calcareous nannofossil biostratigraphy and astrobiochronology for the Mediterranean region, Micropaleontol. 49, 1–26.
Raffi I., Backman J., Fornaciari E., Pälike H., Rio D., Lourens L. and Hilgen F. 2006. A review of calcareous nannofossil astrobiochronology encompassing the past 25 million years, Quarter. Scien. Rev., 25, 3113–3137
Rıo D., Fornacıarı E. and Raffı I. 1990a. Late Oligocene through Early Pleistocene calcareous nannofossils from western equatorial Indian Ocean (Leg 115), Proceedings of the Ocean Drilling Program, Scientific Results, 115, 175–235.
Rio D., Raffi I. and Villa G. 1990b. Pliocene–Pleistocene calcareous nannofossil distribution patterns in the Western Mediterranean, Proc. ODP Sci. Results, 107, 513–533.
Robertson A.H.F. 1976. Pelagic chalks and calciturbidites from the Lower Tertiary of the Troodos Massif, Cyprus, J. Sediment. Petrol., 46, 1007–1016.
Robertson A.H.F., Eaton S., Follows E.J. and McCallum J.E. 1991. The role of local tectonics versus global sea-level change in the Neogene (Miocene-Pliocene) evolution of the Cyprus active margin. In: D.I.M. MacDonald (Editor), Sedimentation, Tectonics and Eustacy, Int. Assoc. Sedimentol., Spec. Publ., 12, 331–372.
Robinson P.T. and Malpas J. 1990. The Troodos ophiolite of Cyprus: new perspectives on its origin and emplacement, in: Malpas, J, (Ed.), Ophiolites–oceanic crust analogues, Proceedings of the Troodos 1987, Symposium, Nicosia, Cyprus Geological Survey, pp. 13–26
Rouchy J.M., Orszag-Sperber F., Blanc-Valleron M-M., Pierre C., Rivière M., Combourieu-Nebout N. and Panayides I. 2001. Paleoenvironmental changes at the Messinian– Pliocene boundary in the Eastern Mediterranean (Southern Cyprus basins): significance of the Messinian Lago–Mare, Sedimentol. Geol., 145, 93–117.
Takayama T. and Sato T. 1985. Coccolith biostratigraphy of the North Atlantic Ocean, Deep Sea Drilling Project Leg 94, in: Ruddiman, W.F., Kidd, R.B., Thomas, E., et al., (Eds), Initial Reports of Deep Sea Drilling Project, vol. 94, pp. 651-702.
Zachos J.C., Pagani M., Sloan L., Thomas E. and Billups K. 2001. Trends, rhythms, and aberrations in global climate 65 Ma to present, Science, 292, 686–693.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)