The dream and Other’s desire: A lacanian approach of the Freudian dreams interpretation


Published: Oct 15, 2020
Keywords:
Dream Interpretation Wish Desire Enjoyment Other Fulfilling Linking Freud Lacan
Γιώργος Δημητριάδης
Abstract

he lacanian concepts of Other’s desire as well as enjoyment (jouissance) provide an answer to questions posed by Freud himself as regards his view that dreams are a “satisfaction of a repressed wish in disguise”. Freud tried to relativize this view in several of his texts. One way to do this is the function of linking drive stimulations with the upper layers of
the psychic organ (diagnosed by Freud clearly in 1920) which he considered more primordial to the satisfaction of wish, especially in dreams that are incited by traumatic events. Provided though, that daily
residues (which according to Freud take part in the instigation of dreams) are anyhow of a traumatic nature – to the extent it bears something of the enigma of the Other’s desire and the enjoyment (jouissance) – the association of the two functions of dreams (linking and wish satisfaction) according to Freud is made possible. Thus the function of dreams, whether from the aspect of “linking” or that of “satisfaction”, has to do with the enigma of the Other’s desire and Other’s enjoyment and mainly with the way the dream finds through the encoding it creates with its formations (of metaphoric or metonymic nature) to provide “answer” to the enigmatic Other’s desire. This, however is an answer, which on the one hand always leaves a remainder (one would say something to be desired) and on the other hand may provide a failure as in the case of anxious dreams and even more in nightmares, in which Other’s enjoyment becomes a threat. This view has clinical consequences for the psychoanalytic act regarding dreams.

Article Details
  • Section
  • THEORETICAL REVIEWS
Downloads
Download data is not yet available.
References
Anzieu, D. (1989). Les enveloppes psychiques. Paris:
Dunod.
Chamboudez, G. (2000). L’ Equation des rêves et leur
déchiffrage psychanalytique. Paris:
Denoel.
Δημητριάδης, Γ. (2000). Η επιθυμία, η εικόνα και η
φαντασίωση του ονείρου. Εκ των υστέρων, 4, 99-
Δημητριάδης, Γ. (2010). Ο Αριστοτέλης και η έννοιες
του «εκ των υστέρων» και της επανάληψης στην
ψυχανάλυση. Εκ των υστέρων, 20, 119-136.
Δημητριάδης, Γ. (2013). Εισαγωγή στη έννοια της
απόλαυσης στην ψυχανάλυση. αληthεια, υπό δη-
μοσίευση.
Garma, A. (1981). Le rêve traumatisme et hallucination.
Paris: PUF.
Guillaumine, J. (1979). Le rêve et le mot. Paris: PUF.
Fain, M, (1979). La nuit, le jour. Essai psychanalytique
sur le fonctionnement mental. Paris: PUF.
Ferenczi, S. (1934). Réflexions sur le traumatisme. In
Oeuvres complètes IV (pp. 139-147). Paris: Payot,
Φρόιντ, Σ. (1900a). Η ερμηνεία των ονείρων. μετ. Λευ-
τέρης Αναγνώστου, Αθήνα: Επίκουρος,1995.
Φρόιντ, Σ. (1905c). Το ευφυολόγημα, και η σχέση του
με το ασυνείδητο. μετ. Λίνα Σιπητάνου και Γιώρ-
γος Σαγκριώτης, Αθήνα: Πλέθρον, 2009.
Φρόιντ, Σ. (1901b). Η ψυχοπαθολογία της καθημερι-
νής ζωής. μετ. Λευτέρης Αναγνώστου, Αθήνα:
Επίκουρος, 1992.
Φρόιντ, Σ. (1920g). Πέραν της αρχής της ηδονής. μετ.
Λευτέρης Αναγνώστου, Αθήνα: Επίκουρος, 2001.
Freud, S. (1923c). Théorie et pratique de l’interprétation
du rêve. In Résultats, idées problèmes II (pp.79-91).
Paris: PUF, 1985.
Freud, S. (1925i). Quelques additifs à l’ensemble de
l’interprétation des rêves. In Résultats, idées
problèmes II (pp.141-152). Paris: PUF, 1985.
Φρόιντ, Σ (1926d). Αναστολή, σύμπτωμα και άγχος.
μετ. Χαράλαμπος Καρβούνης, Αθήνα: Μεταίχμιο,
Φρόιντ, Σ. (1933c). Αναθεώρηση της θεωρίας των
ονείρων. Ιν Νέα σειρά παραδόσεων για την ει-
σαγωγή στην ψυχανάλυση. Μετ. Λένα Τρικεριώ-
τη, Αθήνα: Επίκουρος, 1977.
Freud, S. (1950a bis). Esquisse d’une psychologie
scientifique. In La naissance de la psychanalyse
(pp. 307-396). Paris: PUF, 1991.
Το όνειρο και η επιθυμία του Άλλου 31
Jacobson, R. (1963). Deux aspects du langage et
deux aspects d’aphasie. In Essais de
Linguistique générale (pp.43-67). Paris: Les
éditions de minuit.
Julien, P. (1981). La vérité parle le savoir écrit. littoral
, 109-133.
Lacan, J. (1958-1959). Le désir et son interprétation.
σεμινάριο που δεν έχει εκδοθεί.
Lacan, J. (1957). L’instance de la lettre dans
l’inconscient ou la raison depuis Freud. Ιn Ecrits
(pp. 493-528). Paris: Seuil, 1966.
Lacan, J. (1958). La direction de la cure. Ιn Ecrits (pp.
-645). Paris: Seuil, 1966.
Lacan, J. (1960-1961). Le séminaire livre VIII, Le
transfert. texte établi par Jacques-Alain Miller,
Paris: Seuil, 1991.
Lacan, J. (1962-1963). Le séminaire livre X,
L’angoisse. texte établi par Jacques-Alain Miller,
Paris: Seuil, 2004.
Λακάν Ζ. (1964). Το Σεμινάριο βιβλίο, Οι τέσσερεις
θεμελιώδεις έννοιες της ψυχανάλυσης. μετ. Αν-
δρομάχη Σκαρπαλέζου, Αθήνα, 1975.
Lacan, J. (1972-1973). Le séminaire livre XΧ, Encore –
Ακόμη. δίγλωσση έκδοση, πρόλογος, μετάφρα-
ση, σημειώσεις Βλάσης Σκολίδης, Αθήνα: Ψυχο-
γιός, 2011.
Lacan, J. (1973-1974). Les non-dupes errent. σεμινά-
ριο που δεν έχει εκδοθεί.
Melman, C. (2011). Introduction. In La grammaire de
l’inconscient. La signifiance du rêve; nouvelles
études sur la Traumdeutung (pp. 11-15). Paris:
Association lacanienne internationale.
Miller, J-A. (1995). Trio de Mélo. La Cause freudienne,
, 31, 9-19.
Safouan, M. (1982). L’inconscient et son scribe. Paris:
Seuil.
Safouan, M. (2005). La métaphore du rêve. In
Actualité de «L’interprétation du rêve» (pp. 159-
. Paris: Les carnets de psychanalyse.
Sharpe, E. (1940). Problèmes psycho-physiques
révélés dans le langage: un examen de la
métaphore (1940). In Ella Sharpe lue par Lacan
(pp. 57-76). Paris: Hermann, 2007.
Soler, C. (2004). L’ombilic de la chose. En-je lacanien,
, 171-180.
Χέγκελ, Γκ. Β. Φ. (2009). Η φαινομενολογία του πνεύ-
ματος. επιμέλεια Κ. Καβουλάκος, Αθήνα: Αλεξάνδρεια.