Συχνότητα προσβολής και παθολογία μεταζώων εξωπαρασίτων μεσογειακών ψαριών, εκτρεφόμενων σε τρία διαφορετικά συστήματα εκτροφής & περιβάλλοντος στην Ελλάδα

PDF (English)
Δημοσιευμένα: Dec 6, 2017
DOI: https://doi.org/10.12681/jhvms.15147
Λέξεις-κλειδιά:
Μεσογειακά είδη εξωπαράσιτα τσίπουρα λαβράκι Sparus aurata Dicentrarchus labrax
St. VAGIANOU (ΒΑΓΙΑΝΟΥ ΣΤ)
Εργαστήριο Ιχθυολογίας & Ιχθυοπαθολογίας, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
F. ATHANASSOPOULOU (Φ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ)
Εργαστήριο Ιχθυολογίας & Ιχθυοπαθολογίας, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
V. RAGIAS (Β ΡΑΓΙΑΣ)
Κέντρο Κτηνιατρικών Ιδρυμάτων Θεσσαλονίκης, Ινστιτούτο Λοιμωδών και Παρασιτικών Νοσημάτων, Εργαστήριο Παθολογίας Υδρόβιων Οργανισμών
D. di CAVE
Cattedra di Parasitologia, Dipartimento Di Sanità Pubblica e Biologia Cellulare, Università delgi Studi di Roma «Tor Vergata»
L. LEONTIDIS (Λ. ΛΕΟΝΤΙΔΗΣ)
Εργαστήριο Βιοστατιστικής, Επιδημιολογίας και Οικονομίας Ζωικής παραγωγής, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
E. GOLOMAZOU (Ε. ΓΚΟΛΟΜΑΖΟΥ)
Εργαστήριο Ιχθυολογίας & Ιχθυοπαθολογίας, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Περίληψη

Τσιπούρες (Spams aurata) και λαβράκια (Dicentrarchus labrax) συλλέχθηκαν από τρεις διαφορετικές περιοχές στην Ελλάδα (θαλασσινά ψάρια εκτροφής από δυο διαφορετικές τοποθεσίες και ψάρια από μια λιμνοθάλασσα), με σκοπό τη διερεύνηση της συχνότητας προσβολής τους από Μετάζωα παράσιτα, την ένταση των παρασίτων και τους παράγοντες που τη συνδέουν με τη συχνότητα προσβολής. Στη μονάδα 1 (Χίος) η συχνότητα προσβολής από εξωπαράσιτα ήταν 61,5% και 76,9% για τα Μονογενή, 0% για τα Ισόποδα και 0% και 23% για τα Κωπήποδα, για την τσίπουρα και το λαβράκι, αντίστοιχα. Στη μονάδα 2 (Επίδαυρος) η συχνότητα προσβολής ήταν 13,3% και 26,3% για τα Μονογενή, 13,7% και 20% για τα Ισόποδα και 0% και 13,6% για τα Κωπήποδα, για την τσίπουρα και το λαβράκι, αντίστοιχα. Στα βράγχια των Sparidae παρατηρήθηκαν αιμορραγίες, εξαιτίας των Μονογενών παρασίτων, αλλά και στο δέρμα και τους οφθαλμούς εξαιτίας των νεαρών σταδίων του Ισόποδου Ceratothoa oestroides και προκάλεσαν σοβαρή παθολογία. Τα παράσιτα Furnestiniaecheneis και Diplectanum aequans είναι ειδικά παράσιτα της τσιπούρας και του λαβρακιου, αντίστοιχα, και παρατηρήθηκαν σεόλα τα συστήματα εκτροφής. Η λιμνοθάλασσα είχε τη μεγαλύτερη ποικιλία παρασίτων μεταξύ όλων το συστημάτων που μελετήθηκαν, παρ'όλα αυτά δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές συνέπειες στηνυγεία των μολυσμένων ψαριών από τα παράσιτα. Το Lernanthropus kroyeri είναι παράσιτο του λαβρακιου και βρέθηκε μόνο σε αυτό το είδος, αλλά και στις δυο μονάδες εκτροφής.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Research Articles

Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης.

Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 Non Commercial και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Οι συγγραφείς μπορούν να καταθέσουν το άρθρο σε ιδρυματικό ή άλλο αποθετήριο ή/και να το δημοσιεύσουν σε άλλη έκδοση, με υποχρεωτική την αναφορά πρώτης δημοσίευσης στο J Hellenic Vet Med Soc

Οι συγγραφείς ενθαρρύνονται να καταθέσουν σε αποθετήριο ή να δημοσιεύσουν την εργασία τους στο διαδίκτυο πριν ή κατά τη διαδικασία υποβολής και αξιολόγησής της.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Agro Bank of Greece (1998). Annual Report on fishing and water culture. Fishing news 207: 137-143.
Alvarez-Pellitero Ρ & Sitja-Bobadilla A (1993a). Pathology of myxosporea in marine fish culture. Diseases of Aquatic Organisms 17: 229-238.
Alvarez-Pellitero Ρ & Sitja-Bobadilla A (1993b). Ceratomyxa spp. (Protozoa: Myxosporea) infections in wild and cultured sea bass, Dicentrarchus labrax, from the Spanish Mediterranean area. Journal of Fish Biology 42: 889-901.
Athanassopoulou F (1990). A study of the Myxosporean infection of R. rutilus L. with special reference to Myxidium rhodei (Leger 1905) in the renal tissue. PhD. Thesis, University of Stirling. Stitling. Scotland.
Athanassopoulou F (1997). Sea lice and treatment problems. Fishing News 187: 74-79.
Athanassopoulou F, Prapas A. & Rodgers H. (1999a). Diseases of P.puntazzo in marine aquaculture systems in Greece and field trials of treatments of Myxidium leei n. sp. Journal of Fish Diseases, 22:215-218.
Athanassopoulou F, Sabatakou O, Groman D, Prapas A (1999b). First incidence of Rickettsia-like infections in cultured sea bass (D. labrax). In: Proceedings of the Ninth International Conference, European Association of Fish Pathologists, Rhodes, Greece, 1999: 19-24. (Poster abstract)
Athanassopoulou F, Ragias V, Tavla J, Christofilloyannis Ρ & Liberis Ν (2001a). Preliminary trials on the efficacy of invermectin against L.kroyeri Van Beneden, 1851 in cultured sea bass Dicentrarchus labrax L. Aquaculture Research (12) 33: 77.
Athanassopoulou F, Bouboulis D & Martinsen Β (2001b). In vitro treatments of deltamethrin against the isopod parasite Ceratothoa oestroides, a pathogen of seabass Dicentrarchus labrax L. Bulletin of the European Association of Fish Pathologists, 2(1): 26-29.
Athanassopoulou F, Ragias V, Roth M, Liberis Ν & Hatzinikolaou S (2002). Toxicity and pathological effects of orally and intraperitoneally administered ivermectin in sea bass D. labrax L.. Diseases of Aquatic Organisms 52(1): 69-76.
Bragoni G, Romestand B,& Thrilles J.P (1983). Parasitism by cymothoids among sea bass in rearing. Ann. Parasitol.-Hum.Comp. 58, (6): 593-609.
Bragoni G., B. Romestand, & J. P. Trilles (1984). Parasitoses a cymothoadien chez le loup, Dicentrarchus labrax (L.) en élevage. I. Écologie parasitaire dans le cas de t' étang de Diana (Haute-Corse) (Isopoda, Cymothoidae). Crustaceana 47: 44-51.
Drury R A & Wallington E.A (1980). Eds. "Carleton's histological Techniques". 5th Edition. Oxford University Press, Oxford: 520pp.
Euzet L & Noisy D (1978). Microcotyle chrysophrii Van Beneden et Hesse, 1863 (Monogenea, Microcotylidae) parasite du teleosteen Spams aurata: precisions morpho-anatomiques sur l'adulte et l'oncomiracidium. Vie Milieu, XXVIII-XXIX, (4): 569-578.
Euzet L, Combes C & Caro A (1993). A check list of Monogenea of Mediterranean fish. 2nd International Symposium on Monogenea, Montpellier, Sete, 5-8/7/93.
Le-Breton A & Marques A (1995). Occurrence of an histozoic Myxidium in two marine cultured species: Puntazzopuntazzo and Pagrus major. Bulletin of the European Association of Fish Pathologists 15 (6): 210-212.
Papapanagiotou E & Trilles J.Ρ (2001). Cymothoid parasite Ceratothoa parallela inflicts great losses on cultured gilthead sea bream Spams aurata in Greece . Diseases of Aquatic Organisms. 45: 237-239.
Papapanagiotou E, Trilles J.P & Photis G (1999). First record of Emetha audouini, a cymothoid isopod parasite from cultured sea bassi), labrax in Greece. Diseases of Aquatic Organisms. 38:235-237.
Paperna I (1980). Study oîCaligus minimus (Otto 1821) (Caligidae, Copepoda) infections of the sea bass (Dicentrarchus labrax L.) in Bardawil lagoon. Annals of Parasitology, 55: 687-706.
Papoutsoglou S (1975). Study of the Metazoa parasites of fish of Saronikos Bay. PhD Thesis, University of Patra. Papoutsoglou S, Costello M.I, Stamou E & Tziha G (1996). Environmental conditions at sea cages and ectoparasites on farmed European sea bass, D. labrax (L) and gilt head sea bream, S. aurata (L), at two farms in Greece. Aquaculture Research, 27:25-34.
Patz J.A., Graczyk Th., Geller Ν & Vittor A (2000). Effects of environmental change and emerging parasitic disease. International Journal for Parasitology, 30:12-13, 1395-1405.
Radujkovic B.M. & Euzet L (1989). Parasites des poisons marins du Montenegro: Monogens. Acta Adriatica, 30: 51-136.
Roberts R. J (ed) (1989). Fish Pathology, 2nd edn. Bailliere - Tindall, London.
Sarusic G (1999). Preliminary report of infestation by isopod Ceratothoa oestroides (Risso, 1826), in marine cultured fish. The Bulletin of the European Associaton of Fish Pathologists 19(3):110-113.
Sitja-Bobadilla A & Alvarez-Pellitero Ρ (1990). Sphaerospora testicularis sp. nov. (Myxosporea: Sphaerosporidae) in wild and cultured sea bass, Dicentrarchus labrax (L.) from the Spanish Mediterranean area. Journal of Fish Diseases 13: 193-203.
Sitja-Bobadilla A. & Alvarez-Pellitero Ρ (1993a). Pathologic effects of Sphaerospora dicentrarchi Sitja-Bobadilla and Alvarez-Peliterro, 1992 and S. testicularis Sitja-Bobadilla and Alvarez-Pellitero, 1990 (Myxosporea: Bivalvulida) parasitic in the Mediterranean sea bass Dicentrarchus labrax L. (Teleostei: Serranidae) and the cell-mediated immune reaction: a light and electron microscopy study. Parasitology Research 79: 119-129.
Sitja-Bobadilla A. & Alvarez-Pellitero Ρ (1993b). Light and electron microscopical description of Ceratomyxa labrakis n. sp. and a redescription of C. diplodae (Myxosporea: Bivalvulida) from wild and cultured sea bass Dicentrarchus labrax (L.) (Teleostei: Serranidae). Systematic Parasitology 26: 215-223.
Sitja-Bobadilla A & Alvarez-Pellitero Ρ (1993c). Population dymanics of Sphaerospora dicentrarchi Sitja-Bobadilla et Alvarez-Pellitero, 1992 and S. testicularìs Sitja-Bobadilla et Alvarez-Pellitero, 1990 (Myxosporea: Bivalvulida) infections in wild and cultured Mediterranean sea bass {Dicentrarchus labrax L.) Parasitology 106 : 39-45.
Theohari V, Ragias V & Bai Ch (1997). Identification of the copepods Lernathropus kroyerì Van Beneden, 1851 and Caligus minimus Otto, 1821 ectoparasites in the natural and farmed
population of Dicentrarchus labrax L. Geotechnical Scientific Issues 8: 29-38.
Woo P.T.K (ed) (1995). Fish Diseases and disorders: Vol.1. Protozoan & Metazoan Infections. CAB International, London.
Yamaguti S (1963). Systema Helminthum. VolI-II. Interscience Publishers, N. York, p.876.
Zar J.H (1984). Biostatistical analysis. Prentic Hall, Englewood Cliffs, NJ. pp.234.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)