Ο θεσμός της Αυτοαξιολόγησης στο ελληνικό σχολείο: Επισκόπηση και εξέλιξη
Resumen
Η αυτοαξιολόγηση είναι μια αυτονόητη διαδικασία για κάθε οργανισμό. Σε επίπεδο εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζει την ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, καθώς περιλαμβάνει προγραμματισμό, αποτίμηση και προτάσεις βελτίωσής του. Προκύπτουν ζητήματα σχετικά με το ποιος αξιολογεί ποιον, με ποιον τρόπο και για ποιον σκοπό. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, στις οποίες δεν υπάρχει γενικότερα κουλτούρα αξιολόγησης σημειώνονται αρκετές διαφοροποιήσεις και παλινδρομήσεις σε σύγκριση με άλλες χώρες. Στην Ελλάδα η αυτοαξιολόγηση εμφανίζεται σε ημιτυπικό πλαίσιο αλλά και στη νομοθεσία κυρίως μετά τη δεκαετία του ’90, με πιο συστηματική προσπάθεια αυτή του 2013 (Αξιολόγηση Εκπαιδευτικού Έργου). Αυτή τη στιγμή εφαρμόζεται για πρώτη φορά το πλαίσιο του Ν. 4692/2020.
Article Details
- Cómo citar
-
ΖΗΚΑ Β. (2022). Ο θεσμός της Αυτοαξιολόγησης στο ελληνικό σχολείο: Επισκόπηση και εξέλιξη. Κείμενα Παιδείας, (4). https://doi.org/10.12681/keimena-paideias.30300
- Número
- Núm. 4 (2022)
- Sección
- Articles
Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:
- Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.
- Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
- Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).