Το παιδί στον ελληνικό κινηματογράφο

PDF
Δημοσιευμένα: Jul 1, 2009
DOI: https://doi.org/10.12681/icw.18085
Λέξεις-κλειδιά:
παιδί ελληνικός κινηματογράφος φιλμική γραφή μεταπολεμική περίοδος μεταπολίτευση
Stéphane Sawas
Κρατικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών (INaLCO, Παρίσι)
Περίληψη
Το παιδί είναι στις ελληνικές οθόνες άλλοτε αντικείμενο και άλλοτε υποκείμενο. Στα μελοδράματα και στις κομεντί της μεταπολεμικής περιόδου, το παιδί, συχνά εξιδανικευμένο, αναπαρίσταται σχεδόν πάντα μέσα από το βλέμμα των ενηλίκων: επιτρέπει την καταγγελία των υποκριτικών συμβάσεων και των ψεύτικων άξιων της καθημερινότητας και ανάγεται ενίοτε σε εξιλαστήριο θύμα που, στις καλύτερες στιγμές της ελληνικής φιλμογραφίας, αποκτά τραγική διάσταση. Αντίθετα, από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα πολλοί κινηματογραφιστές επιχειρούν να αναπλάσουν στην οθόνη τη ματιά του παιδιού επάνω στον κόσμο: το παιδί, μέσα από την ελευθερία του βλέμματος του, συμβάλλει στην ανανέωση της φιλμικής γραφής. Έτσι, η προσέγγιση του παιδιού στην οθόνη θέτει στους σκηνοθέτες προβλήματα κατεξοχήν κινηματογραφικά και εμπνέει μερικές από τις καλύτερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Επιστημονική αρθρογραφία & εκπαιδευτικές δράσεις
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.

Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:

Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.

Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.

Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Αγγελόπουλος, Θ. (2000). 10 Σενάρια, τόμ. Β'. Αθήνα: Αιγόκερως.
Αθανασάτου, Γ. (2001). Ελληνικός κινηματογράφος (1950-1967). Λαϊκή μνήμη και ιδεολογία. Αθήνα: Finatec.
Bakoyannopoulos, Y. (1995). Le Nouveau Cinéma Grec en marche (1967-1995). Dans M. Démopoulos (Sous la dir.) Le Cinéma grec (pp. 65-79). Paris: Centre Georges Pompidou, Coll. Cinéma/pluriel.
Ciment, M., & Tierchant, H. (1989). Théo Angelopoulos. Paris: Édilig, Coll. Filmo.
Estève, M. (1995). Le triple itinéraire de Paysage dans le brouillard. Dans M. Estève (Sous la dir.). Théo Angelopoulos (pp. 149-159). Paris: Lettres Modernes Minard, Coll. Études cinématographiques.
Hadjipetrou, H. (2006). Figures de mort et de résurrection dans Quinze août de Constantin Giannaris. Paris: INaLCO.
Κατσουνάκη, M. (2002). Το σινεμά είναι φυγή, αναζήτηση, ελπίδα. Η Καθημερινή, 27 Ιανουαρίου, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_27/01/2002_13912 (τελευταία πρόσβαση 6.9.2009).
Κολιοδήμος, Δ. (2001). Λεξικό ελληνικών ταινιών από το 1914 μέχρι το 2000. Αθήνα: Γένους.
Karakitsou-Dougé, Κ. (1991). Le Cinéma populaire grec (1944-1969). Αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή. Nanterre: Université de Paris X.
Karakitsou-Dougé, N. (1995). Le mélodrame grec: «une esthétique de l'étonnement». Dans M. Démopoulos (Sous la dir.). Le Cinéma grec (pp. 107-111). Paris: Centre Georges Pompidou, Coll. Cinéma/pluriel.
Poußάs, Ά., & Σιαθακόπουλος, Χ. (2005). Ελληνικός κινηματογράφος. Ιστορία, φιλμογραφία, βιογραφικά. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Rubio Caballero, J. Α. (2008). Le cinéma populaire du franquisme: Marisol et les ninos prodigio. Dans J. Barillet, F. Heitz, P. Louguet, & P. Vienne (Sous la dir.). L'Enfant au cinéma (pp. 289-299). Arras: Artois Presses Université, Coll. Lettres et civilisations étrangères.
Σούμας, θ. (Επιμ.). (2005). Σταύρος Τσιώλης. Αθήνα: Νεφέλη.
Sawas, S. (2008a). Le cinéma grec classique (1949-1967), un cinéma de l'évasion et de l'oubli. Revue des Études Néo-helléniques, 4, 107-130.
Sawas, S. (2008b). Les écrans grecs sous la dictature des colonels (1967-1974): la grande rupture. Dans R. Muller, & T. Wieder (Sous la dir.). Cinéma et régimes autoritaires au XXe siècle. Écrans sous influence (pp. 213-227). Paris: P.U.F./Éditions Rue d'Ulm, Coll. Les Rencontres de Normale Sup'.
Sawas, S. (2008c). Entre amnésie collective et mémoire recouvrée : la guerre civile grecque au cinéma. Dans C. Hähnel-Mesnard, M. Liénard-Yeterian, & C. Marinas (Sous la dir.). Culture et mémoire. Représentations contemporaines de la mémoire dans les espaces mémoriels, les arts du visuel, la littérature et le théâtre (pp. 211-220). Palaiseau: Les Éditions de l'École Polytechnique, Coll. Langues et cultures.
Vallet, F. (1991). L'Image de l'enfant au cinéma. Paris: Cerf, Coll. 7e art.