Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΑΙΝΙΩΝ ANIMATION ΣΑΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΗ ΥΛΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΟΜΑΔΩΝ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

PDF
Δημοσιευμένα: Ιουλ 1, 2014
DOI: https://doi.org/10.12681/icw.18004
Λέξεις-κλειδιά:
συνεργατικό σχολείο animation δημιουργία ομάδων στο νηπιαγωγείο κοινωνιομετρία
Ιωάννα Τριάντου (Ioanna Triantou)
Βασίλειος Πασχάλης
Τμήμα Πλαστικών Τεχνών, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Περίληψη
Τα τελευταία χρόνια το σύγχρονο σχολείο ακολουθεί διδακτικές πρακτικές οι οποίες στο σύνολό τους διαφοροποιούνται από τις πρακτικές του παραδοσιακού σχολείου. Σε αυτό το πλαίσιο καθημερινά κερδίζουν έδαφος δραστηριότητες οι οποίες δεν βασίζονται στην παραδοσιακή μετωπική διδασκαλία, αλλά στη φιλοσοφία του «συνεργατικού σχολείου», η οποία ορίζει ως βασικό συστατικό της αποτελεσματικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, όχι τον εκπαιδευτικό αλλά την δυναμική της ομάδας και την συνεργασία ανάμεσα στους μαθητές. Μέσα από ομαδικές διαδικασίες αναπτύσσονται κοινωνικές δεξιότητες όπως είναι η συλλογική ευθύνη, η βοήθεια των μελών της ομάδας και η κατάθεση των προσωπικών ικανοτήτων στην διάθεση της επιτυχίας της ομάδας, πολύτιμες για την κοινωνικοσυναισθηματική του ανάπτυξη. Το animation είναι ένα είδος τέχνης, το οποίο εκτός από τις απεριόριστες δυνατότητες δημιουργικότητας και ανάπτυξης γνωστικών δεξιοτήτων που διαθέτει, είναι ένα αξιόλογο εργαλείο δημιουργίας ομάδων στο νηπιαγωγείο. Έχοντας στην φύση του την ομαδική εργασία, αφού η μεθοδολογία δημιουργίας μιας ταινίας βασίζεται στις ομάδες εργασίας και διαθέτοντας χαρακτηριστικά όπως η ελκυστικότητα, οι εκφραστικές δυνατότητες, και η δυνατότητα συμμετοχής όλων στην διαδικασία καθίσταται ένα πολύ σημαντικό εργαλείο συνοχής των ομάδων του νηπιαγωγείου. Στην εργασία αυτή θα παρουσιαστεί η διαδικασία δημιουργίας ομάδων εργασίας, με την μέθοδο της κοινωνιομετρίας, με στόχο την συμμετοχή των παιδιών στην παραγωγή μιας ταινίας κινουμένων σχεδίων. Οι παιδαγωγικοί στόχοι οι οποίοι τέθηκαν ήταν αφενός η κατανόηση από τα νήπια της αναγκαιότητας της συνεργασίας μέσα σε μία ομάδα και αφετέρου η ενασχόληση των παιδιών με το animation σαν μορφή τέχνης.
Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Επιστημονική αρθρογραφία & εκπαιδευτικές δράσεις
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.

Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:

Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.

Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.

Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Αναγνωστοπούλου Μαρία Σ. (2001). Η ομαδική διδασκαλία στην εκπαίδευση: μια θεωρητική και εμπειρική προσέγγιση. Θεσσαλονίκη: Αδελφοί Κυριακίδη.
Asher, S., Oden, S. & Gottman, J.(1992). Κοινωνικές δεξιότητες και φιλία. Στο Σ. Βοσνιάδου (Επιμ.), Κείμενα εξελικτικής Ψυχολογίας: Κοινωνική ανάπτυξη. Αθήνα: Gutenberg, σ.136-157.
Bassey, M., (1990). Creating education through research. Research Intelligence, autumn.
Bukowski, W.M. (2001). Friendship and the worlds of childhood. In D. Nangle & C. Erdley (Eds), The role of Friendship in psychological adjustment. New directions for child and adolescent development, no 91, p.p. 93-101, San Francisco: Jossey-Bass.
Γαλανάκη, Ε.,(2003). Θέματα αναπτυξιακής ψυχολογίας. Αθήνα: Ατραπός σ. 201.
Cohen, E.G., (1994). Restructuring the classroom: Conditions for productive small groups. Review of Educational Research, 64(1), 1-35.
Craft, Α., Jeffrey, Β., και Leibling, Μ. (2001). Creativity in education. New York: Continuum.
Elliott, J. (1992). Action Research for Educational Change. Milton Keynes: Open University Press.
Ευαγγελόπουλος, Σ. (2001). Θέματα Παιδαγωγικής Ψυχολογίας: Ομάδα και η Δυναμική της. Ομάδες Εργασίας. Παρατήρηση, Κοινωνιομετρική μέθοδος. Επιθεώρηση Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού, τ. 56-57, σ. 1204 κ.ε.
Hartup, W. W. (1992). having friends, making friends, and keeping friends: relationships as educational contexts. Eric Digest. Champaign, IL: ERIC Clearinghouse on Elementary and Early Childhood Education. ED pp. 345-354.
Hartup ,W.,W. (1993). Adolescents and Their Friends. In Laursen B, editor. Close Friendships in Adolescence: New Directions for Child Development. Jossey-Bass; San Francisco, 60, 3–22.
Holf, Daniel D. (1993) (ed.). Cooperative learning: a response to linguistic and cultural diversity, Washington DC. Center for Applied Linguistics: Mc Henry, IL, Delta Systems.
Jean, G. (1996). Η δύναμη των παραμυθιών (μτφ. Μ. Ζαφειροπούλου). Αθήνα: Καστανιώτη, σελ. 283.
Johnson, D. – Johnson. R. (1994). Learning together and alone. Cooperative, Competitive and Individualistic Learning (4th edition). USA: Allyn and Baycon.
Καζέλα, Κ. (2009) Ομαδοσυνεργατική Διδασκαλία και Μάθηση στην Προσχολική Εκπαίδευση. Θεωρία και Πρακτικές Εφαρμογές. Αθήνα: Οδυσσέας.
Κακανά, Δ.Μ. (2008α). Η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία και μάθηση. Θεωρητικές Προσεγγίσεις και Εκπαιδευτικές Προοπτικές. Θεσσαλονίκη: Αφών Κυριακίδη ΑΕ. Σειρά: Παιδαγωγική και Εκπαίδευση, 19, 56, 59.
Κανάκης, Ι. (1987). Η οργάνωση της διδασκαλίας-μάθησης με ομάδες εργασίας (Θεωρητική θεμελίωση και πρακτική εφαρμογή). Αθήνα: Γρηγόρης.
Ματσαγγούρας, Η. (2000). Ομαδοσυνεργατική Διδασκαλία και Μάθηση. Αθήνα: Γρηγόρης.
Meyer, E. (1987) (μτφ. Λ. Κουτσούκης). Ομαδική διδασκαλία: θεμελίωση και παραδείγματα. Θεσσαλονίκη: Αδελφοί Κυριακίδη.
Μπιρμπίλη, Μ. (2005). Η ομαδοσυνεργατική μάθηση στο νηπιαγωγείο. Μακεδνόν, 14, 289-303.
Moll, L. & Whitemore, K. (1999). Η μετάβαση από την κοινωνική μεταβίβαση στην κοινωνική συναλλαγή. Στο Μαθησιακές σχέσεις στη σχολική τάξη. (Μτφ. Παυλογεωργάτου, Α.). Πάτρα: ΕΑΠ, 155-182.
Newcomb, A.F & Bagwell, C.L. (1996). The developmental significance of children’s friendship relations. In W.M. Bukowski, A.F. Newcomb & W.W. Hartup (Eds), The company they keep: Friendship in childhood and adolescence (p.p. 289-321) New York: Cambridge University Press.
Schirrmacher, R. (1998). Τέχνη και δημιουργική Ανάπτυξη των Παιδιών, 2η έκδ. (μτφ. Τ.Γαζεριάν). Αθήνα: ΕΛΛΗΝ, σ. 15.
Salomon, N. (1996). 25 Years Already! Animation World Magazine, Ιssue1.1
Τριλιανός, Α. (1988). Προσέγγιση στη μέθοδο διδασκαλίας με ομάδες μαθητών, Αθήνα [χ.ο.].
ΥΠΕΠΘ. (2003). Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών για το Νηπιαγωγείο. Προγράμματα Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Δραστηριοτήτων.
Χατζηδήμου, Δημήτρης & Μαρία Αναγνωστοπούλου (2011). Οι ομάδες εργασίας των μαθητών στην εκπαίδευση. Θεσσαλονίκη: εκδ. Α/φοι Κυριακίδη, σ.46.