Το Χρυσόμαλλο Δέρας ως μοντέλο τεχνοφυσικών συναρμογών
Περίληψη
Το δοκίμιο εξετάζει τον μύθο του Χρυσόμαλλου Δέρατος –το κριάρι με τη χρυσή προβιά που μετέφερε τον Φρίξο στην Κολχίδα– ως ένα μεταβαλλόμενο κράμα Φύσης και Πολιτισμού, μια ρευστή και σχεσιακή κατασκευή που διαμορφώνεται από υλικές, πολιτισμικές και τεχνολογικές αλληλεπιδράσεις. Η έρευνα εστιάζει σε δύο ιστορικές ερμηνείες του Χρυσόμαλλου Δέρατος που αφορούν τη γεωλογική καταγωγή και την αλχημική ερμηνεία του. Ο μύθος φαίνεται να συνδέεται με τις αρχαίες τεχνικές συλλογής χρυσού, καθώς στα χρυσοφό ρα ποτά μια της αρχαί ας Κολχί δας χρησιμοποιού σαν προβιέ ς προβάτων προκειμένου να συλλέξουν ψήγματα του πολύ τιμου μετάλλου. Ταυτόχρονα, λόγω της θεϊκής φύσης του, το Δέρας θεωρείτο ότι συμβόλιζε ένα εγχειρίδιο αλχημείας που αφορούσε την τεχνουργία της χρυσοποιίας. Οι παραπάνω τεχνοφυσικές εκφάνσεις του μύθου συσχετίζονται εδώ με τη θεωρία του νέου υλισμού. Το άρθρο παρουσιάζει πώς ο μύθος φανερώνει τις μετανθρώπινες συνέργειες που συνέβαλαν στην εξέλιξη των τεχνουργιών του παρελθόντος αλλά και μια σχεσιακή ηθική όσον αφορά τις διασυνδέσεις μεταξύ ύλης, τεχνολογίας και περιβάλλοντος σε ένα σύγχρονο πλαίσιο.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
-
Στρούζα Σ. (2025). Το Χρυσόμαλλο Δέρας ως μοντέλο τεχνοφυσικών συναρμογών. Αυτόματον: Περιοδικό Ψηφιακών Μέσων και Πολιτισμού, 3(2), 55–79. ανακτήθηκε από https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/automaton/article/view/42671
- Ενότητα
- Articles
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού 4.0.
Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:
1. Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.
2. Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
3. Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).
