Η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στην κτηνιατρική κλινική πράξη. Οργάνωση και διαχείριση

PDF (English)
Δημοσιευμένα: Nov 13, 2017
DOI: https://doi.org/10.12681/jhvms.14866
Λέξεις-κλειδιά:
Μονάδα Εντατικής Θεραπείας οργάνωση διαχείριση
E. FLOURAKI (Ε. ΦΛΟΥΡΑΚΗ)
Μονάδα Αναισθησιολογίας και Εντατικής Θεραπείας, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Κτηνιατρική Σχολή, Α.Π.Θ.
I. SAVVAS (Ι. ΣΑΒΒΑΣ)
Μονάδα Αναισθησιολογίας και Εντατικής Θεραπείας, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Κτηνιατρική Σχολή, Α.Π.Θ.
G. KAZAKOS (Γ. ΚΑΖΑΚΟΣ)
Μονάδα Αναισθησιολογίας και Εντατικής Θεραπείας, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Κτηνιατρική Σχολή, Α.Π.Θ.
Περίληψη

Η αρχική ιδέα για τη δημιουργία της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) προήλθε από την εκτίμηση ότι οι ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση έχουν καλύτερη αντιμετώπιση και καλύτερα ποσοστά επιβίωσης όταν νοσηλεύονται χωριστά από τους υπόλοιπους ασθενείς, σε ξεχωριστό και ειδικά διαμορφωμένο χώρο του νοσοκομείου. Η διαμόρφωση της ΜΕΘ περιλαμβάνει καθορισμένο χώρο, ειδικά διαμορφωμένο και εξειδικευμένο προσωπικό και εξοπλισμό. Ειδικότερα, το προσωπικό αποτελείται από ειδικευμένους κτηνιάτρους, ικανούς να παρέχουν άμεση και εξειδικευμένη ιατρική βοήθεια σε ασθενείς που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση ή απειλείται άμεσα η ζωή τους. Στις ΜΕΘ, στον άνθρωπο έχει επικρατήσει το κλειστό μοντέλο ΜΕΘ, όπου η λειτουργία της Μονάδας βασίζεται στον Εντατικολόγο και την ομάδα αυτού. Το ίδιο μοντέλο επικρατεί πλέον και στις σύγχρονες ΜΕΘ στην Κτηνιατρική, όπου η λειτουργία της Μονάδας ανήκει στον Εντατικολόγο ή είναι συνδυασμένη με τη μονάδα Αναισθησιολογίας. Στον άνθρωπο, τα κριτήρια εισαγωγής ενός ασθενή στην ΜΕΘ ακολουθούν την παρακάτω οδηγία: «Στην ΜΕΘ εισάγεται ο ασθενής που θα ωφεληθεί από τις υπηρεσίες της και εξέρχεται όταν οι υπηρεσίες αυτές δεν είναι πλέον χρήσιμες». Έτσι οι ασθενείς που εισάγονται στη ΜΕΘ χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες/προτεραιότητες. Στην πρώτη ανήκουν εκείνοι που χρειάζονται εντατική θεραπεία, στη δεύτερη εκείνοι που χρειάζονται εντατική παρακολούθηση και στην τρίτη οι ασθενείς που η ζωή τους είναι σε κίνδυνο, αλλά έχουν λίγες πιθανότητες αποκατάστασης. Η βασική διαφορά που παρατηρείται στους ασθενείς των ΜΕΘ είναι η ετερογενεια των καταστάσεων που συνοδεύουν αυτούς τους ασθενείς. Στον άνθρωπο, οι πιο συχνές καταστάσεις που απαντώνται στη ΜΕΘ είναι το shock (καρδιογενες, σηπτικό,υπογκαιμικό), οι αναπνευστικές, καρδιαγγειακές, νευρολογικές ή μεταβολικές διαταραχές και τα τραύματα. Συχνά στη ΜΕΘ νοσηλεύονται και ασθενείς μετά από σοβαρές και εκτεταμένες χειρουργικές επεμβάσεις για τις πρώτες μέρες τις αποθεραπείαςτους. Τα συχνότερα περιστατικά που συναντώνται στις ΜΕΘ στην Κτηνιατρική αφορούν στο σηπτικό shock ή στο σύνδρομο της σηπτικής φλεγμονώδους αντίδρασης, στο σύνδρομο της οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ή σε σοβαρές μεταβολικές διαταραχές, όπως ο κετοξικός σακχαρώδης διαβήτης, ενώ συχνή είναι και η μετεγχειρητική νοσηλεία ζώων μετά από ενδοθωρακικεςή σοβαρές ενδοκοιλιακες επεμβάσεις. Το βασικό μειονέκτημα στις ΜΕΘ στην Κτηνιατρική έγκειται στη μεγάλη οικονομική επιφόρτιση του ιδιοκτήτη. Ο μεγάλος χρόνος αποθεραπείας, σε συνδυασμό με τις μειωμένες πιθανότητες επιβίωσης που παρατηρούνται σε πολλές από τις παραπάνω παθολογικές καταστάσεις, το κόστος της νοσηλείας στη ΜΕΘ πολλές φορές καθιστά απαγορευτικούς τους θεραπευτικούς χειρισμούς. Στην Κτηνιατρική, η πρόοδος και η εξέλιξη της λειτουργίας των ΜΕΘ έχει κάνει σημαντικά βήματα τα τελευταία 15 χρόνια. Καθώς ο σκύλος και η γάτα αποκτούν, όλο και περισσότερο, οντότητα μέσα στην οικογένεια, τόσο αυξάνουν και οι απαιτήσεις, καθιστώντας επιβεβλημένη τη γνώση, την ενημέρωση και την εξέλιξη στον τομέα της Εντατικής Θεραπείας.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Review Articles

Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης.

Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 Non Commercial και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Οι συγγραφείς μπορούν να καταθέσουν το άρθρο σε ιδρυματικό ή άλλο αποθετήριο ή/και να το δημοσιεύσουν σε άλλη έκδοση, με υποχρεωτική την αναφορά πρώτης δημοσίευσης στο J Hellenic Vet Med Soc

Οι συγγραφείς ενθαρρύνονται να καταθέσουν σε αποθετήριο ή να δημοσιεύσουν την εργασία τους στο διαδίκτυο πριν ή κατά τη διαδικασία υποβολής και αξιολόγησής της.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Anonymous (2010a). Common Conditions in The ICU: http://www.eveccs.org/public/common-conditions/ [accessed 8 November].
Anonymous (2010b). Intensive Care Unit Equipment: http://www.icuusa.com/equipment.asp [accessed 8 November 2010].
Anonymous (2010c). Intensive Care Unit Equipment: http://www.surgeryencyclopedia.com/Fi-La/Intensive-Care-Unit-Equipment.html [accessed 10 November 2010].
Berthelsen PG, Cronqvist M (2003). The first intensive care unit in the world: Copenhagen 1953. Acta Anaesthesiol Scand 47:1190-1195.
Corley K, Mathews K, Kenneth JD, Fairfield TB, Hughes D (2003). Veterinary Critical Care. Crit Care Clin 19:1-15.
Coté E (2001). Cardiogenic Shock and Cardiac Arrest. Vet Clin North Am Small Anim Pract 31:1129-1145.
Fragio C (2002). Setting up an ICU at a European University. In: Proceedings of the European Veterinary Emergency and Critical Care Society, Amsterdam, Netherlands: pp 75-76.
Giala MM (1998). Intensive Care Unit. Organization, Management. In: Anaesthesiology, University Studio Press, Thessaloniki: pp 301-313 (in Greek).
Goy-Thollot I (2002). Practical Organization of an Emergency and Critical Care Unit in a European Veterinary School. In: Proceedings of the European Veterinary Emergency and Critical Care Society, Amsterdam, Netherlands: pp 76-78.
Gutsche JT, Kohl Β A (2007). Who should care for intensive care unit patient? Crit Care Med 35(Suppl):518-523.
Hopper Κ (2008a). Head Trauma. In: Proceeding of the 33rd World Small Animal Veterinary Congress, Dublin, Ireland: pp 206-208.
Hopper Κ (2008b). Systemic Inflammation and Sepsis-Why should I care? In: Proceeding of the 33rd World Small Animal Veterinary Congress, Dublin, Ireland: pp 209-211.
Labato MA (2001). Strategies for management of Acute Renal Failure. Vet Clin North Am Small Anim Pract 31:1265-1287.
Li TC, Phillips MC, Shaw L, et al (1984). On-site physician staffing ina community hospital intensive care unit: Impact on test and procedure use and on patient outcome. J Am Med Assoc 252:2023-2027.
Long DM (1989). A century of change in neurosurgery at Johns Hopkins: 1889-1989. J Neurosurg 71:635-638.
Mathews Κ (2006). Cluster Seizures and Status Epilepticus. In: Veterinary Emergency and Critical Care Manual (2nd edn),Lifelearn Publications, Ontario Canada: pp 460-464.
Patroniti N, Isgro S, Zanella A (2011). Clinical management of severely hypoxemic patients. Curr Opin Crit Care 17:50-56.
Powel LL (2002). Causes of Respiratory Failure. Vet Clin North Am Small Anim Pract 32:1049-1058.
Reynolds HN, Haupt MT, Thill-Baharozian MC, Carlson RW (1988). Impact of critical care physician staffing on patients with septic shock in a university hospital medical intensive care unit. J Am Med Assoc 260:3446-3450.
Safar P, Grenvik A (1977). Organization and physician education in critical care medicine. Anaesthesiology 47:82-95.
Vincent JL, Fink MP, Marini JJ, Pinsky MR, Wiliam JS, Singer M, Suter MP, Cook D, Pepe ΡΕ, Evans Τ (2006). Intensive Care and Emergency Medicine - Progress Over the Past 25 years. Chest 129:1061-1067.
Wilkins PA (2007). Organization Structure of an Equine Intensive Care Unit. In: Proceedings of the Association of Veterinary Anaesthetists Spring Meeting, Paris, France.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)