Study of the biological cycle of the isopod Ceratothoa oestroides, Risso, 1836 in sea bream (Sparus aurata) and sea bass (Dicentrarchus labrax)

Περίληψη

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεΰνση του βιολογικού κύκλου του ισοπόδου παράσιτου Ceratothoaoestroides (Risso, 1836), ο τρόπος εγκατάστασης του στον ξενιστή και η μελέτη της εποχικότητας του σε νεαρά εκτρεφόμενα ιχθύδια τσιπούρας {Sparus aurata) και λαβρακιού (Dicentrarchus labrax) σε πειραματικά ενυδρεία. Κατά τη διάρκεια του πειράματος αρχικά συλλέχθηκαν 10 εκτρεφόμενα λαβράκια εμπορεύσιμου μεγέθους (350-400 gr), μολυσμένα με θαλάσσια ψείρα απότην περιοχή της Χίου και της Επιδαύρου. Τα παράσιτα ήταν γεννητικά ώριμα και έτοιμα να δώσουν νεαρά παράσιτα. Τα ενήλικα παράσιτα μαζί με τους ξενιστές τους φιλοξενήθηκαν σε ενυδρεία των 15 λίτρων, με νερό σταθερής αλατότητας (32-33%<?) και θερμοκρασίας (21-22° C), μέχρι τη στιγμή που θα απελευθέρωναν τα νεαρά παράσιτα. Το χρονικό διάστημα παραμονής τουςστο ενυδρείο ήταν 3 μήνες. Μετά από χρονικό διάστημα 3 μηνών, εμφανίστηκαν οι νεοεκκολαφθήσες προνύμφες των παράσιτων.Το στάδιο pulii Π, το οποίο ήταν υπεύθυνο για τις περισσότερες αλλοιώσεις που παρατηρήθηκαν στα ψάρια και ιδιαίτερα στο λαβράκι, παρατηρήθηκε εφτά ημέρες μετά την εκκόλαψη. Διαπιστώθηκε ότι σε αυτό το στάδιο, τα παράσιτα κολυμπούσαν ελεύθερα στην επιφάνεια του νερού. Στη φάση αυτή, 100 παράσιτα μεταφέρθηκαν σε 2 διαφορετικά ενυδρεία, στα οποία επικρατούσαν οι ίδιες συνθήκες αλατότητας και θερμοκρασίας με το πρώτο ενυδρείο και στα οποία υπήρχαν ήδη υγιή νεαρά άτομα τσιπούρας {Sparus aurata) και λαβρακιού {Dicentrarchus labrax) βάρους 3-5 gr. Ο αριθμός των υγιών ψαριών ήταν 40 άτομα ανά ενυδρείο. Κατά τη διάρκεια του πειράματος πραγματοποιήθηκαν τέσσερις εβδομαδιαίες δειγματοληψίες των πέντε ατόμων ανά δείγμα για μακροσκοπική, παρασιτολογική και ιστοπαθολογική εξέταση, με σκοπό την παρατήρηση των αλλοιώσεων που προκλήθηκαν από τα ισόποδα παράσιτα στους ξενιστές τους. Επιπλέον, καταγράφηκαν οι θνησιμότητες που υπήρχαν και η τελική κατάληξη των παράσιτων μετά το θάνατο των ξενιστών τους. Από τα αποτελέσματα αποδείχθηκε ότι τα νεαρά άτομα του σταδίου pulii II του παράσιτου ήταν αυτά που προκάλεσαν σοβαρές αλλοιώσεις και τελικά το θάνατο των νεαρών ψαριών της τσιπούρας {Sparus aurata) και του λαβρακιού {Dicentrarchus labrax). Η όλη διαδικασία από τη στιγμή της "εισβολής" των νεαρών παράσιτων μέχρι και την εγκατάσταση τους στη στοματική κοιλότητα διήρκεσε περίπου 2 ώρες. Μέσα σε μια εβδομάδα όλα τα ισόποδα είχαν εγκατασταθεί στη στοματική κοιλότητα των προνυμφών της τσιπούρας {Sparus aurata) και του λαβρακιού {Dicentrarchuslabrax). Τη δεύτερη εβδομάδα κιόλας άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα. Τα προσβεβλημένα ψάρια κολυμπούσαν γρήγορα και έτριβαν το σώμα τους στις επιφάνειες των ενυδρείων για να αποβάλλουν τα παράσιτα. Στο λαβράκι {Dicentrarchus labrax) με την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, ακολούθησε και το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας(56,25%), ενώ στην τσιπούρα το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας παρατηρήθηκε την τρίτη εβδομάδα (52%), όπου η θνησιμότητα ήταν μαζική. Στο ενυδρείο με τα λαβράκια μέσα σε τέσσερις εβδομάδες τα παράσιτα είχαν καταφέρει να αφανίσουν όλους τους ξενιστές. Όσον αφορά στην κατάληξη των νεαρών παρασίτων που παρέμειναν χωρίς ξενιστή, κολυμπούσαν για 48 ώρες, στη συνέχεια παρέμεναν στον πυθμένα και μετά από 24 ώρες εμφανίστηκαν οι πρώτες θνησιμότητες. Τα ενήλικα παράσιτα, που έδωσαν τα VEOLoapulli II μετά την απομάκρυνση των ξενιστών ψαριών και μετά από 24 ώρες, βρέθηκαν νεκρά στον πυθμένα.