Τηλεοπτικές συνήθειες ηαιδιών ηλικίας 5,5-6,5 ετών
Δημοσιευμένα:
Jul 1, 2005
Λέξεις-κλειδιά:
Τηλεοπτικές συνήθειες παιδιών Νήπια Παιδιά προσχολικής ηλικίας
Περίληψη
Η τηλεόραση, το πιο διαδεδομένο μέσο μαζικής επικοινωνίας, ασκεί μεγάλη επίδραση στις σημερινές κοινωνίες. Η ύπαρξη μίας, τουλάχιστον, τηλεοπτικής συσκευής σε κάθε σπίτι επηρεάζει την προσωπική και την οικογενειακή ζωή των τηλεθεατών.
Λεπτομέρειες άρθρου
- Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
-
Οικονομίδης (Vasilios Ikonomidis) Β. (2005). Τηλεοπτικές συνήθειες ηαιδιών ηλικίας 5,5-6,5 ετών. Ερευνώντας τον κόσμο του παιδιού, 6, 103–119. https://doi.org/10.12681/icw.18408
- Τεύχος
- Τόμ. 6 (2005)
- Ενότητα
- Επιστημονική αρθρογραφία & εκπαιδευτικές δράσεις
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.
Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:
Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.
Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Ελληνόγλωσση
Βάμβουκας, Μ. (1988). Εισαγωγή στην ψυχοπαιδαγωγική έρευνα και μεθοδολογία. Αθήνα: Γρηγόρης.
Βουϊδάσκης, Β. (1992). Οι επιδράσεις της τηλεοπτικής βίας και επιθετικότητας στα παιδιά και τους νέους. Αθήνα: Γρηγόρης.
Βρύζας, Κ. (1997). Μέσα επικοινωνίας και παιδική ηλικία. Θεσσαλονίκη: Βάνιας.
Γουΐν, Μ. (1991). Τηλεόραση, ένας ξένος στο σπίτι. (Μετ. Π. Τσαλίκη). Αθήνα: Ακρίτας, Bae έκδ.
Διαμαντάκη, Κ., Ντάβου, Μ & Πανούσης, Γ. (2001). Νέες τεχνολογίες και παλαιοί φόβοι στο σχολικό σύστημα. Αθήνα: Παπαζήσης.
Διαμαντόπουλος, Π. (2000). Η διαμόρφωση του ελεύθερου χρόνου των μαθητών 9-12 ετών. Παιδαγωγικός Λόγος, 2, 85-112.
Δουλκέρη, Τ. (1994). Παιδικά μέσα επικοινωνίας και σεξισμός. Αθήνα: Παπαζήσης.
Δουλκέρη, Τ. (1997). Η εικόνα του παιδιού στην ελληνική τηλεόραση και στον ελληνικό τύπο. Εμπειρική έρευνα. Αθήνα: Gutenberg.
Δουλκέρη, Τ. (2000). Κοινωνιολογία της διαφήμισης. Αθήνα: Παπαζήσης.
Ελευθεριάδης, Π. & Μαντουβάλου, Σ. (1985). Σύγχρονη Εκπαίδευση και τηλεόραση. Αθήνα: Δίπτυχο.
Κανάκης, Ι. (1996). Παιδί και τηλεόραση: πότε και ποιες τηλεοπτικές εκπομπές παρακολουθούν τα ελληνόπουλα 11-12 ετών και πως τις αξιοποιούν στο σπίτι και στο σχολείο. Το Βήμα Των Κοινωνικών Επιστημών, 19, 207-232.
Κασσωτάκης, Μ. (1978). Τηλεόραση και αγωγή. Αθήνα: Έκδοση Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των Μαθητών Π.Σ.Π.Α.
Κιτσαράς, Γ. (2001). Προσχολική Παιδαγωγική. Αθήνα: Έκδ. του συγγ., Β' έκδ. αυξημένη και βελτιωμένη.
Κορωναίου, Α. (1992). Νέοι και Μέσα Μαζικής επικοινωνίας. Αθήνα: Οδυσσέας.
Κούρτη, Ε. (2001). Το παιδί ως τηλεοπτική είδηση: μηχανισμοί επιλογής και κατασκευής ειδήσεων στην ελληνική τηλεόραση. Το Βήμα Των Κοινωνικών Επιστημών, 30, 91-116.
Κούρτη, Ε. (υπό δημοσίευση). Η έρευνα για τα Μ.Μ.Ε. και το παιδί στην Ελλάδα. Στο Πρακτικά του Διεθνούς Συνεδρίου «Εικόνα και παιδί». Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης-Τ.Ε.Π.Α.Ε., Θεσσαλονίκη 27-29 Σεπτεμβρίου 2002.
Κούρτη, Ε. (2003). Ο αλφαβητισμός στα Μ.Μ.Ε. στο Νηπιαγωγείο. Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Σχολή Επιστημών Αγωγής. Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης. Γλώσσα και μαθηματικά στην προσχολική ηλικία. Πρακτικά επιστημονικού Συνεδρίου, Ρέθυμνο 22-23 Νοεμβρίου 2002. Έκδ. Π.Τ.Π.Ε. Πανεπιστημίου Κρήτης, 148-159.
Κουτσουβάνου, E. (1991). Η γλωσσική ανάπτυξη, τον παιδιού προσχολικής ηλικίας και η τηλεόραση. Αθήνα: Οδυσσέας.
Μετοχιανάκης, Η. (1989). Η σημασία της τηλεόρασης για την αγωγή του παιδιού. Συνάντηση, 17, 17-32.
Νταγκουνάκης, Ι. (1996). Η καθημερινή τηλεοπτική συμπεριφορά των παιδιών ηλικίας 10-12 ετών. Το Σχολείο και το Σπίτι, 5, 267-276.
Πάντζου, Π., Κοντοπούλου, Α., Κωστελένου, L, Ναυρίδης, Κλ., Κατσιγιάννη, Κ. & Δημητρακόπουλος, Γ. (1988). Τηλεοπτικές προτιμήσεις και στάσεις σχετικά με το τι είναι «για παιδιά»και τι «για μεγάλους » την ελληνική τηλεόραση. Στο Ναυρίδης, Κλ., Δημητρακόπουλος, Γ., & Πασχαλίδης, Γ. (Επιμ.), Τηλεόραση και επι-κοινωνία. Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής.
Παπαθανασόπουλος, Σ. (2000). Η τηλεόραση και το κοινό της. Αθήνα: Καστανιώτης.
Παπανδρέου, Θ. (1978). Η επίδραση της τηλεόρασης στο παιδί. Σχολείο και Ζωή, 4, 179-183 και 5-6, 238-248.
Σεραφετινίδου, Μ. (1987). Κοινωνιολογία των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Αθήνα: Gutenberg.
Σκρουμπή, Α. (1991). Τηλεόραση και παιδί. Διαβάζω, 262, 16-44.
Τσαρδάκης, Δ. (1983). Ο άνθρωπος στα δίχτυα της manipulation. Αθήνα: Σκαραβαίος.
Χατζηθεολόγου, Α. (2000). Τηλεοπτικές συνήθειες των μαθητών των Δημοτικών Σχολείων της Σάμου. Παιδαγωγικός Λόγος, 3, 125-144.
Greenfield, Ρ. Μ. (1988). Μέσα ενημέρωσης και παιδί. Οι επιπτώσεις της τηλεόρασης, των βιντεοπαιχνιδιών και των κομπιούτερ. (Μετ. Σ. Σταυροπούλου). Αθήνα: Κουτσουμπός.
Ξενόγλωσση
Anderson, D. R., Field, D.E., Collins, P.A., Lorch, E.P. and Nathan, J.G. (1985). Estimates of young children's time with television: a methodological comparison of parent reports with time-lapse video home observation. Child Development, 56, 1345-1357.
Anderson, D. R., Lorch, E.P., Field, D.E., Collins, P.A. & Nathan, J.G. (1986). Television viewing at home: age trends in visual attention and time with TV. Child Development, 57, 1024-1033.
Barwise, P. & Ehrenberg, A. (1996). Television and its audience. London: Sage.
Buckingham, D. (1994). Children talking television. The making of television literacy. London: The Palmer Press.
Dennison, Β. Α., Tara, A. and Jenkins, P.L. (2002). Television viewing and television in bedroom associated with overweight risk among low income preschool children. Pediatricks, 109(6), 1028-1035.
Hickey, Ν & Efron, E. (1981). Our greatest natural resource-our children. In Cole, B. (Ed.), Television today. Oxford: Oxford University Press.
Huston, A.C. & Wright, J. C. (1983). The informative functions of formal features. In Bryant, J. & Anderson, D. R. (Eds.) Children's understanding of television. Research on attention and comprehension. New York: Academic Press, 35-68.
Huston, A.C., Wright, J. C, Marquis, J. & Green, S. B. (1999). How young children spend their time: television and other activities. Developmental Psychology, 35(4), 912-925.
Gunter, Β. & Harrison, J. (2001). Violence on television. An analysis of amount, nature, location and origin of violence in British programmes. London: Routledge.
Peters, K. M. & Blumberg, F. C. (2002). Cartoon violence: is it as detrimental to preschoolers aw we think? Early Childhood Education Journal, 29(3), 143-148.
Silverstone, R. (1999). Television and everyday life. London: Routledge.
Yalcin, S.S., Tugrul, B., Nacar, N., Tuncer, M. & Yurdakok, K. (2002). Factors that affect television viewing time in preschool and primary schoolchildren. Pediatrics International, 44, 622-627.
Wilson, B. J., Smith, S.L., Potter, J., Linz, D., Donnestein, E., Kunkel, D., Blumenthal, E. and Gray, T. (1998). Content analysis of entertainment television: the 1994-95 results. In Hamilton, J.T. (Ed.), Television violence and public policy. Michigan: The University of Michigan Press, 149-162.
