Vassilis Alexakis, the migrant Greek child. : About the reality of in-between fictional characters and literary spaces

Περίληψη

O Βασίλης Αλεξάκης, το ξενιτεμένο ελληνόπουλο. H πραγματικότητα των λογοτεχνικών χαρακτήρων και τόπων, σ’ έναν ενδιάμεσο χώρο

Ο Βασίλης Αλεξάκης (Αθήνα, 1943-2021), ενώ αρχικά επέλεξε τα γαλλικά ως γλώσσα γραφής όσο ζούσε στη Γαλλία, μετέπειτα στράφηκε στην ελληνική γλώσσα, πρακτική που τον ώθησε σε μια συστηματική διαδικασία αυτομετάφρασης και προς τις δύο κατευθύνσεις για τα περισσότερα έργα του. Ιδιαίτερα γνωστός συγγραφέας τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα, αποτελεί εκφραστή της λογοτεχνικής υβριδικότητας, καθώς και μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις σύγχρονων λογοτεχνών που αυτομεταφράζονται. Το 2012 τιμήθηκε με το Prix de la Langue Française για το σύνολο της καριέρας του. Την ίδια χρονιά, μετά από μια σοβαρή επέμβαση στο πόδι, ο Βασίλης Αλεξάκης διέμεινε για ενάμιση μήνα με πατερίτσες σε ξενοδοχείο κοντά στον Κήπο του Λουξεμβούργου στο Παρίσι, ακριβώς όπως ο κύριος χαρακτήρας του δέκατου τέταρτου και προτελευταίου μυθιστορήματός του, Ο Μικρός Έλληνας, που έγραψε κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου. Σε όλα του τα βιβλία είναι εμφανής η ανάγκη του να μιλήσει για τον εαυτό του αλλά και για το θέμα του χώρου. Το έργο του βρίθει αμέτρητων χωρικών αναφορών, χαρακτηριστικό που οφείλεται στο γεγονός ότι βρίσκεται έξω από ένα περιβάλλον που του είναι οικείο ή εξαιτίας της μακροχρόνιας μετακίνησής του ανάμεσα στις δύο αγαπημένες του χώρες; Υπάρχει, άραγε, σύνδεση μεταξύ όλων των γεωγραφικών αναφορών και της υπαρξιακής ανάγκης του ανήκειν; Στο παρόν άρθρο θα διερευνήσουμε, με αφορμή το προαναφερθέν μυθιστόρημα, τη σχέση του Βασίλη Αλεξάκη με τον χώρο και την ενδεχόμενη σύνδεσή του με την επανεφεύρεση του λογοτεχνικού χώρου στο έργο του.