« Les dialogues des morts » alexakiens avec les Autres

Περίληψη

«Οι νεκρικοί διάλογοι» του Αλεξάκη με τους Άλλους

Από την εποχή του Ομήρου, ο θάνατος αποτελεί αντικείμενο λογοτεχνικής αναπαράστασης, είτε με τη μορφή της κατάβασης, ενός πραγματικού ή φανταστικού δηλαδή ταξιδιού στα έγκατα του Άδη, είτε μέσω ποικίλων λογοτεχνικών εκφράσεων που συνδέονται με τον Κάτω Κόσμο και τη μεταθανάτια ζωή, όπως, για παράδειγμα, μέσω των νεκρικών διαλόγων. Στο παρόν άρθρο, θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε το γεγονός ότι, στα «νεκροταφεία» της παγκόσμιας λογοτεχνίας, οι νεκροί δεν συνομιλούν μόνο μεταξύ τους, αλλά, ενίοτε, εφευρίσκουν δίαυλο επικοινωνίας και με όσους βρίσκονται εν ζωή. Με αφετηρία το μυθιστόρημα του Αλεξάκη Πριν, θα μελετήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας δομεί τους δικούς του νεκρικούς διαλόγους και τις μεθοδολογικές αποκλίσεις ή συγκλίσεις σε σύγκριση με το έργο άλλων σύγχρονων πεζογράφων που κατέφυγαν σε αυτό το διαχρονικό λογοτεχνικό μοτίβο. Τέλος, θα διερευνήσουμε την υπόθεση ότι το ζήτημα της σχέσης μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και αυτού των νεκρών δεν έπαψε ποτέ να στοιχειώνει τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να τους ωθεί σε κοινούς εκφραστικούς τρόπους προκειμένου να εκφράσουν μια εσωτερική ή κοινωνική ανάγκη, εξού και το γεγονός ότι συγγραφείς ανά τον κόσμο επέλεξαν τον λογοτεχνικό τόπο της μεταθανάτιας ζωής, χωρίς να προκύπτει εμφανώς θέμα επιρροών.