Μια φορά κι έναν καιρό πέρα απo την Disney. Σύγχρονα κινηματογραφικά παραμύθια για παιδιά


Jack Zipes
Abstract
Στο άρθρο αυτό διερευνάται η πρωτοποριακή προσέγγιση του Γουόλτ Ντίσνεϊ στο κινούμενο σχέδιο, ο οποίος πειραματίστηκε με κινηματογραφικές μεταφορές παραμυθιών στη δεκαετία του 1920 και έδειξε πως τα κινούμενα σχέδια και οι ταινίες διέδωσαν το είδος του παραμυθιού στην εποχή της μηχανικής αναπαραγωγής. Αφού καθιέρωσε τα κινηματογραφικά παραμύθια ως μορφή τέχνης με τη Χιονάτη, το 1937, επικεντρώθηκε στην εμπορευματοποίηση τους και, βρίσκοντας μια επιτυχημένη φόρμουλα για την προώθηση τους, την αναπαρήγαγε σε όλες τις ταινίες του μέχρι το θάνατο του, ενώ στη συνέχεια την επανέλαβε η εταιρεία Disney. Πολλοί κινηματογραφιστές, όπως ο Τζιμ Χένσον, η Σέλεϊ Ντιβάλ και ο Τομ Ντάβενπορτ, επιδίωξαν να προχωρήσουν πέρα από τις ελιτίστικες, σεξιστικές και ρατσιστικές τάσεις του Ντίσνεϊ, με στόχο να ενθαρρύνουν την αυτονομία των μικρών θεατών και να ενισχύσουν τη δημιουργικότητα και την κριτική ικανότητα τους μέσα από τα κινηματογραφικά παραμύθια. Εφιστώντας την προσοχή των παιδιών στα τεχνάσματα και τις μηχανορραφίες στην κατασκευή της προσωπικής τους κοινωνικής πραγματικότητας, οι κινηματογραφιστές αυτοί πίστευαν ότι μπορούσαν να βοηθήσουν τα παιδιά να βρουν ουσιαστικές και ευχάριστες εναλλακτικές λύσεις στη ζωή τους. Μέσα από τις κινηματογραφικές προσαρμογές των παραμυθιών η πραγματικότητα παρουσιάζεται ως τεχνητό δημιούργημα ώστε να παιδιά να μάθουν να μοντάρουν και να ξαναμοντάρουν τα καρέ της ζωής τους αυτά τα ίδια.
Article Details
  • Rubrik
  • Επιστημονική αρθρογραφία & εκπαιδευτικές δράσεις
Downloads
Keine Nutzungsdaten vorhanden.
Literaturhinweise
Caron-Lowins, Ε. (1985). Il était mille fois, il sera encore.... La Revue du Cinéma, 401, 43-48.
Cholodenko, A. (Ed.). (1991). The illusion of life: Essays on animation. Sydney: Power Publications in Association with the Australian Film Commission.
Crafton, D. (1982). Before Mickey: The animated film. Cambridge, MA: MIT Press.
Davenport, T. (1981). Some personal notes on adapting folk-fairy tales to film. Children's Literature, 9, 107-115.
Davenport, T., & Gary C. (1992). From the Brothers Grimm: A contemporary retelling of american folktales and classic stories. Fort Atkinson, Wisconsin: Highsmith Press.
Finch, C. (1981). Of Muppets and men. New York: Alfred A. Knopf. How to help your kids get the most from TV. (1991). TV Guide, 39, 5-9.
Hutchings, D. (1983). Enchantress Shelley Duvall creates a magic garden in her Faerie Tale Theatre for TV. People Weekly, 20, 58-60.
Kantrowitz, B. (1988, July 18). Fractured fairy tales. Newsweek, 64.
Lenburg, J. (1991). The Encyclopedia of Animated Cartoons. New York: Facts on File.
Loevy, D. (1988). Inside the house that Henson built. Channels, 8, 52-53.
Lulow, K. (1984). Fractured fairy tales. Connoisseur, 214, 54-55.
Manna, A. L. (1988). The Americanization of the Brothers Grimm, or Tom Davenport's film adaptations of German folktales. Children's Literature Quarterly, 13, 142-145.
Magid, R. (1986). Labyrinth and legend, big screen fairy tales. American Cinema tographer. 67, 65-70.
Minghella, A. (1991). Jim Henson's «The Storyteller». New York: Knopf.
Owen, D. (1993). Looking out of Kermit. New Yorker, 8, 30-43.
Schickel, R. (1968). The Disney version: The life, times, art and commerce of Walt Disney. New York: Simon and Schuster.
Smoodin, E. L. (1993). Animating culture: Hollywood cartoons from the sound era. New Brunswick, NJ: Rutgers University Press.
Stilson, J. (1991). Mother goose Rock 'n Rhyme. TV Guide, 39, 12.
Stilson, J. (1991). Shelley Duvall; The fairy godmother of children's TV. TV Guide, 39, 23-27.
Woolery, G. W. (1983). Children's television, the first thirty-five years, 1946-1981. Metuchen, NJ: Scarecrow Press.
Woolery, G. W. (1989). Animated TV specials: The complete directory to the first twentyfive years, 1962-1987. Metuchen, NJ: Scarecrow Press.