Τι θα ήθελε να γίνει η λίμνη Κάρλα; Μια νοημοσύνη σε διαρκή μεταμόρφωση
Περίληψη
Η μελέτη διερευνά τη λίμνη Κάρλα ως ένα δυναμικό και αμφίσημο τοπίο, όπου οι έννοιες της αβεβαιότητας και της μεταιχμιακότητας βρίσκονται στο επίκεντρο. Με βάση ιστορικά δεδομένα και αφορμή την τρέχουσα περιβαλλοντική κρίση, η Κάρλα αναλύεται ως χώρος διαπραγμάτευσης μεταξύ ανθρώπινων και μη ανθρώπινων δρώντων, όπως οικοσυστήματα, τεχνητές δομές, τεχνολογίες και πολιτικές στρατηγικές. Η Γεωφυσική Τεχνητή Νοημοσύνη (GeoAI) λειτουργεί ως «τεχνητός παρατηρητής» που επαναπροσδιορίζει τη γνώση για το τοπίο μέσω γεωχωρικών δεδομένων, αλλά ταυτόχρονα επιφέρει νέες εντάσεις, καθώς απομακρύνεται από βιωματικές και ενσώματες πραγματικότητες. Η ανάλυση εντοπίζει πώς οι δρώντες –από το φυσικό περιβάλλον και τις τοπικές κοινότητες έως τους αισθητήρες και τα αλγοριθμικά συστήματα– συνδιαμορφώνουν την ταυτότητα της λίμνης και τη νοημοσύνη του τοπίου. Μέσα από μια διεπιστημονική προσέγγιση, προτείνεται η υιοθέτηση μιας οικολογικής νοημοσύνης που αναγνωρίζει την αβεβαιότητα ως παραγωγική συνθήκη για τη βιώσιμη διαχείριση και επαναπροσδιορίζει την ερώτηση: «Τι θα ήθελε η ίδια η λίμνη Κάρλα να γίνει;»
Λεπτομέρειες άρθρου
- Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
-
Κοτιώνης Ζ., & Σωτηρίου Ι. (2025). Τι θα ήθελε να γίνει η λίμνη Κάρλα; : Μια νοημοσύνη σε διαρκή μεταμόρφωση. Αυτόματον: Περιοδικό Ψηφιακών Μέσων και Πολιτισμού, 3(2), 14–35. https://doi.org/10.12681/automaton.42667
- Ενότητα
- Articles

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού 4.0.
Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:
1. Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.
2. Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
3. Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).