Dolphin therapy

Περίληψη

Η δελφινοθεραπεία άρχισε στη δεκαετία του 1950. Σημαντικό ρόλο έπαιξε το έργο του Dr. John Lilly, ο οποίος ερεύνησε τις επιδράσεις των δελφινιών σε άτομα με αναπηρίες. Από το 1978 όμως και μετά, η θεραπευτική βοήθεια των δελφινιών πέρασε σε άλλο επίπεδο, ιδιαίτερα μετά τις επιτυχίες του Dr. David Nathanson σε παιδιά με σύνδρομο Down και της Dr. Ludmila Lukina, η οποία ανέπτυξε πολλές θεραπευτικές μεθόδους. Η θεραπευτική μέθοδος βασίζεται στο ερέθισμα υπερήχων που εκπέμπειτο σόναρ που διαθέτουν τα δελφίνια (ισχυρό όργανο στο ραχιαίο τμήμα της κεφαλής, που τα βοηθά στην παραγωγή καιστον εντοπισμό ήχων) προς το κεντρικό νευρικό σύστημα του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται μια περίοδος συγχρονισμού των ημισφαιρίων του εγκεφάλου (τα κύματα του εγκεφάλου εναρμονίζονται και στα δυο ημισφαίρια στην ίδια συχνότητακαι στην ίδια φάση), κάτι που θεωρείται νευρολογικά ασυνήθιστο. Η μέχρι σήμερα επιστημονική εμπειρία των συμπληρωματικών θεραπευτικών προσεγγίσεων με τη χρήση δελφινιών ενισχύει τις κλασικές ιατρικές θεραπείες σε πολλές περιπτώσεις, όπως: αυτισμός, σύνδρομο Rett, σύνδρομο Down, διανοητική καθυστέρηση, εγκεφαλική παράλυση, κατάθλιψη, γνωσιακές δυσκολίες, σύνδρομο ελλειμματικής διαταραχής (υπερκινητικότητα). Θεραπευτικά κέντρα, όπως το Dolphin Assisted Therapy, εφαρμόζουν ποικίλα θεραπευτικά προγράμματα, διαφορετικής χρονικής διάρκειας, με στόχο τη βοήθεια ανθρώπων με μεγάλο εΰρος προβλημάτων. Αποτελέσματα από ερευνητικές εργασίες ανέδειξαν ότι τα δελφίνια επηρεάζουν την εκφορά του λόγου κατά την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους, μειώνουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης και ανακουφίζουν τον πόνο σε ανθρώπους που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας. Στην παρούσα μελέτη αναφέρονται τα μέχρι σήμερα γνωστά δεδομένα σχετικά με τη δελφινοθεραπεία σε διεθνές επίπεδο. Αποτελεί μια αναλυτική βιβλιογραφική έρευνα, η οποία αισιοδοξεί να καλύψει ένα κενό σχετικά με τη θεραπευτική συμβολή των ζώων στην ανθρώπινη υγεία.