Αντιμετώπιση του πόνου - εκτίμηση τελικού σημείου - επιλογές ευθανασίας ζώων εργαστηρίου


Δημοσιευμένα: Νοε 20, 2017
Λέξεις-κλειδιά:
ζώα εργαστηρίου πόνος τελικά σημεία αναλγησία ευθανασία
P. YPSILANTIS (Π. ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ)
Περίληψη

Η ελαχιστοποίηση του πόνου και της ταλαιπωρίας των ζώων εργαστηρίου κατά τις περιόδους πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από το πείραμα αποτελεί θεμελειώδη αρχή του κώδικα ηθικής δεοντολογίας της χρήσης ζώων για πειραματικούς σκοπούς. Η εκτίμηση του πόνου και της ταλαιπωρίας γίνεται πρωτίστως με την προσεκτική παρατήρηση των ζώων και την αξιολόγηση μίας σειράς παραμέτρων που αφορούν σε κλινικά σημεία, αλλά και σε χαρακτηριστικά συμπεριφοράς και αντίδρασης. Η βαθμονόμηση αυτών των παραμέτρων είναι σημαντική για την ποσοτική καταγραφή τους και την εξαγωγή του δείκτη ταλαιπωρίας. Με βάση αυτό το πρωτόκολλο ορίζονται τα τελικά σημεία τα οποία προσδιορίζουν τη χρονική στιγμή που αποφασίζεται παρέμβάση για την ανακούφιση του ζώου με τη χορήγηση αναλγητικών, τη διακοπή της πειραματικής διαδικασίας ή και τη διενέργεια ευθανασίας. Οι λόγοι εφαρμογής τελικών σημείων είναι ηθικοί, νομικοί, πρακτικοί και επιστημονικοί. Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται για την αναλγησία χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες: τα ναρκωτικά αναλγητικά, τα αντιπυρετικά αναλγητικά καιτους αποκλειστές των υποδοχέων του πόνου. Η επιλογή του κατάλληλου αναλγητικού καθορίζεται από το βαθμό αναλγησίας που επιθυμείται, τη διάρκεια δράσης του, το πειραματικό πρωτόκολλο και την εμπειρία του ερευνητή. Οι μέθοδοι ευθανασίας χωρίζονται στις φυσικές και τις χημικές. Στις φυσικές μεθόδους περιλαμβάνονται ο πυροβολισμός, η αποπληξία, η ηλεκτροπληξία,η απεξάρθρωση του τραχήλου, ο αποκεφαλισμός και τα μικροκύματα. Στις χημικές μεθόδους περιλαμβάνονται η χορήγηση εισπνευστικών ουσιών (διοξείδιο του άνθρακα, μονοξείδιο του άνθρακα, εισπνευστικά αναισθητικά), ουσιών που απορροφώνται από το δέρμα και τα βράγχια (βενζοκαΐνη, θειούχος τρικαΐνη, ετομιδάτη, μετομιδάτη, κουϊναλδινη) και ενέσιμων ουσιών(τα βαρβιτουρικά πεντοβαρβιτόνη και θειοπεντάλη και η ουσία Τ-61). Στα ζώα στα οποία έχει προηγηθεί απώλεια συνείδησης μπορούν ακόμη να χρησιμοποιηθούν η καταστροφή του εγκεφάλου με βελόνα, η ταχεία κατάψυξη, η αφαίμαξη, η εισπνοή αζώτου ή αργοΰ, η χορήγηση αιθανόλης, ένυδρης χλωράλης και χλωριούχου καλίου και ο εμβολισμός αέρα. Μετά από τη διενέργεια ευθανασίας θα πρέπει να επιβεβαιώνεται ο θάνατος.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Special Article
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Andrews EJ, Taylor Β, Clark JD, Houpt Κ, Pascoe Ρ, Robinson G,Boyce J (1993) Report of the AVMA Panel on Euthanasia. Jam Vet Med Assoc, 202: 229-249.
Close Β, Banister Κ, Baumans V, Bernoth EM, Bromage N, Bunyan J, Erhardt W, Flecknell P, Gregory N, Hackbarth Η, Morton D, Warwick C (1996) Recommendations for euthanasia of experimental animals: Part 1. European Commission Recommendations
for the euthanasia of experimental animals. Laboratory Animals, 30: 293-316.
Morton D, Townsend Ρ (1995) Dealing with adverse effects and suffering during animal research. In: Laboratory Animals. An introduction for experimenters. Tuffery A (ed). John Wiley & Sons, New York, pp 215-231.
Morton DB. Humane endpoints in animal experimentation for biomedical research: ethical, legal and practical aspects. http://www.lal.org.uk/pdffiles/ MORTON.PDF (accessed 1 November 2008).
Russell W, Burch L (1959, reprinted 1992). Principles of humane experimental technique. Universities Federation for Animals Welfare, Potters Bar, UK.
Smith A. The treatment of pain and suffering in laboratory animals (1994). In: Handbook of laboratoty animals scince. Volume I. Selection and handling of animals in biomedical researchi. Svendsen P, Hau J (eds). CRC Press, London, pp.339-351.
Wolfensohn S, Lloyd M. Humane methods of killing. In: Handbook of laboratory animal management and welfare. Oxford University Press, Oxford, 1994, pp. 47-51.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)